ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: ماهیت انسان از گذشته تا کنون تغییری نکرده است، همان انسان است، با همان عقل، شعور، نفس و استعدادهای بالفعل و بالقوه، بلکه فقط ابزار تغییر یافته است.

براهین عقلی همان است و روش‌های نفی "عقلانیت" که مبتنی بر "نفس" و متکی بر "شعارِ بدون شعور" می‌باشد نیز همان، منتهی ابزار تغییر یافته است.

از این رو شاهدیم که در گذشته نثر و شعر کفرآمیز، بی‌منطق و هتاکانه را روی پوسط یا چوب می‌نوشتند و بر در و دیوار معابر و معابد می‌آویختند، امروز نیز همان کار را می‌کنند و در کتب، نشریات یا صفحات فضای مجازی برای یک دیگر و رؤیت عموم نصب می‌کنند.

مذهب چیست؟

چقدر این سؤال که لباس روشنفکری به تنش پوشانده شده است، جاهلانه است؟! بگویند: «لا مذهب کیست؟»، کیست که در این عالم مذهبی نداشته باشد؟ کافر و مؤمن، فیلسوف و روحانی، عادل و ظالم، جاهل و عاقل، دوست و دشمن ...، و خلاصه هر کسی "مذهبی" دارد. راهی دارد که به سوی هدفش می‌رود، با قواعد و قوانینی معین، و همان مذهب اوست. پس "لا مذهبی" نیز خودش یک مذهب است.

روحانی و معلم:

این تفکیک، به یک حیله و تاکتیک بیشتر شبیه است، تا به یک سخن علمی یا فیلسوفانه! لفاظی می‌کنند تا فریب دهند. چه کسی گفته که روحانی الزاماً معلم نیست و معلم نیز الزاماً روحانی نیست؟! والاترین معلمان جامعه بشریت، انبیای الهی بودند که همه برای تعلیم کتاب و حکمت به مردم فرستاده شدند و همگی روحانی بودند:

«هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ» (الجمعة، 2)

ترجمه: اوست كه در ميان امّيان، فرستاده‏اى از خودشان برانگيخت كه آياتش را بر آنها تلاوت مى‏نمايد و آنها را (از پليدى‏هاى عقيدتى و اخلاقى و عملى) پاكيزه مى‏كند و به آنها كتاب و معارف دينى و عقلى مى‏آموزد، و حقيقت اين است كه آنها پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند.

*- معلم کسی است که عالِم باشد و عِلم را تعلیم دهد، نه این که وساوس شیطانی و ناهنجاری‌های اخلاقی و رفتاری اربابان را توجیه و هوای نفس خودش را القا کند.

فیلسوف و روحانی:

این هم از آن دسته‌بندی‌های شعاری و جاهلانه می‌باشد؛ چه بسیار بوده هستند روحانیونی که فیلسوف‌اند و چه بسیار بوده و هستند فیلسوفان یا حکیمانی که روحانی‌اند. چه کسی گفته: فلسفه فقط مادی و الحادی است، پس فیلسوف روحانی نمی‌شود و روحانی فیلسوف نمی‌شود؟! این که فقط یک تبلیغات غلط و القایی است. چه کسی گفته که هگل و فروید فیلسوف هستند، اما بوعلی‌سینا، ملاصدرا، علامه طباطبایی، علامه جعفری، شهید مطهری و ... فیلسوف نیستند؟!

فیلسوف روحانی نکشته است، ولی روحانی فیلسوف کشته است

این هم از آن دروغ‌های "اظهرُ مِنَ الشّمش" است. می‌گویند: دروغ هر چه بزرگ‌تر و آشکارتر باشد، بیشتر مورد قبول عوام واقع می‌گردد، چون باورشان نمی‌شود که کسی چنین دروغ شاخداری بگوید.

*- در این عالَم هستی، هیچ کاری بدون اتکا به فلسفه‌ای (جهان بینی و ایدئولوژی) خاص انجام نمی‌پذیرد. چه عامل بداند و یا نداند.

