ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات – یادداشت سردبیر

بسم الله الرحمن الرحیم – اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجّل فرجهم

سلام دوستان،

همانگونه که امام رضا علیه السلام فرمودند: اگر تمام دانشمندان، اهل ادب و قلم جمع شوند، حتی نمی‌توانند یکی از کمالات، فضایل و کرامات "امام" را درک کنند، چه رسد که بخواهند تماماً توصیف کنند (مضمون).

اما وجودشان چون خورشید است. سرتاسر عالم هستی و جهان بشریت، خواسته و ناخواسته، نه تنها از وجودشان فیض می‌برند، بلکه بدون "نور" آنها هلاک خواهند شد.

آیا اگر کسی خورشید را نشناسد، یا حتی بشناسد، اما با آن خصومت و دشمنی کند، می‌تواند از پرتو نور، انرژِی و حرارت و سایر آثارش در نظام هستی بی‌بهره بماند. حتی خفاشانِ نور‌گریز و خون‌آشام نیز به برکت وجود "خورشید" زنده‌اند و زندگی می‌کنند.

نه کسی می‌تواند به افق علمی و معرفتی سیدالشهداء، امام حسین یا امام سجاد علیهماالسلام و یا حتی حضرت عباس که پدر فضل و دانش (ابوالفضل) بود و حضرت زینب کبری که عالمه‌ی بدون معلمه بود (علم لدنّی داشت) برسد ؛ و نه کسی می‌تواند محکی برای سنجش عیار اخلاص آنها در عبودیت پروردگار عالم به دست آورد؛ و نه کسی می‌تواند عمق و وسعت بصیرت آنها را حدی زند و بیان دارد؛ و نه کسی می‌تواند میزان صبر (استقامت) و ابعاد و آثار جهاد آنان را حتی به حدی که برای بشر قابل درک است، به نگارش درآورد. اگر تمامی درختان جهان قلم شوند و تمامی دریاها مرکب گردند و هفت دریا نیز به کمک آیند، بیان عظمت وجودی و آثار حیاتبخش و انسان‌سازی این کلمات الهی به پایان نمی‌رسد:

«وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِن شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَّا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ» (الکهف، 109)

ترجمه: و اگر آنچه از درخت در زمين است قلم شود و دريا را (اگر مركب باشد) هفت درياى ديگر يارى دهد (تا كلمات خدا را كه آفريده‏هاى او هستند بنويسند) كلمات خدا پايان نپذيرد كه خداوند مقتدر غالب و حكيم است.

اما در عین حال خداوند متعال عشق آنان را در "دل"ها نهاد و تجلی آنان را چون خورشید در افق‌ها قرار داد، تا هر کسی بتواند به تناسب "توجه" و "ظرفیت"اش، بشناسد، رو کند و بهره ببرد.

هر کس با چشم باز در درون خودش و بیرون از وجودش (سرتاسر عالم هستی)، به افق عقل، افق علم، افق بصیرت، افق ایمان، افق اخلاص، افق صبر، افق عبادت، افق مجاهدت ...، و در یک کلمه افق "ولایت الله" بنگرد، خورشید وجود آنها را می‌بیند.

«سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ» (فصلت، 53)

ترجمه: به زودى آيات خود را هم در آفاق (و خارج از وجود آنان) و هم در وجودشان نشان خواهيم داد تا روشن گردد كه خدا حق است، آيا اين شهادت براى پروردگار تو بس نيست كه او ناظر و گواه بر هر چيزى است.

نکته:

ببینیم؛ نفرمود که به زودی آیات و نشانه‌هایم را می‌شناسانم، بلکه فرمود: «سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا – به زودی نشان‌شان خواهیم داد»، چرا که خورشیدهای افق‌های اعلا را نمی‌توان شناخت، اما می‌توان دید.

خداوند سبحان، خود را با اسم‌ها و نشانه‌هایش می‌شناساند، [چنان که هر کسی و هر چیزی با نشانه‌هایش شناخته می‌شود]. بعد می‌فرماید: ما را با این اسم‌ها و نشانه‌ها بخوانید: «وَلِلّهِ الأَسْمَاء الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا - و براى خداست بهترين اسم‏ها (نشانه‌ها) پس او را بدان نام‏ها بخوانيد / الأعراف، 180»؛ و البته که "انسان‌های کامل"، همان نشانه‌های برتر و اسم‌های اعظم الهی هستند؛ لذا امام صادق علیه السلام در ذیل این آیه فرمودند: «نَحْنُ وَ اللَهِ الا سْمَآءُ الْحُسْنَي‌ الَّتِي‌ لَا يَقْبَلُ اللَهُ مِنَ الْعِبَادِ عَملاً إلَّا بِمَعْرِفَتِنَا – والله ماییم اسم‌های نیکو، که خداوند متعال از بندگانش هیچ عملی را قبول نمی‌کند، مگر به معرفت ما / کافى، جلد 1، ص144»

پس، هر کس که پلک باز کند و چشم بصیرت خود را باز بگشاید – خود را چاه جهالت بیرون بکشد و از غار تاریک ظلم (ظلمت) بیرون آید و به آسمانِ "عقل و عشق" در درون و برون نگاهی بیاندازد، حتماً و یقیناً این "خورشید"ها را در افق‌ها می‌بیند.

می‌پرسی: "اگر شب بود و هوا تاریک بود چه؟ گفته می‌شود که به "ماه"، به "قمر بنی‌هاشم" نگاه کن، نورش همان نور خورشید امام حسین علیه السلام است.

می‌پرسی: در طی ماه چند روزی "ماه - قمر" نیز دیده نمی‌شود؟ گفته می‌شود: اولاً در شب یا در این چند روز، برای تو پرده شب افتاده و خورشید و ماه را نمی‌بینی، اما دیگرانی می‌بینند، وانگهی در این مدت کوتاه نیز به "ستارگان" نگاه کن (فَارجِعوا إلی رُواةِ حَدیثِنا = به فقها و ولایت فقیه رجوع کن) که نور آنها نیز همان نور خورشید است؛ و آن گاه از خود بپرس که آیا این انوار نشان از نزدیکی صبح و درخشش مجدد خورشید ندارد؟

«أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ – آیا صبح نزدیک نیست؟/ هود، 81»

 

 

کلمات کلیدی:  یادداشت