می گویند یک هواشناس و یک مهندس کامپیوتر و یک مهندس مکانیک در خودرویی نشسته بودند و به سفر می رفتند. در راه ناگهان ماشین از کارفتاد. مهندس مکانیک گفت : فکر می کنم اشکال از تسمه پروانه کننده است. هواشناس گفت: دمای هوا چهل درجه است و لابد موتور داغ کرده است. مهندس کامپیوتر گفت : به نظر من پیاده شویم و کمی صبر کنیم و بعد مجددا سوار شویم ماشین راه می افتد!! به نظرتان کدام درست می گفتند؟ اما نکته مهمی در این حکایت هست. هر کس از دریچه تخصصی و ذهنیت خودش به مشکل نگاه می کند.... کاهش رشد جمعیت یک خطر است. امروز همه این را می دانند. رهبری رسما به خاطر آن استغفار می کند چرا که فکر می کند تایید سیاستهای دولت سازندگی عامل چنین مساله ای بوده است. آری. به طور قطع کاهش شدید رشد جمعیت مسلمانان پدیده ای دلخواه غربیها است. این مساله در بسیاری از کشورهای مسلمان در حال وقوع است و درایران از همه بدتر. به اندازه کافی لابد در این مورد شنیده اید و خوانده اید من هم زیاد قصد ندارم روی آن مانور دهم. اما نکته ای که در اینجا هست. چرا کسی فکر نمی کند آن روزی که رشد جمعیت ایران زیاد بود دلیلش چه بود؟ بعضی ها خیال می کنند دلیلش وقوع انقلاب اسلامی بود! مردم به دلیل رغبت به فرهنگ دینی فرزندان زیاد می خواستند!! اما خودمانیم. پس چرا در آن دوره حتی خانواده های غربزده و دور از دیانت هم فرزندان زیادی داشتند؟ آیا به تقلید از مد بود؟ آیا این مد صرفا با تقاضای مسوولین آمده بود؟ آیا اگر کسی معتقد باشد مردم به تقاضای حاکمیت تولید مثل می کردند نباید نتیجه بگیرد که لابد الان مردم اعتقادی به حکومت ندارند؟ اگر اینطور است پس چرا حتی در میان خانواده های بشدت حزب اللهی هم نرخ موالید کم است و آنها هم فرزند زیادی ندارند؟ جواب این است که حکومت بیش از حد برای خودش دارد نوشابه باز می کند و خیلی بیهوده روی پارامتری تاکید می کند که اصلا وجود خارجی ندارد یا در بهترین حالت خودش تابعی از متغیرهای دیگر است. چرا جمهوری اسلامی همه مسائل را از دریچه فرهنگی می خواهد ببیند؟ شاید چون حاکمیت از دل یک کانون فرهنگی یعنی حوزه علمیه برخاسته است. آنها راه حل دیگری جز تکیه به فرهنگ نمی دانند . آنها فرهنگ را علت العلل معرفی می کنند. اتفاقا آنهایی هم که معتقد به تخصص و تکنوکراسی هستند که برعکس بر کاهش جمعیت اصرار دارند. آنها راه حل مشکلات را در حذف صورت مساله یعنی حذف نسل جوان می جویند. همان تفکری که باعث گسترش شدید دانشگاهها شد. به قول آقای هاشمی اگر دانشگاه آزاد نبود دولت با این خیل دیپلمه های بیکار چه می کرد!! درست شبیه حکایت اول پست. هر کس از ذهنیت خودش به مشکلات نگاه می کند. الان باید نسل سوم از تولد خودش احساس گناه کند و وجود خود را عامل همه مصایب کشور بداند. این البته القای همان تکنوکراتها است. عوامل فرهنگی هرگز خودبخود بوجود نمی آیند و تابع دستور و خواهش و التماس مسوولین و روسای یک کشور و حتی مشوقهای از جنس خروس قندی هم نیست. بسیاری از رفتارهای فرهنگی خود ریشه عمیقی در عوامل اقتصادی دارند. حتی تمایل به مذهب هم میان اقشار با توانمندی اقتصادی متفاوت یکسان نیست. البته عوامل فرهنگی تنها ریشه اقتصادی ندارند و ریشه های سیاسی و نظامی و جغرافیایی و ژنتیکی هم دخیل هستند اما به طور قطع عامل اقتصادی نیرومند ترین متغییر شکل دهنده تابع فرهنگ است. باید دید چرا در یک جامعه یا در قشری از جامعه داشتن فرزندان بیشتر مطلوب تلقی می شود و در برخی جوامع یا برخی اقشار داشتن فرزند بیشتر ناراخت کننده است. تا زمانی که مسوولین نتوانند تحلیل درستی از