چه دفاع عجیب و محکمه پسند و قاطعی! بهانه‌‌ی آنها‌، متهم کردن ایشان و خونخواهی قتل عثمان بود. حال حضرت می‌فرمایند که از کجا می‌گویند؟! اگر شریک آنها بودم، پس خودشان هم بودند، و اگر نبودم و خودشان این کار را کردند، پس خودشان باید مجازات شوند.

خطبه 22:

اَلا وَ اِنَّ الشَّيْطانَ قَدْ ذَمَرَ حِزْبَهُ، وَ اسْتَجْلَبَ جَلَبَهُ،

هش داريد كه شيطان گروهش را برانگيخته، و ارتش خود را از هر سو گرد آورده،

لِيَعُودَ الْجَوْرُ اِلى اَوْطانِهِ، وَ يَرْجِعَ الْباطِلُ اِلى نِصابِهِ.

تا ستمگرى به محلش، و باطل به جايش برگردد.

وَ اللّهِ ما  اَنْكَرُوا عَلَىَّ مُنْكَراً، وَلا جَعَلُوا بَيْنى وَ بَيْنَهُمْ نَصِفاً،

به خدا قسم آنان ناشايسته‌اى از من نديدند، و بين من و خودشان انصاف ندادند،

وَ اِنَّهُمْ لَيَطْلُبُونَ حَقّاً هُمْ تَرَكُوهُ، وَ دَماً هُمْ سَفَكُوهُ.

و از من حقى را مى‌خواهند كه خود ترك آن كرده‌اند، و خونى را مى‌جويند كه خود ريخته‌اند.

فَلَئِنْ كُنْتُ شَريكَهُمْ فيهِ فَاِنَّ لَهُمْ لَنَصيبَهُمْ مِنْهُ، وَ لَئِنْ كانُوا وَلُوهُ دُونى فَمَا التَّبِعَةُ اِلاّ عِنْدَهُمْ، وَ اِنَّ اَعْظَمَ حُجَّتِهِمْ لَعَلى اَنْفُسِهِمْ.

اگر در اين خونريزى همكارشان بودم پس خودشان هم از اين خون‌ريزى نصيب دارند، و اگر بدون دخالت داشتن من خود عهده دار آن بودند عقوبتى جز بر آنان نيست، و بزرگترين دليل‌شان به ضرر خود آنهاست.

يَرْتَضِعُونَ اُمّاً قَدْ فَطَمَتْ، وَ يُحْيُونَ بِدْعَةً قَدْ اُميتَتْ.

از پستانى كه خشك شده شير مى‌خواهند، و زنده كردن بدعتى را كه مرده است مى‌طلبند.

ياخَيْبَةَ الدّاعى! مَنْ دَعا؟

آه چه دعوت كننده زيانكارى! دعوت كننده كيست؟

وَ اِلامَ اُجيبَ؟ وَاِنّى لَراض بِحُجَّةِ اللّهِ عَلَيْهِمْ، وَ عِلْمِهِ فيهِمْ.

و به چه چيز اجابت مى‌شود؟ من به حجت خدا و آگاهى او درباره اينان راضيم.

فَاِنْ اَبَوْا اَعْطَيْتُهُمْ حَدَّ السَّيْفِ، وَ كَفى بِهِ شافِياً مِنَ الْباطِلِ،

اگر سر برتابند تيغ تيز حواله آنان مى‌كنم، كه درمان ايشان از باطل است،

وَ ناصِراً لِلْحَقِّ. و مِنَ الْعَجَبِ بَعْثُهُمْ اِلَىَّ اَنْ اَبْرُزَ لِلطِّعانِ،

و يارى دهنده حق. شگفتا! از من مى‌خواهند به ميدان جنگ آيم،

وَ اَنْ اَصْبِرَ لِلْجِلادِ! هَبِلَتْهُمُ الْهَبُولُ، لَقَدْ كُنْتُ وَ ما اُهَدَّدُ بِالْحَرْبِ،

و در نبرد با آنان صبر (استقامت) ورزم! مادر به عزايشان بنشيند، تاكنون كسى مرا از نبرد نترسانده،

وَلاَ اُرْهَبُ بِالضَّرْبِ. وَ اِنِّى لَعَلى يَقين مِنْ رَبّى، وَ غَيْرِ شُبْهَة مِنْ دينى.

و از شمشير به وحشت نينداخته. من به پروردگارم يقين دارم، و شبهه‌اى در دينـم نـدارم.

 

 

کلمات کلیدی:  نهج البلاغه