ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: دقت کرده‌اید که چگونه در ضد تبلیغ علیه تشیع، تسنن و مقابل هم قرار دادن این دو، "زیارت عاشورا" را در مقابل وحدت قرار داده‌اند؟! و القاء می‌کنند که "اگر اهل وحدت هستید، زیارت عاشورا نخوانید" و اگر "اهل زیارت عاشورا هستید، با وحدت منافات دارد؟!" چرا؟ چون از هر دو می‌ترسند و از هر دو نفرت دارند و اثر هر دو را بر ساختار فکری و عملی جهان اسلام، دوست شناسی و دشمن‌شناسی که مبنای بیداری و وحدت اسلامی  است را می‌دانند و نیز آگاهند که این بیداری و وحدت، یعنی پایان نخوت مسلمانان، و آغاز سقوط و انقراض دوران سلطه و استثمار توسط کفر و استکبار جهانی.

فیلم هندی:

اسلام، دین تعقل، تفکر، بصیرت، علم، وحدت، مجاهدت و تکامل انسان و جامعه‌ی انسانی است. اسلام که فیلم هندی نیست که مبتنی بر "خواندن‌"های صوتی باشد. مرتب می‌پرسند: این را چگونه بخوانیم، آن را چگونه بخوانیم، این ذکر را چند بار بخوانیم، آن مدح را چگونه بخوانیم ... و کم می‌پرسند که چه می‌خوانیم، چرا می‌خوانیم و چگونه باید بفهمیم؟!

رها کنیم و تأثیر نگیریم از این فرهنگ منحط القایی که متأسفانه حتی در رسانه‌ی ملی ما (صدا و سیما) به شدت ترویج می‌گردد.

به جرأت خدمت کاربران گرامی و تمامی مسئولین عرض می‌نمایم که هیچ شب شهادت و رحلتی نگذشت که در یکی از شبکه‌های رسانه‌ی ملی، برنامه‌ای اختصاصی برای شناخت موسیقی، ساز و خواننده پخش نشده باشد و هیچ شب مولودی را ندیدم که شادی مردم در اقشار مختلف را با تار و دنبک و رقص و آواز نشان ندهند. این فیلم هندی است، نه اسلام.

زیارت عاشورا:

زیارت عاشورا را هر طوری که دوست دارند بخوانند و یا اصلاً نخوانند، چه فرقی دارد که وقتی حتی در یک فراز آن تأمل و تفکر نمی‌کنند؟! اگر "زیارت عاشوا"، یا هر عبادت دیگری برای "عادت" است که هیچ، اما اگر برای "عبادت" است، با تفکر "عبادت" می‌شود. مگر امیرالمؤمنین، امام علی علیه‌السلام نفرمودند: « عبادتی که در آن تفکر نباشد هیچ سودی ندارد»؟ پس این آموزه‌ها برای چه کسانی و در چه دورانی است؟!

زیارت عاشورا، یک دانشگاه کامل خداشناسی، اسلام‌شناسی، دوست‌شناسی و دشمن‌شناسی است، نه یک شب‌نامه‌ی حاوی سب و فحش و ... .

زیارت عاشورا همه اعلام مواضع شخص زیارت کننده، در محضر سیدالشهداء علیه‌السلام، آن هم در شرایط و موقعیتی چون کربلاست. از این رو حتی یک جمله در مدح یا ذکرِ فضایل امام حسین علیه‌السلام در آن نمی‌بینید، همه ضمائر «انّی، منّی، کُنتُ» است و بیان شرح حال خود است، تماماً بیان «انّی اَتَقَرّب» و «إنّی بَرِئتُ» (من نزدیک می‌شوم، من دور می‌شوم) است.

سلام‌های زیارت عاشورا، اعلام مواضع است و لعن‌هایش نیز دشنام نیست، که اساساً لعن دشنام نیست، بلکه باز اعلام مواضع است که چه اندیشه‌، باور و عملی را شمول رحمت الهی می‌بینیم و کدام را دور از رحمت. حال انصاف دهیم، کدام اهل سنّتی برای یزیدی‌ها هورا کشیده است؟!

بهانه این است که در زیارت عاشورا می‌خوانیم «اللَّهُمَّ خُصَّ أَنْتَ أَوَّلَ ظَالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنِّي وَ ابْدَأْ بِهِ أَوَّلاً ثُمَّ (الْعَنِ) الثَّانِيَ وَ الثَّالِثَ وَ الرَّابِعَ‏ اللَّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ خَامِساً»؛ خب مگر امام باقر علیه‌السلام بلد نبودند و یا می‌ترسیدند اسم بیاورند؟ خیر، بلکه خواستند مسلمانان به جریان‌شناسی بیشتر توجه کنند تا مصداق‌شناسی - بفهمند این یزیدی که چنین جنایتی کرد، مرحله و نمود پنجم است و چهار جریان انحرافی دیگر بر مسلمین گذشت، تا نتیجه‌اش شد یزید و کربلا.

زیارت عاشورا، سرتاسر "جریان‌شناسی" است و اعلام مواضع زائر.

وحدت:

معنای وحدت این نیست که یا بروید زیر بیرق معاویه و یزید سینه بزنید و سر امام حسین علیه‌السلام را ببرید و بر نیزه کنید؛ و یا اگر نمی‌خواهید، پس به جان هم بیافتید و سر یک دیگر را ببرید و بر نیزه کنید و عکس جنایات خود را در صفحات اینترنتی و زیر پرچم "لا إله الا الله و محمد رسول الله – صلوات الله علیه و آله" منتشر کنید.