*- ریشه‌ی فلسفه «نژاد پرستی» به ابلیس لعین می‌رسد که مدعی شد، «من برترم، چون نوع خلقتم متفاوت است، اصل و ریشه‌ی من (آتش)، برتر از اصل و ریشه آدم (خاک) است!»

از شاخه‌های این فلسفه‌ی غلط، "اصالت قدرت" است، با همان شعارهای قدیمی. فرعون می‌گفت: «اَنَا رَبّکُمُ الأعلی»، یعنی من ربّ اعلا (صاحب اختیار و تربیت کننده‌ی امور برترِ) شما هستم، دوره‌ای انگلیس گفت: من ابر قدرتم و اکنون امریکا می‌گوید.

از شاخه‌های این فلسفه‌ی غلط «اصالت لذت مادی و فردی» است که سبب شده تمامی فلسفه‌های مدرن و پست مدرن به وجود آید و «عقلانیت» تعطیل شود – اخلاقیات اعتباری گردد و حق و باطل، ارزش و ضد ارزش، موهوم جلوه داده شود و برای رسیدن به «قدرت و لذت» اتباع این فلسفه، خون‌ها ریخته شود.

*- با این فلسفه‌ها، حتی زنان و کودکان را قتل عام کرده و نسل‌کشیِ بدتر از قرون وسطا راه انداخته‌اند، چه رسد به روحانیون!

قتل عام روحانیون توسط فیلسوفان:

از همان گذشته تا کنون، بنیانگذاران، مدعیان و پیروان همین فلسفه‌های الحادی بودند که جنگ، ترور، اسارت، چپاول، تجاوز و انواع فساد و جنایات را علیه "روحانیون" به راه انداختند. چنان که ابتدا انبیا و امامان را کشتند و اکنون نیز هر کجا ندای حقی بلند شود و معلم روشنگری پیدا شود، اقدام به کشتن‌اش می‌کنند.

*- روحانی، الزاماً کسی نیست که لباس روحانیِ مسلمان، مسیحی یا یهودی را بر تن کرده باشد، چنان که فیلسوف الزاماً کسی نیست که به هنگام اخذ مدرک، مجبور باشد لباس کانت و دکارت را به تن کند. بلکه تمامی کسانی که جهان‌بینی توحیدی دارند، به «توحید و معاد» اعتقاد دارند و بالتبع به نبوت و وحی ایمان دارند و بالتبع ایدئولوژی و "بایدها و نبایدها"ی‌ آنها به منابع و مبادی وحیانی می‌رسد، روحانی هستند و همه کفار و مشرکین و ملحدین، غیر روحانی.

از این رو فرمود: این کفار شما را به خاطر جهان‌بینی «لا إله الاّ الله» و ایمان به ربوبیت الله، و نپذیرفتن ربوبیت و آقایی سران کفر، از سرزمین‌هایتان اخراج کرده و می‌کشند:

«الَّذِنَ أُخْرِجُوا مِن دِارِهِمْ بِغَرِ حَقٍّ إِلَّا أَن قُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ ذْكَرُ فِهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِرًا وَلَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن نصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِ عَزِزٌ» (الحج، 40)

ترجمه: همان كسانى كه بناحق از خانه‏هاشان برون رانده شدند. [آنها گناهى نداشتند] جز انكه مى‏گفتند: «پروردگار ما خداست» و اگر خدا بعضى از مردم را با بعض دگر دفع نمى‏كرد، صومعه‏ها و كلساها و كنسه‏ها و مساجدى كه نام خدا در آنها بسار برده مى‏شود، سخت وران مى‏شد، و قطعاً خدا به كسى كه [دن‏] او را ارى مى‏كند، ارى مى‏دهد، چرا كه خدا سخت نرومند شكست‏ناپذر است.

