ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: ایشان گفته است: « نگوید که من این همه گناه کرده ام و نمی‌توانم »، بعد شما همین را می‌گویید؟

توجه داشته باشیم که عزم، اراده و به دنبال آن اقدام و همّت، با شرایط و وضعیت موجود متفاوت است، اگر قرار باشد که شرایط و واقعیت وضع موجود را در نظر بگیریم که دیگر عزم و همّتی نمی‌خواهد.

عزم و همّت، برای رشد و رسیدن به مراتب والاتر وجود است، پس بدیهی است که با شرایط حاضر تطابقی ندارد. اگر کودک دبستانی بگوید: عزم، اراده و همّت من آن است که تا مقطع دکترا تحصیل کنم، نه کسی به او ایراد می‌گیرد و نه تمسخرش می‌کند و نه جای تعجب است، بلکه به همت او آفرین می‌گویند و برایش دعای خیر می‌کنند.

انسان مؤمن، در هر وضعیتی که هست، نه تنها باید همّتش همنشینی با امیرالمؤمنین علیه‌السلام باشد، بلکه با رسول اعظم صلوات الله علیه و آله باشد و جزو «مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ ... – محمد رسول خداست و کسانی که با او هستند ... / الفتح، 29» محسوب گردد و باز در همین راستا و با تبعیت و پیروی از ولایت، همتش را بالاتر نماید، تا آماده «لقاء الله» و قرار گرفتن در جنب الهی گردد [البته منظور جنب مکانی نیست، که او مکان ندارد، بلکه رشد مرتبه وجودی و تقرب به اوست].

« إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ * فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِيكٍ مُّقْتَدِرٍ » (القمر، 54 و 55)

ترجمه: محققاً پارسايان در باغ‏ها و [كنار] نهرهايند * در جايگاه صدق، نزد پادشاهى با اقتدار (خداوند سبحان)

البته ابلیس و سایر شیاطین انس و جن، از این عزم و همت انسان زجر می‌کشند و با او حسادت و دشمنی دارند، لذا وسوسه می‌کنند که ای بابا تو را چه به این مقامات و مراحل، آن همه با این همه گناه؟! در واقع یأس از رحمت الهی القا می‌کنند، گناهی که مانند شرک است و بخشوده نخواهد شد. بدیهی است کسی که مأیوس باشد، شامل نگردیده و نمی‌رسد. پس همت باید بلند و عزم باید راسخ باشد، اگر خللی وارد شد، ناامیدی و یأس دست ندهد و از اول پیگیری شود.

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه