ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: "خوب حرف زدن" با "حرف خوب زدن" بسیار متفاوت است و این خانم نیز فقط خوب حرف زده است، از این شومن‌های ماهر بسیارند. و البته از یک یهودی که البته انگلیسی است، با 12 سال سابقه کار تحقیقی در اورشلیم، در سخن گفتن راجع به قرآن کریم نیز انتظار دیگری به جز ضد تبلیغی ظریف نمی‌رود.

شاید این سخنان برای امریکایی‌ها یا انلگیسی‌ها که هیچ آشنایی با معارف قرآنی ندارند خوب به نظر آید، اما اگر کسی اندکی با قرآن آشنا باشد، متوجه تحریفات و القائات خلاف او می‌گردد.

او تعریفی ندارد، جز آن که حروف عربی بیشتر از انگلیسی است – ترجمه‌ها کاملاً گویا نیست، یا سه هفته زمان فرض می‌کرد، اما سه ماه طول کشید – اگر به تلاوت بادیه‌نشینان گوش کنید اثر می‌گذارد. و مانند همان کفار و یهودیان زمان پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، می‌گوید: وقتی پیامبر حرف می‌زند و یا قرآن شنیده می‌شود، انسان را سحر می‌کنند.

الف – ابتدا در باره وعده‌های قرآن مجید در موضوع (72 باکره در بهشت) ایجاد سؤال می‌کند، که البته چنین چیزی در قرآن نیست و خودش هم در خاتمه رد می‌کند. در واقع ابتدا خودش یک مطلب خطا را نسبت می‌دهد و سپس آن را رد می‌کند – نه این که اینقدر احمق است، بلکه هدف دارد که در خاتمه به آن می‌رسیم.

ب – می‌گوید: «اما در واقع ما اینجا در منطقه شمال غربی امریکا، در جایی شبیه به بهشتی که در قرآن توصیف شده است زندگی می‌کنیم»!

اگر دقت کنید، این همان شبهه‌ی معروفی است که اخیراً بسیار مطرح می‌کنند، مبنی بر این که «وعده‌های بهشت در قرآن کریم، مبتنی بر نیازها، کمبودها و آروزهای عرب در آن بیابان‌های خشک بوده است»؛ و او با اشاره به توصیفاتی چون باغ‌ها و نهر‌های جاری بهشت در قرآن، همین معنا را القاء می‌کند و قبلاً هم گفته بود که محیط ما با آنها فرق دارد، عین بهشت توصیفی است و به خانه‌ی در مجاور رودخانه‌ای که دریاچه یوئیون می‌ریزد، استناد می‌کند. (یعنی این وعده‌ها جاذبه و کششی برای ما ندارد).

ج – استقبال گسترده مردم در امریکا و اروپا از قرآن کریم، تا حدی که هر ساله پر فروش‌ترین کتاب شده است (که خودش هم اذعان دارد) و هم چنین توصیه مقام معظم رهبری به اروپایی‌ها و جوانان امریکای شمالی مبنی بر تلاوت قرآن کریم، آنان را بیش از پیش نگران گرایش مردم به اسلام ناب کرده است، لذا این زن هم می‌گوید: «من آدم‌های خوش طینت زیادی دیدم که شروع به خواندن قرآن کردند، ولی بعد منصرف شدند، به خاطر بیگانه بودن قرآن(؟!)» و از قول شخصی به نام "توماس کارلایل" می‌افزاید: «قرآن، پر زحمت، خسته کننده و در هم برهم‌ترین کتابی است که من تا حالا خوانده‌ام (خنده حضار)»

د – او سپس خیل عظیم مراجعین به قرآن را «افراد معدود» می‌خواند و می‌گوید: «علت قرآن خواندن آنها نیز این است که می‌شود تک جمله‌هایی از آن را گرفت و خواند» و می‌افزاید که از آنها برداشت نادرست می‌شود.

