فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ – پس به کجا می‌روید؟ (التکویر، 26)

بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَ اِلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَ اَتَقَرَّبُ اِلَى اللَّهِ ثُمَّ اِلَيْكُمْ بِمُوالاتِكُمْ وَ مُوالاةِ وَلِيِّكُمْ (زیارت عاشورا)

بيزارى جويم بدرگاه خدا و به پيشگاه شما از ايشان و تقرب جويم بسوى خدا سپس بشما بوسيله دوستيتان و دوستى دوستان شما

آدمی، هنگامی که با ذلالت، خیانت، ظلم، جور و جنایت مواجه می‌گردد، (فطرتاً) از آن منزجر می‌گردد و سعی می‌کند که از آن روی برگرداند و دور شود. اما "بیزاری جستن و دور شدن"، یک بخش کار است، ولی "به کجا و به کدام سو رفتن"، بخش دیگر کار که مهم‌تر است. چرا که ممکن است کسی از رذالتی دوری گزیند و به سوی رذالت دیگری برود و یا از گمراهی و ظلمی دور گزیند، اما به سوی ظلم و گمراهی دیگر یا حتی بزرگ‌تری برود. ندیدیم کسانی را که به خاطر مواجه با مشکلاتی از خانه، شهر یا کشور خود فرار می‌کنند، اما به سوی منجلاب و هلاکتی بدتر و بزرگ‌تر  می‌روند؟!

زیارت عاشورا می‌آموزد که "برائت، بیزاری و دوری جستن"، باید هدف و جهت داشته باشد. باید معلوم شود حالا که از این ظلم و جهل دور می‌شوی، به کجا می‌روی؟ لذا می‌گویید از آنها برائت می‌جویم به سوی خدا و شما؛ و این حرکت به سوی شما نیز با سرعت و هدف بالاست، چرا که نه فقط قصد دارم در این جبهه باشم، بلکه از مقربین درگاه الهی و شما نیز باشم.

اما صرف "خواستن" یا "نیت"، کار را تمام نمی‌کند، باید بدانی که چگونگی این تغییر جهت و این تقرب میسر می‌شود؟ می‌گویی: به ولایت شما و اهل ولایت شما. یعنی با ولایت پذیری.

 

کلمات کلیدی:  حدیث امروز   سوره تکویر