ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: پاسخ هر دو سؤال قبلاً به صورت خلاصه ایمیل شد، اما چون چندین سؤال مشابه ارسال شده، در این بخش توضیح بیشتری ایفاد می‌گردد.

الف – در تمامی کشورهای قانونمند، انواع و اقسام محرومیت‌ها و ممنوعیت‌هایی که بنا به مصالحی و به حکم دادگاه اعمال گردد وجود دارد. در انگلیس حتی به هنگام مسابقات مهم فوتبال، یک عده از مردم عادی که جرمی هم ندارند را "حبس خانگی" می‌کنند، چون احتمال می‌دهند اگر بیرون بیایند، داخل یا بیرون ورزشگاه، دست به اغتشاش می‌زنند – ممنوعیت کسب و کار و تجارت – ممنوعیت سفر – ممنوعیت خارج شدن از شهر – ممنوعیت حضور در اماکن عمومی یا سخنرانی – حتی ممنوعیت تدریس - ممنوعیت تبلیغ (با تصویر و ...) برای یک شخص خاص و ...، اینها همه وجود دارد و منع قانونی نیز ندارد و عجیب و غریب هم نمی‌باشد. مگر این که بحث شود چرا فلانی را که بنده دوست دارم یا طرفدار او هستم، ممنوع التصویر کرده‌اند؟

دلالان:

ب – دلالی یک اصل و رکن تعاملات اقتصادی و دلال فاعل آن است - صادرات و وارادات کالا، در هر شرایطی توسط "دلالان" انجام می‌گیرد و البته در شرایط بحرانی، دلالان سود بیشتری می‌برند. این شرایط بحرانی فقط "تحریم اقتصادی نمی‌باشد"، کافیست که یک حادثه طبیعی، مثل خشک‌سالی یا زلزله پیش آید – یا یک شرایط زمانی، مثل شب عید یا ماه رمضان پیش آید – یا حتی یک خبرِ هر چند دروغ و شایعه، مثل احتمال ممنوعیت یا گرانی پیش آید، تا تجار و دلالان بیش از پیش وارد عرصه شده و سود ببرند.

ج – بدیهی است که شرایط بحرانی در جمهوری اسلامی ایران، مثل انقلاب، جنگ، تورم نرخ ارز، تحریم و ...، سبب سختی کار واردات شده است و صد البته که تحریم‌های پیاپی، این شرایط را بحرانی‌تر و بالتبع دلالان را فعال‌تر کرده است.

از این رو، از همان روزی که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید، و این مملکت مستقل شد و از استعمار امریکا و انگلیس خارج و رها گردید، و بالتبع اغتشاشات و حتی جنگ داخلی و نیز جنگ خارجی و سپس تحریم بر آن تحمیل شد، وارادات کالاهای تحریمی نیز توسط "دلالان" انجام شد، هر چند که اگر تحریم نیز نبود، باز هم توسط دلالان انجام می‌پذیرفت.

پس فعالیت دلالان واردات، اختصاصی به دولت آقای احمدی نژاد ندارد، در دوران ریاست جمهوری آقایان هاشمی و خاتمی نیز کالاهای اساسی و حتی غیر اساسی – کالاهای تحریمی و حتی غیر تحریمی ... و به طور کلی تمامی واردات، توسط دلالان انجام گرفته است و اکنون نیز چنین است و همیشه چنان خواهد بود.

بی تردید نه خرید و فروش نفت – نه واردات بنزین یا داروهای اساسی – نه واردات گندم و سایر غلات و نه واردات خودرو و سایر قطعات بزرگ و کوچک صنعتی و ... بدون "دلال" انجام نمی‌گیرد.

د – طرفین مذاکرات، هر دو اذعان دارند که حتی اگر توافقی صورت پذیرد و تحریمی لغو یا تعلیق شود، تمامی موارد تحریم را شامل نمی‌گردد، بلکه فقط اختصاص به تحریم‌هایی دارد که با بهانه صنعت هسته‌ای بر ایران اِعمال و تحمیل شده است؛ پس تحریم، وارادات و دلالان، هم چنان ادامه خواهند داشت و اختصاصی به دوره‌ی آقای احمدی نژاد ندارد.

