ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: اگر کسی گمان می‌کند که وعظ سخنرانی در او تأثیر خوب می‌گذارد، حرفش را درک می‌کند و کلاً 180 یا حتی یک درجه به سمت مثبت متغیر می‌شود، تکلیف عقلی و شرعی دارد که پای همان منبر بنیشیند، نه این که پیشنهاد کند، به جای بقیه منابر و وعاظ، سیستم الکترونیکی و دیجیتالی بنیشیند!

پس، خیر به هیچ وجه بهتر نیست و اصلاً مسئله، منبر خوب و منبر بد نیست، بلکه چیز دیگری است که ذیلاً اشاره می‌شود.

الف - انسان شعور دارد، اختیار هم دارد و هر کس نیز از ذوق خاصی برخوردار است. چیزی هم که الحمدلله در این مملکت بسیار است، منبر، وعظ، سخنرانی و تبلیغ و مراسم‌ها و مناسبت‌ها گوناگون می‌باشد. پس هیچ کس مجبور نیست که به احترام ابا عبدالله (ع)، یا هر احترام دیگری، اجباراً پای منبر کسی حضور یابد. هر کس می‌تواند به تناسب وقت و ذوق خود، با اختیار و اراده‌ی کاملش منبری را انتخاب کند.

ب – بلکه مسئله اصلی که در پشت پرده‌ی اینگونه شبهات است، اول بریدن پای مردم و به ویژه جوانان از مسجد می‌باشد و دوم ممانعت از حضور و ارتباط مستقیم مردم با روحانیت است.

تردیدی نیست که برخی ضمن برخورداری از دانش، بینش، بصیرت و تقوا، در فن خطابت متبحر هستند و برخی دیگر تبحر کمتری دارند. یکی بهتر می‌نویسد، یکی بهتر تدریس می‌کند و یکی بهتر حرف می‌زند. اما معمولاً (به جز موارد نادر)، کسی چیزی نمی‌گوید که به شعور مخاطب بر بخورد. از دو حال خارج نیست، یا مخاطب مطلبی که ارائه می‌شود را می‌داند، که برایش ذکر و نگاه از یک منظر دیگر است و یا نمی‌داند و باید یاد بگیرد.

ج – اگر دقت کنید، در اینگونه شبهات که در ابتدای آن یک تحریک نفسانی تکبری (شعور مردم) بیان می‌شود، هیچ گاه پیشنهاد نمی‌شود که مثلاً مساجد و هیئات مذهبی، از روحانیونی که عالم‌تر هستند، یا فن بیان بهتری دارند، یا می‌توانند با ادبیات مردم و در مورد مسائل روز سخن بگویند، استفاده کنند، بلکه پیشنهاد می‌کنند: دستگاه، ابزار و فضای مجازی، جای انسان زنده و تعامل متقابل را بگیرد!

این همان بلایی است که در سایر شئون زندگی بر سر مردم و به ویژه نوجوانان و جوانان آورده‌اند. هر کس یک گوشی دستش گرفته است و تمامی نیازهای خود را در ارتباطات، به صورت مجازی برآورده می‌کند. جوان در فضای مجازی و در مقابل مانتیور رایانه یا گوشی همراه خود، سخنران، نقاد، شعار دهنده، هوس‌باز، ادیب، هنرمند، اهل ذوق، اهل جوک و ...، می‌باشد، اما اگر به او بگویی لطفاً یک نان بخر و یا با نانوا دو کلمه صحبت کن، بلد نیست. حتی در تعامل و ارتباط با پدر و مادر و ... نیز ضعیف است.

د – دشمن، اثر ارتباط مستقیم را می‌داند و هیچ ارتباطی برای او خطرناک‌تر و منفورتر از ارتباط قشر روحانی، افراد عالم و معنوی، اسلام‌شناسان، بیان کنندگان احکام، تفسیر کنندگان قرآن کریم، تشریح کنندگان جریانات و حوادث گذشته و حال نیست، لذا مترصند که این ارتباط به هر بهانه و قیمتی که شده، کمرنگ و کلاً منقطع گردد. پس از هر راهی وارد می‌شوند. ضد تبلیغ، شایعه، تهمت ... و اگر نشد، می‌گویند: سخنانش توهین به شعور مردم است، بهتر نیست به جایش یک صفحه نمایش و یک سیستم پخش صوت و تصویر به مساجد آورده شود؟!

خیر، به هیچ وجه، نه تنها بهتر نیست، بلکه در واقع یک توطئه است. لذا بصیر و دقیق باشید.   دشمن بهتر از بسیاری از دیگران فهمیده است که چرا مقام معظم رهبری، این قدر بر ارتباط مستقیم روحانیت با مردم و بالعکس توصیه و اصرار دارند؟

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون