ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: متأسفانه همیشه اینگونه بوده که عده‌ی از مردم، هر قانونی، هر فرهنگی، هر حکمتی و خلاصه همه چیز را به نفع خود تفسیر کرده و از آن سوء استفاده می‌کنند و البته زمینه را برای هجمه به اصل موضوع فراهم و مساعد می‌کنند؛ و این حالت اختصاصی به اسلام و احکام اسلام ندارد. یک کلاهبردار مالیاتی در امریکا نیز از راه قانون وارد می‌شود، یک سیاستمدار ظالم نیز همین طور است، در روابط خانوادگی نیز همین‌طور است.

ظلم – از این رو چه مرد و چه زن، اول باید فکر کنند که آیا ممکن است خداوند متعال به کسی اجازه‌ی ظلم و تعدی دهد و به طرف مقابل نیز دستور اطاعت از ظلم دهد؟! آیا ضمن این همه آیه در نکوهش و نهی از "ظلم و تعدی به خود و دیگران" تصریح ننموده است: «إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ - خداوند هرگز گروه ستمكاران را هدايت نمى‏كند / الأنعام، 144» و تأکید نفرموده است: «وَاللّهُ لاَ يُحِبُّ الظَّالِمِينَ - و خداوند ستمكاران را دوست ندارد / آل‌عمران، 140)»؟

پس قطعاً هیچ حقی برای مرد، زن، فرزند، والدین و هیچ شخص و مقام دیگری قائل نشده که احقاق آن مستلزم "ظلم به خود و دیگران" باشد.

اطاعت – اگر خداوند متعال فرمود: «زن از مرد اطاعت کند»، مطلق هر فرمانی نیست، بلکه حدود و ثغور و چارچوب آن را تعیین نموده است. چنان که در اطاعت از والدین نیز چنین است.

پس، اول باید مرد ببینند که آیا اساساً حق فرمان دادن دارد و یا در چه اموری حق دارد؟ وقتی نفقه با مرد است، وقتی زن حتی برای شیر دادن به فرزندش می‌تواند مزد آن را از شوهرش بگیرد، چرا که نفقه فرزند نیز بر عهده‌ی مرد است، وقتی آشپزی و ... را جزو وظایف و واجبات زن قرار نداده است، پس دیگر چه فرمانی در این امور باقی می‌ماند؟

دقت کنیم که گاهی مقوله‌ی «فرمان و اطاعت» در چارچوب احکام مورد توجه قرار می‌گیرد، که احکام حدودش را بیان کرده است، اما گاهی در چارچوب محبت، عشق و بالاخره مدیریت مورد بحث قرار می‌گیرد. آنگاه "باید"هایی به صورت "ایجاب و ضرروت" مطرح است. به عنوان مثال: زن و شوهر می‌خواهند کانون خانواده را با مهر و محبت و تعاون، روشنی و گرمی بخشند، مرد کار می‌کند، زن خوراک مطبوعی برای او آماده می‌کند و ... . حالا فرض بگیرید که زن بگوید: "به من چه، من که شرعاً موظف نیستم برای تو خوراک آماده کنم"؛ مرد هم بگوید: "من نیز موظف نیستم چنین و چنان کنم"، خب این که دیگر جنگ و زیر و رو کِشی است و نه زندگی. وگرنه در خصوص صرف احکام مربوط به فرمان و اطاعت، چارچوب روشن است:

آیت‌الله العظمی ناصر مکارم شیرازی: «اطاعت زن از شوهر مربوط به حقوق زناشویی و بیرون رفتن از منزل است، در کارهای دیگر اطاعت بر او واجب نیست هر چند بهتر است زن و مرد در تمام مسائل با هم تفاهم داشته باشند.‌»

روابط جنسی - در احکام مربوط به روابط جنسی نیز دقت شود که تنها حکم، دستور و توصیه‌ی وارده، «عدم ممانعت زن [بدون عذر شرعی] نیست»؛ بلکه آن قدر دستورالعمل و توصیه و تذکر وجود دارد که اگر جمع کنند، خودش یک کتاب و رساله می‌شود.

روابط جنسی و ارضای نیازهای شهوانی زن و مرد، از اصلی‌ترین مسائل زناشویی می‌باشد، لذا حقوقی در آن برای مردان تعیین شده و حقوقی نیز برای زنان تعیین شده است و باید بدانیم که وقتی خداوند علیم و حکیم، حقوقی برای کسی تعیین می‌کند و حکمی وضع می‌نماید، فایده‌اش فقط برای همان شخص نیست، بلکه طرف مقابل و حتی کل جامعه را نیز در بر می‌گیرد.

فرض کنید زن به مردش سردی نشان دهد، مرد متوجه زنان دیگر شود، از عکس و فیلم گرفته تا افراد و ... . خب چه کسی متضرر می‌شود؟ هم خود مرد، هم همسرش و هم کل اخلاق و تعاملات و امنیت جامعه.

القائات خطا به دختران و زنان – بسیار هوشیار باشیم که به ویژه در دو دهه‌ی اخیر، هجمه‌ی گسترده‌ و همه جانبه‌ای برای سست و متزلزل کردن و فروپاشی "بنیان خانواده"، صورت گرفته است و هم چنان ادامه دارد!

در فیلم‌ها، سریال‌ها، مطبوعات، حتی رسانه‌ی ملی، دانشگاه‌ها، گزارشات، رومان‌ها، ترویج علنی و پنهان فساد و فحشا و ...، به هر کجا که بنگرید، حملات مستقیم و مستتر (پنهان) که به مراتب مؤثرتر و پر نفوذتر از حمله آشکار و مستقیم است، علیه بنیان خانواده به چشم می‌خورد. علت علت کاهش ازدواج و افزایش طلاق، هم چنین افزایش روابط آزاد جنسی و حتی متأسفانه زنای محصنه که فقط مشکلات اقتصادی نیست. بلکه همین آموزه‌ها و تخریب‌های همه جانبه می‌باشد.

یکی از این القائات انحرافی، این است که به زن بگویند: تو هر کاری که برای همسرت بکنی، ظلم و بردگی است، لذا مخالفت کن. آشپزی ظلم است، خانه‌داری ظلم است، حتی همبستری نیز ظلم است! و بدتر آن که القا می‌کنند: این ظلم‌ها را احکام اسلامی به تو تحمیل کرده است!

در نتیجه، از یک سو دختران دغدغه تجرد دارند – از سوی دیگر فشار غریزه جنسی دارند که ایمان و تقوای و عفت آنان را نشانه رفته است – از سوی دیگر برخی از بانوان گله‌دارند که همسرشان سرد است ... و از سوی دیگر شانتاژ می‌کنند که "چرا زن باید پاسخگوی نیاز شهوانی همسرش باشد"!

**- اگر دقت کنید، از سویی دختران و زنان را ترغیب می‌کنند که با لباس‌ها و آرایش‌های تحریک کننده‌ در جامعه تردد کنند و شهوت هر مرد رهگذری را برانگیزند و نامش را آزادی گذاشته و در نهایت توجیه می‌کنند که مردان چشم خود را بندند و راه بروند ... – و از سوی دیگر القا می‌کنند که چرا زن باید خود را برای شوهرش زیبا و معطر کند، آرایش کند، لباس‌های مطبوع او را بپوشد، هر وقت او خواست همبستر شود (اگر عذر شرعی ندارد) ممانعت نکند و ... ! خب نتیجه و برآیند و فرآیند این همجه چه می‌شود؟ و آیا اولین متضرر خودِ دختران و زنان نمی‌باشند؟! وقتی همسر مرد سردی نشان می‌دهد و متقابلاً روزانه ده‌ها زن دیگر با خوشرویی و طنازی و عشوه، التماسش می‌کنند، چه عکس‌العمل و بازتاب و نتیجه‌ای انتظار می‌رود؟! هر دو رفتار از زن و زنانه است. چه در خانه برای همسرش و چه در بیرون برای تمامی مردان مجرد و متأهل.

عقل، شعور و عشق - احکام کفِ حقوق را در هر امر و ارتباطی بیان می‌دارد، اما هر مرتبه‌ای حقوق و شئون خود را دارد. به عنوان مثال: نمازهای یومیه، کفِ واجبات عبادی است، اما اگر معرفت و عشق و تقوا آمد، این نماز نافله است که عبد را محبوب خدا می‌سازد و او را به مقام محمود می‌رساند.

در زندگی و روابط خانوادگی و تمامی امور نیز همین‌طور است. کف حقوق مرد این است که زن از همبستری با او امتناع نکند و البته مرد نیز همین وظیفه را دارد، اگر چه حالات و وضعیت فیزیکی آنان در توانستن یا نتوانستن متفاوت است؛ اما احکام، روشنگر است و نه تعطیل کننده "عقل، شعور و عشق".

پس اگر مرد دید همبستری می‌خواهد، اما همسرش بیمار است، یا خسته است، یا فقط بی‌حوصله است، یا غمگین است و ...، باید تعقل کند و شعور به خرج دهد و البته "عشق" همه سختی‌ها را آسان می‌کند. زن هم متقابلاً همین‌طور. آیا آموزش‌ها و دستورالعمل‌های دینی به مردان، برای آماده‌سازی همسر جهت همبستر شدن کم است؟ آیا دستورات دیگر جهت رعایت حال نیامده است و فقط گفته شده: مرد اگر همبستری خواست، زن ممانعت نکند؟!

مرتبط:

آیا زن وظیفه دارد در خانه بماند و کار کند؛ مثلاً پیراهن شوهرش را اتو بزند، آشپزی کند ...‌؟ این مباحث که به نظر ساده می‌آید، موضوع بحث خانم‌های کارشناس در سطوح عالی می‌باشد. (10 دی 1393)

 

 

 

کلمات کلیدی:  حقوقی و احکام   خانواده   ازدواج