بله، نگرانی آنها این است که برای فهم حقانیت و عمق قرآن کریم، ضرورتی ندارد که همگان آن را به صورت یک داستان یا متن فلسفی پیوسته بخوانند، بلکه گاه یک آیه، یا حتی بخشی از یک آیه، کاملاً گویای یک حقیقیتی بزرگ و قابل درک همگان است، مثل این که می‌فرماید:

«يَا أَيُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَن يَخْلُقُوا ذُبَابًا وَلَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ وَإِن يَسْلُبْهُمُ الذُّبَابُ شَيْئًا لَّا يَسْتَنقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَالْمَطْلُوبُ» (الحج، 73)

ترجمه: اى مردم، مَثَلى زده شد. پس بدان گوش فرا دهيد: كسانى را كه جز خدا مى‏خوانيد هرگز [حتى‏] مگسى نمى‏آفرينند، هر چند براى [آفريدن‏] آن اجتماع كنند، و اگر آن مگس چيزى از آنان بربايد نمى‏توانند آن را بازپس گيرند. طالب و مطلوب هر دو ناتوانند.

خب، هر انسان عاقلی این آیه را بخواند، به راحتی مفهوم آن را درک و نیز تصدیق می‌کند. اما گوینده نام آن را «نسخه‌های گزینشی» می‌گذارد و رجوع به این آیات را رد می‌کند تا همه گمان کنند که تا تمام قرآن را به صورت پیوسته نخوانند، هیچ پیامی را دریافت و درک نخواهند کرد.

شبیه‌سازی قرآن کریم، به تورات انجیل:

گوینده می‌خواهد با ظرافت تمام القا کند که قرآن هیچ برتری خاصی ندارد و کتابی مانند همین انجیل و تورات (تحریف شده‌ی) موجود است. می‌گوید: سراسر همین قصه‌های مشترک راجع به ابراهیم، موسی، یوسف و مسیح (علیهم السلام) است – که البته نقل این قصص در کتب، فقط تشابه اسمی و لفظی دارد و در متن، حقایق و حکمت‌ها، شباهت زیادی وجود ندارد.

توحید، اصل اساسی:

ویژگی قرآن کریم، در معرفی درست از «الله جلّ جلاله» و امر "توحید" می‌باشد که هدف و برنامه‌ی اصلی تمامی انبیای الهی بوده است.

او می‌گوید: در قرآن «خدا، همان خدای قدیمی است، همان یَهُوه‌ی تورات، با همان مشخصات!» در حالی که خدای معرفی شده در قرآن کریم، خدایی علیم، حکیم، لم یلد و لم یولد، قادر، متعال و منزه (سبحان) است، در حالی که خدای تورات و انجیل، متولد شده‌اند، از کرده‌ی خود (خلقت آدم) پشیمان شده‌اند، کشتی می‌گیرند، فراموشی دارند، خانه‌ی مؤمنین را نمی‌شناسند و به کوه‌های صهیون پناه می‌برند و ... .

جهاد و جنگ با کفار:

یکی از جاذبه‌های آموزه‌های اسلام که در قرآن کریم تصریح شده است، این است که به انسان حیات، پویایی و حرکت می‌دهد تا در مقابل ستمگران دست روی دست نگذارد، اگر این طرف صورتش زدند، آن طرف را نیاورد که بزنند، اگر بخشی از مالش را دزدیدند، تمامی دارایی‌اش را پیش کش نکند و جانش را روی مالش هدیه ندهد، قیام به قسط کند، با مستکبر و ظالم و جنایتکار مقابله، مبارزه و جنگ کند.

این خانم یهودی در سخنانش می‌گوید: اولاً این آیات مربوط به فتح مکه بود، آن هم در شرایط ویژه، چرا که جنگ در مکه حرام است – ثانیاً نگفته آنها را بکشید، بلکه گفته می‌توانید بکشید – ثالثاً فقط اگر مانع رفتن شما به کعبه شدند مقابله کنید – رابعاً در این حالت نیز ببخشید بهتر است و می‌افزاید: در نتیجه این کار را نکنید بهتر است(؟!) و خنده حضار به این مفهوم که پس حرف مسخره‌ای است.

البته آن چه او گفت و به قرآن نسبت داد، همان آموزه‌های تحریف شده و استعماری و استثماری تورات و انجیل که البته بسیار مسخره هم هست و هر عقل سلیمی به آنها می‌خندد و اگر تعمق کند، می‌گرید.