دلایل رشد جمعیت در سالهای اول انقلاب اراپه کنند هرگز راهی افزایش جمعیت نخواهند یافت. مردم نه با تشویق خشک و خالی بچه دار می شوند و نه با تشویق خشک و خالی از وسایل ضد بارداری استفاده می کنند. جایی که مانند اول انقلاب اشتغال مطمئن و تامین اقتصادی مطمئن وجود داشته باشد هرگز با دهه هفتاد تا الان با شرایط اقتصادی مضطرب و فشار بر اقشار متوسط قابل مقایسه نیست. مردم همیشه شرایط بد اما پایدار را به شرایط متوسط اما ناپایدار ترجیح می دهند. در شرایطی که هیچ آینده قابل پیش بینی برای فرزندان قابل تصور نیست چرا باید فرزند آوری کرد؟ یک کشاورز فقیر هندی می داند که فرزندانش در بدترین حالت مثل خود اوخواهند بود و ضمنا عصای دست و بیمه دوران پیریش هستند. یک شیخ ثروتمند قطری هم می داند که فرزندانش مثل خودش - حداقل تا چند نسل بعد - غرق در رفاه خواهند بود و نگران فرزند آوری نیست. هر دو آنها - شیخ قطری و کشاورز هندی - فرزندان زیاد می خواهند. اما یک خانواده متوسط ایرانی که با زحمت خود را در شرایط ناپایدار اقتصادی نگهداشته چه؟ آیا می تواند ضمانت کند فرزندانش در آینده پدر و مادرشان را بخاطر ایجاد آنها لعن ونفرین نخواهند کرد؟ دلیل اصلی رای دادن اقشار متوسط به موسوی در انتخابات نه سخنرانی های او بود و نه برنامه ها و مناظراتش. تنها خاطره خوب دوره موسوی برای اقشارمتوسط باعث شد زمینه چنان فتنه ای و تجمع ۲۵ خرداد شکل گیرد. بله. مردم اقتصاد دولتی ناکارآمد و بی کیفیت اما پایدار و مطمئن دولتی را به اقتصاد توسعه یافته اما ناپیدار و زندگی در وحشت از آینده ترجیح می دهند. این مساله ملیت نمی شاسد و در همه جاهای دنیا با هر نژاد و فرهنگی همین نتیجهبه دست می آید. اقشار متوسط الان دچار نارضایتی شدید اقتصادی هستند و به دلیل هویت نظام جمهوری اسلامی و صبغه دینی حاکمیت؛ نارضایتی های مردم از حاکمیت به طور مستقیم سبب رویگردانی این اقشار از دیانت می شود. برای همین معضلات فرهنگی؛ بد حجابی؛ اعتیاد و... الان به بزرگترین مسایل قشر متوسط تبدیل شده است و چون این قشر هنوز در میان گذار از سنت به مدرنیته هم سرگردانند فشار شدید روحی و روانی ناشی ز این مسایل را هم باید تحمل کنند. در اینجا است که این افراد به راحتی جذب شعارهای ماهواره و تبلیغات مسموم ضد انقلاب قرار می گیرند. داشتن اقتصاد پایدار حکومتی - و نه لیبرال- تنها کلید رفع مشکلاتفرهنگی فعلی است. چرا که امروز حکومت در نظر مردم همان دین و فرهنگ است یک زمانی در مشهد احمدی نژاد واقعا در پاسخ ماند. و آن وقتی بود که یک جوان نخبه از او پرسید که آقای احمدی نژاد! شما در زمانی که بیست و یک ساله بودید فرماندار بودید و جوانان الان ...! احمدی نژاد جز اینکه بگوید من مخلص شما هستم جوابی نداشت... البته واقعا تقصیر از او نیست. تقصیر از تفسیر علیه نص اصل 44 قانون اساسی است که با فشار شدید و همه جانبه تکنوکرات ها و مجموعه متحد اشرافیت اصولگرا و اصلاح طلب به تصویب رسید. گسترده بیکاران و بیخانمانهای آمریکا را ببینید تا متوجه شوید تکنوکراسی چه بر سر انسانها می آورد. آری. همان بهتر است که رشد جمعیت منفی باشد. تا زمانی که نخواهیم به علتهای واقعی اعتراف کنیم البته خود ما نسل دهه شصتی ها هم برای این دنیا اضافی هستیم. تکنوکرات ها با علم و آگاهی اصل 44 را به آن روز انداختند. آنها می خواستند که جمهوری اسلامی با این برنامه ریزی با پنبه سربریده شود و بدون هیچ کار دیگری در طی چند دهه به نقطه بحران جمعیتی برسد. سایت: با تشکر، سعی کنید کامنت ها کوتاه تری مرقوم نمایید - قطعاً بیشتر هم خوانده می شود