درنگی با سیدالشهداء امام حسین علیه السلام، در راه کربلا و نهضت عاشورا / 3
إنَّ النّاسَ عَبيدُ الدُّنْيا وَ الدِّينُ لَعْقٌ عَلى اَلْسِنَتِهِمْ يَحوطونَهُ ما دَرَّتْ مَعائِشُهُمْ فَاِذا مُحِّصوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّيّانونَ. (تحف العقول، ص 245)
به راستى كه مردم بنده دنيا هستند و دين لقلقهی زبان آنهاست، تا جايى كه دين وسيله زندگى قرار میگیرد، دين دارند و چون در معرض امتحان قرار گيرند، دينداران كم مىشوند .
انسانها نزد یک دیگر، ادعاهای زیادی دارند؛ گاهی خودشان نیز این ادعاها را باور دارند، گاهی انتظار دارند دیگران باور کنند و گاهی به قول معروف "خالیبندی" میکنند. اما در محضر باریتعالی، هیچ ادعایی، چه به دل باشد، چه به عمل باشد یا چه به زبان، رد نمیشود و سریعاً مورد امتحان قرار میگیرد. یعنی شرایط و امکانات برایش مهیا میگردذ تا اگر صادق است، آن چه ادعا کرده را به ورطهی ظهور برساند و اگر ناصادق است، معلوم گردد.
دین و دینداری نیز یک ادعا است و بیش از ادعا، لقلقهی زبان نیز شده است. بسیاری ادعای دینداری میکنند و گاه حتی خودشان نیز باور میکنند که بسیار دیندار هستند. اما خدا امتحان (شرایط و امکانات) را پیش میآورد و آنگاه معلوم میشود که دینداران کم هستند. البته شرایط فقط جنگ و جبهه و جهاد نیست، بلکه اصل دین "ولایت" است و دینداری با "ولایت" امتحان میشود. بسیاری از کسانی که امام را همراهی نکردند، باکی از جنگ و حتی کشته شدن نداشتند، اما ولایت شناس و تابع ولایت نبودند.
کلمات کلیدی:
حدیث امروز کربلا