فلسفه و جلادان تاریخ:

نمرودیان، فلسفه داشتند، فرعونیان فلسفه داشتند، یزید برای توجیه جنایاتش به فلسفه "جبریون" توسل جست، هیتلر و انگلیس و امریکا نیز مبتنی بر فلسفه‌های شیطان‌پرستی جاهلانه، تحت عناوین نوینی چون «فراماسون، صهیونیسم، لیبرالیسم، امپریالیسم و ...»، جهان را به خاک و خون کشیده‌اند.

بدیهی است که در این جلادی و قتل عام سراسری، معتقدان به فلسفه توحیدی را [با انگ افراطی‌گری] قتل عام می‌کنند و در این میان، مسلمانان در هدف اول قرار دارند و در بین آنها نیز روحانی‌ها، که عالِم و معلم هستند، صف اول قربانیان جوخه اعدام «فلسفه غرب» را تشکیل می‌دهند.

صادق هدایت:

صادق هدایت، به یک حقیقت پی‌برد و به یک حقیقت پی‌نبرد، پس خودکُشی کرد.

او دنیای مادی را قبول داشت، چون در آن زندگی می‌کرد. او به حقیقت این دنیا، به پایین، اسفل، دَنی و فانی بودن آن پی‌برد، از آن طرف به حقایق عالم هستی، به خدا، اسلام، حیات پس از مرگ و معاد، شناخت و ایمانی نیافت، لذا دنیا برایش پوچ، بی‌معنی و بی‌هدف شد، پس خود را نیز بی‌فایده دید، دچار افسردگی شدید گردید و خودکُشی کرد.

تفکر و عبادت:

صادق هدایتِ بیچاره، از اسلام چیزی نمی‌دانست، به رغم تبحر در نویسندگی‌، درست مانند یک عوامِ ساده لوح به اسلام نگاه کرد، خودش، پدر و مادرش، خویشانش و اطرافیانش را دید و گمان کرد که اسلام یعنی همین.

خودش نیز به رغم شعارش، تفکر نکرد - اگر کمی در اسلام مطالعه کرده بود، اگر اندکی در معارف و تعالیم اسلامی تفکر کرده بود، می‌فهمید که نه تنها دستورات الهی در اسلام، فقط و فقط منحصر به نماز یا طهارت نیست، بلکه سراسر قرآن و آموزه‌های اسلامی، مملو از تأکید بر تعقل، تفکر، تأمل، تعمق و بصیرت است و ارزش یک ساعت تفکر، از هفتاد سال عبادت (بدون تفکر) والاتر بیان شده است.

حالا، صادق هدایت، "از این جا رانده و از جا مانده شد" – "خَسرَ الدّنیا وَ الآخرة" شد؛ چرا که نه تفکر کرد و نه نماز خواند؛ بلکه فقط "جمله سازی کرد و نوشت: «اگر به جای دستور به نماز، دستور به تفکر داده شد بود ...» و نوشته خود را بر دیوار بتکده‌ی دلش" آویخت تا بت‌پرستان آن را شعار خویش قرار دهند.

او مطالعه نکرد، نشناخت و نفهمید که اصلاً محدودیتی وجود ندارد که ضرورت «به جای» را ایجاب کند؛ اسلام عزیز و غنی، در عرصه عقل، شعور و علم، دستور به مطالعه و تفکر و تدبر داده است – در عرصه عبادت دستور به نماز و سایر عبادات داده است – و در عرصه اخلاقیات، دستور به دوری از حیوانیت و اسارت نفس داده است و در عرصه توحید نظری، براهین عقلی را بیان نموده است و در عرصه‌ی توحید عملی، دستور به دوری از شیاطین انس و جنّ و پرهیز از عبادت و خدمت به آنها داده شده است.

 

سؤال کوتاه و نشانی پاسخ (لینک) جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی:

یک فیلسوف تا به حال هرگز یک روحانی را نکشته است، در حالی که روحانیون فلاسفه زیادی را کشته‌اند؛ مذهب چیست؟ مردم اگر بدانند به معلم رجوع می‌کنند، نه به روحانی (دنيس ديروت)

http://www.x-shobhe.com/shobhe/6804.html

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   نماز