اقتصاد بیمار و چاق شدن دلالان:

وقتی اقتصاد یک کشور بیمار شد – وقتی اقتصاد دولتی شد – وقتی به سرمایه‌ها، نیروی کار و تولید داخلی در عرصه‌های متفاوت توجه لازم و کافی نشد، نه تنها تحریم کارساز می‌شود، واردات بیشتر و صادرات کاهش می‌یابد – و بالتبع دلالان چاق‌تر و چاق‌تر می‌شوند، بلکه حتی ساده‌ترین و معمولی‌ترین تعاملات اقتصادی، تجاری و عملیات بازرگانی در داخل نیز بدون مداخله‌ی "دلالان" انجام نمی‌پذیرد.

امروز هر کس که می‌خواهد کارخانه‌ای احداث کند و یا حتی شرکتی تأسیس کند، اول به این می‌اندیشد که اگر بتواند رابطه‌ای با شخصیت‌ها، وزارتخانه‌ها، نمانیدگان مجلس، شهرداری‌ها، ارگان‌ها و نهادها داشته باشد، می‌تواند در کارش موفق باشد! و البته حتی این ارتباط نیز بدون "دلال" برقرار نمی‌گردد.

امروزه هر کس طرحی دارد که به لحاظ ضوابط قانونی قابل تصویب است، برای ارائه و اخذ مجوز و اگر موفق شد، دستیابی به سایر امکانات و حتی تعاملات بانکی (وام) و ...، به دنبال واسطه و دلال می‌گردد.

دلالان تحریم:

پس اگر بخواهیم این اصطلاح "دلالان تحریم" را به معنای واسطه‌های واردات کالاهای تحریمی بگیریم و آن را یک اصل قرار دهیم، باید اذعان کنیم که "دلالان تحریم"، در تمامی دوره‌ها وجود داشتند و دارند و با توجه به تداوم تحریم‌ها (حتی در صورت توافق)، هم چنان حضور شریف‌شان تداوم خواهد داشت و چاق‌تر و چاق‌تر خواهند شد. منتهی هر دولتی بیاید، مرتبطین با آن موفق‌تر خواهند بود.

بدیهی است که  وقتی تقوا نباشد یا کم باشد و منافع شخصی، حزبی، گروهی، جریانی و ... بیش از منافع کشور و ملت در نظر گرفته شود، هر گروهی آن چه خود می‌کرد یا می‌کند را بر دیگران عیب می‌گیرد و حتی اگر بتواند، پیگیری قانونی هم می‌کند تا "رقیب" را از این بازار به طور کلی و برای همیشه حذف کند.

سرمایه‌داران امروزی:

با توجه به این که توجه به سرمایه‌ها و امکانات داخلی (در هیچ دولتی) به حد لازم و کافی نبوده و نیست، و شرایط بحران اقتصاد جهانی از یک سو و بحران تحریم نیز از سوی دیگر فشار می‌آورد، بسیاری از سرمایه‌داران این کشور، ابتدا از طریق "دلالی" و حتی دلالی برای دولت و به عنوان کارگزار دولت، به ثروت رسیده‌اند و امروزه به عنوان نوابغ اقتصادی و تئوریسین‌های عامل و فعال، در بخش خصوص عرض اندام می‌کنند.

طول عمر ایران در دوران نظام جمهوری اسلامی ایران، فقط 8 سال و آن هم در زمان ریاست جمهوری آقای احمدی‌نژاد نبوده است. پس مقوله‌ی «دلالی تحریم»، اگر بدین معنا باشد، همیشه بوده، هست و به احتمال قوی خواهد بود.

دلالی مذاکرات و توافق:

امید است که توافق خوب، عزتمند و مفیدی حاصل گردد. اما دقت داشته باشیم که درآمد «دلالی توافق» نه تنها کمتر از دلالی تحریم نیست، بلکه بیشتر نیز می‌باشد. آیا غیر از این است که هر روز در اخبار از اشتیاق سرمایه‌گزاران خارجی را جهت حضور در بازار غنی ایران می‌شنویم، در حالی که کارخانجات و شرکت‌های داخلی خودمان فلج شده‌اند. خب، ان شاء الله تعاملات بین المللی اقتصادی نیز خوب شود، اما این دستآورد نیز بدون دلالی سودمند برای دلالان نخواهد بود.

پس "پیام" و "هدف" این سر و صداها، فقط «سیاسی – تبلیغاتی» می‌باشد.

 

 

کلمات کلیدی:  سیاسی