ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: به معاندین اسلام، هیچ پاسخی ندهید، چرا که آنها اصلاً دنبال پاسخ نیستند، هر پاسخی هم بدهید، چیز دیگری خواهند گفت و شما همیشه منفعل خواهید بود.

با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی - تا بی‌خبر بمیرد در درد خودپرستی (حافظ)

معاند نه خدا را می‌شناسد و نه به توحید و معاد اعتقادی دارد، آن وقت راجع به سکس و شرابش در بهشت جدل می‌کند(؟!) به او بگویید: هیچ عجله نکن، به زودی خواهی دانست چه فرقی دارد. به زودی به زیارت قبر خواهی شتافت، در آنجا پرده‌ها کنار رفته و خواهی دانست، تا حدی که به علم یقینی برسی، و چون در آخرت عذاب را می‌بینی و می‌چِشی، علم یقینی‌ات نیز به «عین الیقین» می‌رسد:

«أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ * حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ * كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ * ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ * كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ * لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ * ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ» (التکاثر، 1تا7)

ترجمه: تفاخر و افزون طلبى، شما را سرگرم ساخت * تا آنكه گورستان‏ها را زيارت كرديد (تا دم مرگ‌تان چنين بوديد) * (اما) چنين نيست [كه مى‏پنداريد]، به زودى خواهيد دانست * باز هم نه چنين است، زودا كه بدانيد * هرگز چنين نيست (که پنداشتید و می‌گویید) اگر علم‏اليقين داشتيد * به يقين دوزخ را مى‏بينيد * سپس آن را قطعاً به عين‏اليقين درمى‏يابيد.

این پاسخی است که خداوند مالک و حاکم به معاندین می‌دهد.

اما از آنجایی که این شبهه ظرف دو هفته‌ی اخیر به اشکال مختلف (به نقل از صادق هدایت گرفته تا ...) طرح و سؤال شده است، معلوم می‌شود باز جوّ و هجمه‌ای صورت گرفته است، لازم است کاربران و مخاطبان گرامی به نکات ذیل نمایند: [ البته سال پیش نیز یک دور این شبهه با همین مضامین مطرح شد که پاسخ آن ارائه گردید].

الف – سکس، واژه‌ی انگلیسی برای رابطه‌ی جنسی زن و مرد است که به آن همخوابی یا جماع نیز می‌گویند. شراب نیز به معنای نوشیدنی گوارا می‌باشد که سلامت، لذت، نشاط و بهجت بیاورد.

الف/1 – زن، مرد، شهوت جنسی و نیاز آنها به یک دیگر و لذت این ارتباط و ارضای غریزه‌ی شهوت جنسی را خداوند علیم و حکیم خلق نموده در خلقت ما سرشته است.

الف/2 – میوه‌ها، آب‌میوه‌ها و نوشیدنی‌های گوارا را نیز خداوند متعال خلق نموده و در انسان نیاز و بالتبع میل به آنها و نیز لذت نوشیدن آنها را قرار داده است.

همین‌طور، میل یا شهوات دیگر آدمی را، چون: نسل، ثروت، طلا، نقره، قدرت و ... (که لازم حیات اوست) خداوند متعال در ما سرشته و زینت داده است و از جای دیگری نیاورده‌ایم. چنان چه فرمود:

«زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاء وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ» (آل‌عمران، 14)

ترجمه: دوستى (میل، حبّ) خواستنی‌ها[ى گوناگون]، از زنان و پسران و اموال فراوان از زر و سيم و اسب‏هاى نشاندار و دام‌ها و كشتزار[ها]، براى مردم آراسته شده، [ليكن] اين جمله مايه تمتع زندگى دنياست و [حال آنكه] فرجام نيكو نزد خداست.

ب – پس، اولاً: خداوند علیم و حکیم از رفع نیازی که خودش آن را در وجود بشر نهادینه کرده و زینت داده است منع نمی‌کند؛ و ثانیاً: بابتش کسی را عذاب نمی‌کند. لذا نه ارضای شهوت جنسی (همخوابی و جماع) بد و مذموم است و نه آشامیدن شراب‌های گوناگون، با طعم‌ها و رنگ‌های مختلف گوناگون بد و مذموم است. چنان چه خود می‌فرمایید از آنها بخورید و بیاشامید که شراب آنها (مثل عسل) شفاست؛ و حتی تأکید می‌نماید که به غیر از لذت و شفا، فواید اقتصادی هم دارند.

