ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: بدیهی است که کار اگر به امر خدا و برای خدا نباشد، [به قصد قربة الی الله] نباشد، حتی اگر نماز و روزه و تلاوت قرآن کریم و صدقه و حج و ... هم باشد اشکال دارد، چه رسد به بوسیدن دست و پای دیگران. اما اگر کار برای خدا باشد [که طبعاً محرمات جزو آن نیست]، بوسیدن دست و پای هر مسلمانی که خدمتی مادی یا معنوی به انسان می‌کند، از باب محبت، قدردانی و تشکری که خدا به آنها امر کرده است، نه تنها هیچ اشکالی ندارد، بلکه بسیار هم صواب [نیکو، خیر، مفید] است و ثواب [اجر و پاداش الهی] دارد. حال چه دست و پای پیامبر اکرم و اهل عصمت علیهم السلام باشد، چه پدر، مادر، همسر و فرزند، و چه معلم یا کارگری که خدمتی مستقیم یا غیر مستقیم می‌نماید.

دقت کنیم که «محبت به خدا» در محبت به محبوب‌های او تجلی می‌یابد – نصرت خدا، همان نصرت دین خدا و دینداران اوست، وگرنه خداوند غنی و قادر که نصرت نمی‌خواهد – قرض الله، همان قرض دادن در راه خدا به بندگان خداست، وگرنه همه چیز مِلک و مُلک اوست و او از کسی قرض نمی‌گیرد ...، حتی معرفة الله (شناخت خدا) از نظر انداختن، تعمق، مطالعه، بصیرت و تفکر در آیات و نشانه‌های خدا حاصل می‌گردد – سجده به خدا نیز در سجده به سوی قبله‌ای که او تعیین کرده و بر روی چیزی که او جوازش را صادر کرده محقق می‌شود. پس لازمه شکر الهی نیز شاکر بودن در همه جا و نسبت به هر خیّری است.

منتهی همان‌طور که بیان شد، اولاً کار و موضوع باید حقیقتاً "خیر" باشد، ثانیاً این ابراز محبت و تشکر زبانی، قلمی، کاری (مثل خدمت مشابه یا هدیه) و یا با دست دادن، بوسیدن و ... نیز باید برای خدا و به قصد قربة الی الله انجام پذیرد. و البته همین شناخت و قصد توحیدی، سبب می‌گردد که شناخت "خیر و خیرخواهی" از یک سو – خیّر از سوی دیگر و نیز چگونگی تشکر و محبت و ابرازش، میسر گردد.

چه کاری بهتر از این که مسلمان برای ابراز محبت و تشکر، دست و پای پدر و مادر یا همسرش را ببوسد. منتهی قربة الی الله.

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه