ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: ضمن درخواست کوتاه نوشتن سؤال، وقتی سؤال یا شبهه‌ای برای ذهن شما ایجاد می‌شود، ابتدا با توجه به ساختمان و چگونگی طرح سؤال یا شبهه، دقت کنید که چه چیزی یا کسی را هدف اصلی قرار داده است و چه چیزی را هدف فرعی قرار داده است و اساساً هدف غایی از طرح آن بدین شکل کدام است؟

به عنوان مثال در سؤال فوق، چه هدفی دارد؟ می‌خواهد از دولت یازدهم حمایت و دفاع کند – می‌خواهد منتقدین را زیر سؤال ببرد – می‌خواهد به این بهانه انقلابی‌ها را بکوبد – می‌خواهد بین انقلابی‌ها و دولت یک خطی بکشد و هر کدام را در یک سو قرار دهد – می‌خواهد بگوید این دولتِ غیر انقلابی‌ها و ضد انقلاب‎هاست و یا ... ؟ چرا که هر دولتی موافقین و مخالفین – حامیان و منتقدان بسیاری در میان انقلابی‌ها و یا غیر انقلابی‌ها دارد و ضد انقلاب‌ها نیز نه تنها با هر  دولتی، بلکه با اصل نظام مخالف هستند و اگر از هر کدام نیز حمایت کنند، فقط به جهت نفاق آنهاست.

پس اگر بخواهیم این سؤال را همین‌طوری قبول کرده و پاسخ چراهایش را بدهیم، به شدت فریب خورده‌ایم، چرا که اولاً خط کشی آن را قبول کرده‌ایم و ثانیاً پذیرفته‌ایم که انقلابی‌ها چنین و چنان‌اند و ثالثاً به پاسخ یا توجیه چرایی آن برخاسته‌ایم؛ در حالی که اصلاش را قبول نداریم. پس در نتیجه اصل دو سؤال مطروحه که آیا انقلابی هستند و یا نمایش می‌آیند و یا سازماندهی شده هستند یا نیستند را غلط می‌دانیم.

اما اگر صرف‌نظر از خط کشی انجام شده، و بولد کردن واژه "انقلابی‌ها"، به محورهای سؤال دقت کنیم، پاسخ‌هایش را خود در بر دارد.

الف – دولت خودش اذعان و ادعا دارد که از انقلابی‌هاست. شخص رییس جمهور برای مردم و نیز کابینه‌اش در مجلس برای نمایندگان مردم، از مواضع و سوابق انقلابی خود گفتند تا اخذ رأی کنند.

پس در متن سؤال که ظاهرش دفاع از دولت آقای روحانی است، این دولت را غیر انقلابی خوانده است و در واقع بدترین حمله را تحت عنوان "دفاع" کرده است. پس گوینده باید اثبات کند که این دولت اگر ضد انقلاب نباشد، دست کم غیر انقلابی است، نه این که انقلابی‌ها ثابت کنند که چرا با سیاستی موافق یا مخالف هستند و آیا انقلابی هستند یا نمایش می‌آیند و سازماندهی شده هستند یا خیر؟

ب – مردم از کارها و خدمات دولت خبری ندارند، مگر آن چه خودش به مردم گزارش دهد و یا در گزارشات خود، روی آنها تکیه و تأکید کند.

این دولت با شعار بحث هسته‌ای، مذاکره، توافق، شکست تحریم‌ها و ... سر کار آمد، پس از اخذ رأی و رسیدن به قدرت نیز فقط در این زمینه ابراز وجود کرد، پس اذهان عمومی نیز فقط او را در این زمینه می‌شناسند.

ج – این دولت یازدهم است که باید به مردم انقلابی و غیر انقلابی بگوید: "ای ملت عزیز! مملکت که فقط بحث هسته‌ای نیست. ما در مدت این دو سال، ضمن مذاکرات هسته‌ای که مربوط به سیاست خارجی این کشور است و البته در مسائل داخلی تبعاتی دارد، کارهای بسیاری کرده‌ایم. به عنوان مثال: در بحث اقتصاد کلان کشور فلان سیاست‌گزاری را نمودیم – در اقتصاد کلان چنین سرمایه‌گذاری کردیم – در اقتصاد خُرد چنان کردیم – در این صنایع بالا دستی یا پایین دستی، سرمایه‌گذاری کردیم – در عرصه مهار تورم چنین کردیم – در عرصه تولید چنین کردیم – در زمینه ایجاد فرصت‌های شغلی چنین کردیم – در عرصه کشاورزی، راه‌سازی، بنادر، خطوط ریلی و ... این کارها را کردیم – در عرصه‌ی فرهنگی فلان عملکردها را داشته‌ایم – برای حل مشکل مسکن چه و چه کردیم – در آموزش و پرورش – رشد علمی – صادرات و واردات و ... چه کردیم.

د – وقتی به بدنه دولت دیکته می‌شود که هر امری را با یک «اگر»، به نتیجه مذاکرات و توافق متصل کنند و بگویند: اگر توافق حاصل شود، همه مشکلات حل می‌شود – کمبود آب با توافق برطرف می‌شود – میحط زیست با توافق احیا می‌شود ... و حتی مشکل ازدواج جوانان با توافق حل می‌شود! خب باید به مردم (اعم از انقلابی و غیر انقلابی) حق داد که دولت را فقط از این زاویه ببینند و قضاوت کنند.

