ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: متن و ترجمه آیه به شرح ذیل می‌باشد:

«وَقَضَيْنَا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا»

ترجمه: و به بنى اسرائيل در آن كتاب اعلام كرديم كه بى‏گمان دوبار در زمين فساد خواهيد كرد و به طغيان بزرگى دست خواهيد زد.

الف – همان‌گونه که در آیه و نیز ترجمه‌ی آن تصریح شده است، سخن از دو حمله بزرگ نیست، بلکه سخن از دو فساد بزرگ و برتری‌خواهی از سوی بنی اسرائیل است که البته در آیات بعد به نتایج شوم و تلخ برتری‌خواه، فساد و ظلم تصریح شده است.

دقت کنیم که اگر چه «جنگ متجاوزانه» از مصادیق فساد است، اما «فساد» اعم از جنگ است. ممکن شخص یا گروهی فساد (تباهی) به راه اندازند، اما جنگی نباشد. چنان چه در این آیه تصریح دارد که شما قوم بنی اسرائیل، یک خوی برتری‌خواهی بزرگی دارید که دائم و به روش‌ها و حیل متفاوت، مترصد آشکار نمودن و تحقق آن می‌باشد، اما دو بار این استکبار و برتری‌خواهی را با فساد در زمین، علنی می‌نمایید. «وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا».

ب – کلمه « وَقَضَيْنَا » از «قضا» نیز چنان چه راغب در مفردات می‌گوید، به معنای فیصله دادن است، چه از ناحیه‌ی خداوند متعال باشد و چه از ناحیه انسان و ... . پس در آیه‌ی فوق تصریح شده است: خداوند است که به این دو فساد و برتری‌خواهی فیصله می‌دهد.

ج – هر چند قوم بنی‌اسرائیل از همان ابتدا تا کنون، با فساد و برتری‌خواهی و بالتبع شداید بسیار زیسته‌اند، اما آن گونه که در اغلب تفاسیر تصریح شده است، فساد و برتری‌خواهی و ظلم اول آنان [پس از عزّت و قدرت یافتن به واسطه‌ی رسالت حضرت موسی علیه‌السلام و تورات]، کشتن شعيا و مخالفت با آرميا بود و فساد دوم آنها نیز مبادرت به قتل زکریا و یحیی علیهماالسلام بوده است.

فساد و برتری‌خواهی اول آنان، با خروج بخت‌النصر بر یهودیان، کشتار شدید آنها و تخریب بیت‌المقدس فیصله یافت (ششصد سال قبل از میلاد) – خداوند دوباره به قوم بنی‌اسرائیل رحم کرد، آنان را پس از سفر کوروش به بابل آزاد کرد تا به بیت‌المقدس برگردند و دوباره مسجد الاقصی را بازسازی کنند ...، اما همین که دوباره به عزت و شوکتی رسیدند، اقدام به قتل حضرات زکریا و یحیی (ع) نمودند، چنان چه بعدها به قتل حضرت عیسی علیه السلام نیز مبادرت کردند، که موفق نشدند. اما نتیجه این فساد و برتری خواهی نیز ذلت بود، چنان چه در نوبت دوم، قیصر روم، به نام اسپیانوس، وزیر خود طوطوز (تيتوس) را با لشکری انبوه روانه کرد تا مسجد الاقصی را تخریب کرده و مردمانش را کشتار و تنبه و ذلیل نمایند. (یک قرن پیش از میلاد حضرت مسیح علیه السلام).

د – دقت شود که فرق است میان تفسیر آیات با تأویل آنها. گاه آیه به حادثه‌ای در تاریخ اشاره می‌نماید و غرض فقط ذکر حوادث تاریخی نمی‌باشد، بلکه مقصود درس و عبرت برای آیندگان است، که بدانند این یک سنت الهی است، پس هر گاه قومی به دلیل برخورداری از نعمات و موهبات الهی، استکبار و برتری‌خواهی کند، سرنگون شده و به ذلت خواهد افتاد. خواه این امر به دست مؤمنان انجام گیرد و یا دشمنان کافر آنها – و تأویل همه آیات قرآن کریم، در عهد ظهور مولایمان می‌باشد.

 

 

کلمات کلیدی:  تاریخی   جنگ و جهاد