وحدت، یعنی شیعه بیاندیشد که مگر مسلمانان اهل تسنن، دشمنان خدا، رسول، امام علی، امام حسن، امام حسین علیهم‌السلام، یا قرآن و معاد هستند؛

وحدت، یعنی سنی بیاندیشد که مگر مسلمانان اهل تشیع، با توحید و معاد و سنت رسول‌الله صلوات الله علیه و آله، یا کعبه و قرآن دشمنی دارند؟!

وحدت، یعنی هر دو بدانند و به خوبی درک کنند که این نگاه و اندیشه غلط را انگلیسی‌ها باب کردند و سپس توسط اتحاد «وهابیت و آل سعود»، به جهان اسلام القا کردند و مسلمانان را به جان هم انداختند تا خودشان سود برند.

وحدت، یعنی وقتی داعشی به نام اسلام سر شیعه و سنّی را می‌برد، و امریکا و انگلیس و متحدان اروپایی و عربی، به این بهانه قصد حمله نظامی و تجزیه کشورهای مسلمان نشین را می‌کنند، شیعه و سنّی هر دو بفهمند که آن القاعده‌ای‌ها، طالبانی‌ها، تکفیری‌ها، سلفی‌ها، داعشی‌های جنایتکار، هیچ کدام مسلمان نیستند و بفهمند که دشمن اصلی همان امریکا و انگلیس و صهیونیسم بین‌الملل است و هدف همان سلطه جهانی است.

وحدت، یعنی وقتی آن به ظاهر شیعه، تبلیغ می‌کند که آن مجله فرانسوی یا سلمان رشدی به پیامبر اهل تسنن اهانت کرده‌اند و نه به پیامبر ما، چون اهل تسنن تعریف‌شان از پیامبر صلوات الله علیه و آله چنین و چنان است، مسلمانان اعم از شیعه و سنّی بفهمند که آن شیعه، شیعه‌ی انگلیسی است.

وحدت، یعنی شیعه و سنّی بفهمند که شعار "یا وحدت" یا "خواندن زیارت عاشوار"، یک سیاست کاملاً انگلیسی است.

وحدت، یعنی همه مسلمانان بفهمند که پیامبر واحد و قرآن واحد – یعنی رهبری واحد، ملت واحد و قانون اساسی واحد، هر چند که در شرح آن اختلاف نظراتی هم باشد.

وحدت، یعنی توحید و مقابله با تجزیه.

وحدت، یعنی ملت (امّت) واحد، بدانند که دشمن واحد دارند، پس با هم در مقابل او متحد شوند، نه این که با ترفندهای او به جان هم بیافتند.

وحدت، یعنی اعتقاد به توحید و معاد و عبادت و مجاهدت با بصیرت.

وحدت، یعنی دوست‌شناسی و دشمن‌شناسی و جبهه‌گیری واحد.

وحدت، یعنی بفهمند و باور کنند که اگر هم خانه‌ی یک دیگر نباشند، دست کم همسایه‌ی هم هستند، پس اگر دزدان و جانیانی به محله زدند، نباید به جای درگیری متحدانه با آنها، به جان هم بیافتند.

وحدت، یعنی شیعه و سنی بفهمند و باور کنند که وجوه مشترک و نزدیکی آنها با یک دیگر، به مراتب بیشتر از وجوه مشترک و نزدیکی آنها با کفارِ سلطه‌گر است، پس چطور برای اتحاد با آنها این همه دست و پا می‌زنند و هزینه می‌دهند، اما اتحاد با خودشان نه تنها ممکن نیست، بلکه باید به جان هم بیافتند؟!

وحدت، یعنی مسلمانان شیعه و سنّی، اختلافات نظری یا فقهی خود را در فضاهای دوستانه و بلکه برادرانه به بحث عالمانه و متقیانه بگذارند، نه این که جان یک دیگر را بگیرند، اما با امریکا و انگلیس و اسرائیل به بحث دوستانه و صمیمانه برای حل اختلافات فی مابین بپردازند! در حالی که اختلاف با آنها بر سر تفاوت‌های نظری و فقهی نیست، بلکه آنها همه موجودیت مادی و معنوی مسلمانان را نشانه رفته‌اند.

وحدت، یعنی همه دست در دست هم، یک صدا، هر چه فریاد دارند، بر سر امریکا بزنند.

مقام معظم رهبری:

دعوت ما از همه‌ی مسلمانان عالم این است که این حقائق را مورد تأمل قرار بدهند. ما در عالم وحدت امت اسلامی هیچ اصراری نداریم که یک فرقه عقائد یک فرقه‌ی دیگر را حتماً قبول کنند؛ نه، وحدت به معنای این نیست. وحدت به معنای این است که با عقائد مختلف، شعب مختلف، مشترکات را بگیرند، موارد محل اختلاف را وسیله‌ی برادرکشی و جنگ و دشمنی قرار ندهند؛ مسئله‌ی وحدت این است. (15/9/1388)

مرتبط:

*- آیا شیعه و سنّی با هم برادری دارند؟ چرا و چگونه؟ لطفاً تا حد امکان مسئله را باز کنید و توضیح دهید. (30 دی 1392)

 

 

 

کلمات کلیدی:  سیاسی   زیارت