ﻫ – پس اگر برخی از اهداف، مواضع و عملکرد دولت، بر اساس سخنان و گزارشات خودشان، منطبق با اهداف و شاکله این نظام انقلابی نبود، و یا احیاناً مغایر با مواضعی بود که از سوی مقام معظم رهبری، به صورت صریح و مکرر بیان می‌شود، مردم حق دارند که احساس نگرانی و دلواپسی کنند. به عنوان مثال: اگر ایشان بارها تأکید و تکرار می‌کنند که باید به سرمایه‌ها، توان‌ها، امکانات و اقتصادی داخلی توجه شود، و تصریح می‌کنند که هر چند تحریم‌ها آثار مخربی دارد، اما همه مشکلات از تحریم نیست و ...، خب دولت، مجلس و دیگران باید در همین راستا حرکت و کار کنند.

نکته:

*- دولت ابتدا باید تلاش کند که خودش مسببات بدبینی و تخریب چهره‌اش را در اذهان عمومی فراهم نکند. هنوز آقای هاشمی و این دولت، از گذشته می‌گویند و خوف‌ و تنفرشان از احمدی‌نژاد را به زبان می‌آورند! خب این برای یک روزنامه، یک سایت، یک نقاد و ... بد نیست، اما برای یک دولت خیلی سخیف است. حاکی از ترس، نگرانی و دلواپسی آنهاست. خب نباید چنین باشد.

*- دولت تدبیر و امید، باید خودش تدبیر کند که چگونه این مردم را نسبت به آینده‌ی دور و نزدیک امیدوار کند. وقتی هیچ گزارش عملکردی ندارد، همه چیز را موکول به توافق می‌کند، و مردم نیز با تشدید مشکلات‌شان و حتی از دست دادن دستآوردهای‌شان در هر زمینه‌ای مواجه می‌شوند، بدیهی است که گله‌مند شده و انتقاد می‌کنند و البته در چنین شرایطی، یک عده نیز افراط کرده و سیاه‌نمایی می‌کنند. چنان که خودشان در مورد دولت‌های قبلی به شدت سیاه‌نمایی کرده و می‌کنند. خب این غلط است و مقام معظم رهبری نیز متذکر شدند.

*- وقتی از یک سو دولت حل تمامی مشکلات را منوط به توافقات هسته‌ای می‌کند و از سویی دیگر نزدیک به تاریخ توافق، وزیر اقتصادش می‌گوید: توافق هم حاصل شود، هیچ مشکلی از اقتصاد کشور حل نمی‌شود (نقل به مضمون)، چه حالی به مردم دست می‌دهد؟! و چه انتظاری از موضع‌گیری له یا علیه دولت از آنان می‌رود؟ نمی‌گوید: شما با این شعار بر سرکار آمدید، مذاکره کردید، وعده دادید و ...، اگر قرار است هیچ مشکلی از اقتصاد حل نشود، خب مگر بیمار هستید که اینقدر امیتاز می‌دهید؟!

*- دولت باید سعی کند که پاسخ منتقدان خود را در عمل و بیان، با متانت و استدلال و شواهد بدهد، نه این که بداخلاقی و فحاشی کند. اما متأسفانه زیر مجموعه دولت نیز نسبت به مردم گستاخ شده‌اند، حتی انتقاد به تجمل‌گرایی در ساخت و ساز حرم حضرت امام (ره) را بر نمی‌تابند و مثل آقای انصاری می‌گوید: "مخالفان حسود و نادان هستند"، دیگران و حتی رییس جمهور نیز از این درشت‌گویی‌های بی‌ادبانه به مخالفان ابایی ندارند – خب از مردمی که ارباب و مخاطب این دولت هستند، چه انتظاری می‌رود؟ دو سال به آنها گفتند که دولت احمدی نژاد بداخلاق بود!

تذکر به دولت:

به نظر می‌رسد که دولت یازدهم، نه تنها (مثل هر دولت دیگری) ضعف‌هایی در بینش و عملکرد و گویش و ... دارد، بلکه اصلاً مشاوران خوبی هم در امر تبلیغات ندارد و باید در این مهم تدبیری بنماید.

مردم ما در دوران دولت‌های نهم و دهم، شاهد دولتی بودند که ضمن ضعف‌های ریشه‌ای فراوان، کارهای بسیاری نیز انجام داد، در حالی که همه جریان‌ها با او رسماً قهر کرده بودند و نه تنها هیچ گونه همکاری با دولت نداشتند، بلکه کارشکنی هم می‌کردند – مردم زمانی را دیدند که متأسفانه رییس مجلس، رییس دولت را با رفتاری غیر دیپلماسی از مجلس بیرون کرد و ...! خب گفتند: همه تقصیرها، حتی تقصیرات امریکا و انگلیس در دشمنی با جمهوری اسلامی ایران، متوجه احمدی نژاد است.

باشد، قبول – ولی حالا که همه همسو شده‌اند – مجلس، دولت، آقای هاشمی، بسیاری از جریان‌های متفرق و ...، یک صدا شده‌اند، مردم انتظار دارند که نه تنها اخلاق خوب ببینند، بلکه شاهد رشد و توسعه‌ی کشور در عرصه‌های متفاوت گردند و اگر خلاف این را ببینند، نارضایتی و انتقاد خود را بیان می‌کنند و اگر در پاسخ مطالبات خود، درشت‌گویی، فحش و گستاخی ببینند، علیه آن جبهه‌گیری هم می‌کنند. حال خواه در همه موارد حق داشته باشند یا نداشته باشند و خواه آنان را انقلابی بخوانند یا غیر انقلابی.

پس این دولت است که باید با تدبیر، برای تمامی مشکلات چاره جویی کند و با اخلاق و متانت با مردم و منتقدان مواجه گردد و با عملکردها و گزارش آنها، در اذهان عمومی امید ایجاد کند. إن شاء الله.

 

 

کلمات کلیدی:  سیاسی