کسانی که نزد پروردگار «ملعون» هستند [لعنت یعنی دور شدن از رحمت الهی] / 9- زنان و مردان منافق، مشرک و بدگمان به خداوند متعال

وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَيْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَلَعَنَهُمْ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَسَاءتْ مَصِيرًا (الفتح، 6)

و [تا] مردان و زنان نفاق‏پيشه و مردان و زنان مشرك را كه به خدا گمان بد برده‏اند، عذاب كند بَدِ زمانه بر آنان باد. و خدا بر ايشان خشم نموده و لعنتشان كرده و جهنّم را براى آنان آماده گردانيده و [چه‏] بد سرانجامى است!

در نفاق و شرک و انواع و جوانب و آثار آن بسیار دقت کنیم. هیچ منافقی، برای خودش نفاق نمی‌کند، چرا که نفاق، پنهان کردن خباثت قلبی، فکری و عزمی، در پشت ظاهری پسندیده، برای فریب دیگران است. شرک نیز انواع و اقسام و شدت و ضعف مرتبه دارد، اما در هر حال شریک گرفتن برای خدا، در الوهیت و ربوبیت اوست و سبب می‌گردد تا مردمان، از دایره توحید خارج شده و بندگان هوای نفس خویش و بالتبع طاغوت‌های بیرونی گردند. این قبیل افراد، هم خودشان به خدا بد بین هستند و هم دیگران را بدبین می‌کنند. گاهی در وجودش ایجاد تشکیک می‌کنند – گاه عدالتش را زیر سؤال می‌برند – گاهی به او افترا می‌بندند و گاه دست او را بسته (مثل یهود) و دیگران را نسبت به او ناامید می‌کنند، گاه گناهان خود و ظلم‌های خود را به او نسبت می‌دهند و ... . اینها همه بدگمانی (ظَنَّ السَّوْءِ) است که آدمی را از شمول رحمت الهی خارج نموده و مشمول لعنتش می‌گرداند.

کلمات کلیدی:  حدیث امروز