جهنم و بهشت:

آن چه مردم به خاطرش به جهنم می‌روند، ابتدا اعتقادات آنها، یعنی کفر، شرک، الحاد، تکذیب و نفاق آنهاست و سپس عملکرد سوءشان – چنان چه آن چه مردم به خاطرش بهشت می‌روند، ابتدا اعتقادات، توحید، عبادت، اطاعت و اخلاص آنها در بندگی است و سپس عمل صالح‌شان.

از این رو، شاید موحدی به خاطر عملکرد سوءاش، به جهنم رود و پس از پاک شدن از آن خارج شود، اما کافر آنجا خلود دارد، هر چند که ممکن است عذاب یک عملکرد سوء‌اش پس از مدتی به پایان رسد، اما عذاب کفرش باقی می‌ماند.

سکس و شراب بهشتی:

پس دانستیم که نه تنها همخوابی و ارضای شهوت و نوشیدن شراب‌های گوناگون، بد نیست، بلکه بسیار هم خوب، لذت‌آور و حتی شفاست. منتهی آن چه که بد است: اولاً هدف و غایت گرفتن این لذت‌هاست، چنان چه در آیه‌ی فوق الذکر می‌فرماید اینها متاع و اسباب حیات دنیوی است و فرجام نیکو نزد خداست و ثانیاً استفاده از این نعمات، خارج از چارچوب و مقررات وضع شده برای آنها می‌باشد، یعنی «فسق» مذموم است.

خداوند متعال برای ارضای نیاز شهوت جنسیِ زن و مرد توسط یک دیگر، «ازدواج» را قرار داد، تا طرفین و نیز جامعه، مشمول تمامی قوانین و ضوابط آن و آثار مترتب بر آن گردند و امنیت بر خودشان و جامعه حاکم گردد و برای نوشیدن شراب‌های گوناگون نیز حدودی را تعیین کرد و شراب مست کننده «خُمر» را حرام کرده است.

در بهشت نیز «ازدواج» است و کسی العیاذ بالله «زنا» نمی‌کند و شراب مست کننده، گیج کننده و سردرد آور نیز در آنجا وجود ندارد و به کسی نمی‌دهند:

«بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ * لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ» (الواقعة، 18و19)

ترجمه: با جام‌ها و آب‌ريزها و پياله[ها]يى از باده ناب روان * [كه] نه از آن دردسر گيرند و نه بى‏خرد گردند.

اصلی و بدلی:

کار ابلیس و سایر شیاطین از نوع انسان و جنّ، «بدل» زدن است. یعنی همیشه بدلی را به جای اصلی در نظر مردمان جلوه می‌دهند تا فریب بخورند.

همان گونه که «اله»ی کاذب، از نوع انسان (فراعنه و طواغیت)، یا بت، یا گوساله یا نفس حیوانی را تزیین می‌کنند و به جای «الله جلّ جلاله»، برای عبادت و بندگی و اطاعت جا می‌زنند – و همان طور که «ایسم»ها را بدل از دین خدا القا می‌کنند – و همان‌گونه که امامان باطل را به جای امامان حق قرار می‌دهند تا مردم از آنها تبعیت کرده و الگو بگیرند و میزان در همه رفتارهای‌شان، آن امام‌ها و الگوهای باطل باشند؛ زنا، لواط، همجنس‌گرایی را لذت شهوانی و نیز نوشیدنی‌های مضر، مست کننده و غفلت‌آور را نیز «شراب» می‌خوانند تا مردم را منحرف کنند، و جالب آن که بعد از سکس و شراب بهشتی سؤال می‌کنند؟! آنها از شهوت به جز همین فحشا را نمی‌شناسند و گمان دارند که در بهشت نیز چنین است و یا آن که اهل بهشت با آبجو، کنیاک و ویسکی پذیرایی می‌شوند! خب، حالا به آنان چه باید گفت؟! 

کار این شیاطین، فقط بازی با اسم‌هاست. نام‌هایی چون: خدا، دین، مکتب، آزادی، لذت، خوشبختی و ...، را روی هر چیزی که دل‌شان بخواهد می‌گذارند، ولی عاری از حقیقت هستند و آنها فقط از اوهام خود تبعیت می‌کنند:

«إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَاؤُكُم مَّا أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنفُسُ وَلَقَدْ جَاءهُم مِّن رَّبِّهِمُ الْهُدَى» (النّجم، 23)

ترجمه: [اين بتان‏ شما] جز نام‌هايى بيش نيستند كه شما و پدران‌تان نامگذارى كرده‏ايد [و] خدا بر [حقّانيت‏] آنها هيچ دليلى نفرستاده است. [آنان‏] جز گمان و آنچه را كه دلخواه‌شان است پيروى نمى‏كنند، با آنكه قطعاً از جانب پروردگارشان هدايت برايشان آمده است.