ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: حالا اگر اهل سنت عزاداری را قبول نداشته باشند یا جایز ندانند، ما چه باید بکنیم؟ عزاداری نکنیم، چون آنها قبول ندارند؟!

الف - این یک دیکتاتوری و خفقان محض است که بگویند: ما می‌زنیم پدر شما را در می‌آوریم، می‌کشیم، مُثله می‌کنیم، ظلم می‌کنیم، به آتش می‌کشیم  ...، اما شما حق ندارید حتی گریه یا عزاداری کنید!

ب – گریه و عزاداری که اهل تشیع و اهل تسنن ندارد، بالاخره هر کس که انسان است و عواطف دارد، شعور و وجدان دارد، عقل و قلب دارد، حب و بغض دارد، گاهی از شدت سرور می‌خندند و گاهی از شدت غصه گریه می‌کند. گاهی در دلش عزادار است و گاهی عزاداری خود را بروز و ظهور می‌دهد.

ج – دقت کنید که اگر چه "وهابیت" چون هیچ جایگاهی ندارد، خود را از اهل سنّت قلمداد می‌کند، اما وهابی سنّی نیست. یک فرقه‌ی انگلیسی است.

بله، وهابی‌ها می‌گویند: مرده از گریه اطرافیان عذاب می‌کشد، اما اگر پادشاه یا شاهزاده‌ی آنها بمیرد، سه روز، یک هفته و ... عزای عمومی اعلام می‌کنند.

د – اهل سنّت نیز "آدم" هستند، پس عاطفه دارند. مسلمان نیز هستند، پس [به رغم برخی تفاوت‌ها]، با احادیث و سیره‌ی پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، آشنایی دارند.

*- «زمانی که پیامبر (ص) پیکر خونین حمزه را یافت، گریست و زمانی که از مثله کردن او آگاهی یافت با صدای بلند گریه سر داد.» (طبرانی، سلمان بن أحمد، المعجم الکبیر،‌ محقق، السلف، حمد بن عبد المجید، ج 3، ص 142، قاهره، مکتبه ابن تیمیه، چاپ دوم، بی‌تا)

*- «همانا پیامبر اسلام بر جنازه عثمان بن مظعون، بوسه می‌زد و اشک می‌ریخت» (ترمذی، محمد بن عیسى، سنن الترمذی، ج 3، ص 305)

*- «عثمان بن عفان، کنار قبری نشست و شروع به گریه کرد تا این‌که محاسنش از گریه خیس شد» (ابن ماجه قزوینی، محمد بن یزید، سنن ابن ماجه، تحقیق، عبد الباقی، محمد فؤاد، ج 2، ص 1426)

*- و ده‌ها نقل معتبر دیگر.

بنابر این هر کس بگوید "گریه و عزاداری" در اهل سنّت نفی یا ممنوع شده است - یا واقعاً بی‌سواد است، یا اصلاً اهل سنّت نیست، بلکه وهابی است – یا اساساً مسلمان نیست.

نکته:

شادی و غصه، خنده و گریه، جشن و عزاداری و ...، مسائلی نیست که دین، مکتب، یا مذهبی بتواند آنها را رد یا تکذیب بکند، چرا که حالات و رفتارهای طبیعی بشر است. منتهی مهم این است که برای چه می‌خندند، برای چه گریه می‌کنند، و برای کی و برای چه عزاداری می‌کنند.

تردیدی نیست که عزاداری شیعیان و برخی از مسلمانان اهل سنّت برای سیدالشهداء، امام حسین علیه‌السلام، خار چشم و تیغ در گلوی دشمنان شده است و مابقی بهانه است.

*- ما مسلمانان بسیاری از اهل سنّت را می‌شناسیم و می‌بینیم که نه تنها در این عزاداری‌ها شرکت می‌کنند و اشک می‌ریزند، بلکه می‌گویند: «ما با روضه امام حسین (ع) که پدرانمان برای ما می‌خواندند بزرگ شده‌ایم – به همین دلیل اسامی بسیاری از ما حسین است و معاویه و یزید را نیز ملعون می‌دانیم».

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه   عزاداری