بکارت دختران:

مباحث مربوط به ازدواج، روابط زناشویی مرد و زن، عفت و حیا و ...، از فطریات آدمی است و قدیمی و جدیدی، یا شرقی و غربی ندارد. از این رو بکارت دختران تا قبل از ازدواج، در هر قوم، قبیله، فرهنگ، مکتب و البته هر دینی، یک ارزش است، ارزشی که متأسفانه اغلب دختران غربی، به سرعت آن را از دست می‌دهند و خودشان نیز متوجه این انحطاط هستند. در آن دیار نیز بسیار فرق است بین ازدواج مشروع، با روابط جنسی به اصطلاح آزاد (زنا) – هر چند که بنا به آمار خودشان، اغلب دختران از 10 سال به بالا، یا در برخی کشورها از 13 سال به بالا دیگر باکره نیستند و اسف‌بارتر آن که اولین تجربه جنسی آنها با اعضای خانواده اول یا خویشان نزدیک چون عمو و دایی بوده و رقم کثیری از این تعداد نیز مورد تجاوز قرار گرفته‌اند. لذا گوینده، موضوع بکارت را «مُد کهنه‌ی شرقی» می‎نامد!

حور:

سپس وارد مبحث حور می‌شود که می‌گوید: تعبیر شده به دوشیزگان تیره چشم و زنان خوش اندام! بعد به تمسخر می‌‌گوید: البته در قرآن فقط کلمه «حور» آمده و نه تیره چشمی یا خوش‌اندامی (خنده حضار) و البته بعد آن را اسطوره‌ای، مانند «کورس»، اسطوره یونانی در ابدیت جوانی می‌خواند!

عدد 72:

در خاتمه او به عقده و گره‌ی اصلی‌اش بر می‌گردد. در ابتدا از خودش گفته بود که واژه‌ی حور 72 بار در قرآن آمده! اما منظورش تکیه به عدد 72 بود، نه حور، تا نتیجه بگیرد این عدد که نزد عده‌ی کثیری از مسلمانان به موضوعی مقدس بر می‌گردد، در قرآن نیامده است!

دقت شود که عدد 72، عدد شهدای کربلاست، همان حقیقتی که الگو و محور و سمبل هر قیامی علیه ظلم و جنایت و خیانت و تحریف و جهالت می‌باشد. الگوی برای استواری بر حقانیت و صبر و استقامت در مقابل انواع فشارهایی که از ناحیه طواغیت بر مردم وارد می‌شود. الگویی که در طول تاریخ سبب خیزش مسلمانان در مقابل کفر شده است.

کربلا، خار چشم دشمنان اسلام نابِ ولایی است. او نیز با زرنگی تمام، بدون این که وارد این مبحث شود و به آن اشاره‌ای کند، فقط نتیجه گرفت: «عدد 72 در قرآن نیامده است».

نکته:

یک – همیشه در شنیده‌ها باید دقت کرد، به ویژه اگر دشمن سخن بگوید، هر چند که بسیار خوب هم سخنوری کند.

دو – هیچ وقت نباید سطحی‌نگری کرد و به ظاهر توجه نمود. چه ظاهر افراد و چه ظاهر گفتارها و کردارها، بلکه باید با بصیرت دقت کرد. به ویژه اگر گوینده و بازیگر یا مخبر، از دشمنان باشد.

سه – خوب است که مبلغین ما نیز اصول و متد تبلیغ، ضد تبلیغ و القا را حتی شده از دشمنان یاد بگیرند.

چهار – گمان نکنیم که اگر یک خارجی و از جمله یک امریکایی یا اروپایی حرفی زد، حتماً حرف مهمی زده و اتفاقاً راست و درست هم گفته است! درست است که بیش از سه دهه از انقلاب اسلامی، استقرار جمهوری اسلامی ایران و استقلال این کشور و ملت می‌گذرد، اما در هر حال دو یا سه قرن استعمار، استثمار، ذلت، خود کم‌بینی و غریبه پرستی بر اذهان عمومی تلقین شده است و زدودن آن زیاد هم ساده و راحت نیست، به ویژه اگر هنوز عده‌ای در همین جامعه و در هر عرصه‌ای سعی در استمرار القای غرب‌زدگی داشته باشند.

مرتبط:

تیتر و نشانی جهت انتشار در صفحات اجتماعی (وایبر، واتس‌آپ و ...):

نقد سخنرانی لزلی هازلتون، زن یهودی انگلیسی، درباره قرآن کریم در TED

http://www.x-shobhe.com/shobhe/6033.html

 

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون