ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: همه می‌دانید که اخیراً این "شبهه" در فضای مجازی، بسیار منتشر شده است. خب این هم یک روش انکار خداست که به صورت غیر مستقیم به اذهان القا می‌گردد. پس ابتدا، پاسخ نقضی لازم است، چرا که شبهه علمی یا منطقی نیست، بلکه شعاری است.

الف – در سؤال آمده «گفته می‌شود»، خب این یعنی چه؟ چه کسانی می‌گویند؟ قطعاً آنها که خدا را نمی‌شناسند و اساساً منکر وجودش هستند، چنین می‌گویند. خب، وقتی خودش را قبول ندارند، پس چه کار به احساسش دارند؟ خودش را تکذیب می‌کنند، بعد راجع به احساسش شبهه‌پراکنی می‌کنند؟!

ب – اما، جالب است که به وقتش، نسل‌کُشی مسلمانان در لبنان و فلسطین را حق طبیعی رژیم غاصب و خونخوار اسرائیل می‌دانند، اما به وقتش، یعنی آن گاه که می‌خواهند این جنایات را بهانه برای حمله به خدا (نه محکوم کردن امریکا، انگلیس و اسرائیل) قرار دهند، می‌پرسند: "پس چرا خدا کاری نمی‌کند؟!» اما نکته جالبش این است که پس اذعان و اقرار دارند که این جنایات به حدی وحشتناک، ظالمانه و محکوم است که حتی خودشان انتظار دارند که بلای زمینی و آسمانی الهی بر آنان نازل گردد.

هدف:

هدف اصلی این نیست که بگویند: «خدا احساس دارد یا ندارد»، بلکه القای این معناست که دم از خدا، نصرت الهی، حزب الله، معاد و ... نزنید، چرا که می‌بینید ما شما را می‌کشیم و هیچ اتفاقی هم نمی‌افتد؛ چرا که دنیا یعنی همین. خدایی نیست، پس تسلیم قدرت ما شوید.

خدا آن احساسی که مورد نظر است را ندارد (؟!)

اگر چه مطلب از اساس خطاست، اما آیا این بندگان می‌خواهند به خدای‌شان بگویند: «احساس مورد نظر ما چیست و تو فاقد آن هستی؟!» گویا از شدت استکبار گمان می‌کنند که جای خدا نشسته و از پایین به بالا می‌گویند که برای خدا، چگونه صفات، تدابیر و اعمالی را در نظر دارند و می‌پسندند؟!»

یک - خداوند متعال، خالقِ علیم، حکیم، غنی و هستی و کمال محض است و یک جاندار روی زمین نیست که "احساس" داشته باشد، چه رسد به احساسات مورد نظر این کفار.

 دو – قول و فعل خداوند متعال، بر اساس علم، حکمت، مشیت و اراده‌ی اوست، نه بر اساس احساسات و آن هم احساسات بشری.

انسان عاقل، حکیم، بصیر و خبیر نیز بر اساس احساسات تصمیم نمی‌گیرد و واکنش نشان نمی‌دهد، چه رسد به خداوند سبحان.

سه – شاید یک عده جاهل، کافر و متکبر (مثل فراماسون‌های شیطان‌پرست و پیروان آنها)، گمان کنند که "خدایی هست، اما اینها به جنگ خدا رفته و احیاناً او را شکست می‌دهند، یا مجبور به انفعال باب میل  خودشان می‌کنند"؛ اما هیچ چیزی در عالم هستی، از دایره‌ی مُلک و حکومت او خارج نمی‌باشد؛ همگی خلق او هستند. ابلیس نیز راه فراری ندارد، چه رسد به ابلیسیان.

عذاب:

چون جاهل، ملحد و متکبر هستند، می‌خواهند چگونگی "عذاب" را نیز خودشان به خدا دیکته کنند، چنان که در عصر انبیا نیز می‌خواستند چگونگی معجزه، آیه و حکمت را خودشان به خدا دیکته کنند و یا می‌گفتند: به خدایت بگو که فلان عذاب را بفرستد!

این که «چرا خدا کاری نمی‌کند و عذابی نازل نمی‌کند»، هیچ سؤال یا شبهه جدیدی نیست، سلف اینها در گذشته‌های دور نیز همین گفتار را داشتند و به انبیای الهی [از نوح علیه السلام گرفته، تا حضرت محمد صلوات الله علیه و آله] می‌گفتند: چرا این خدا تو برای ما عذاب نمی‌فرستد؟

«قَالُواْ يَا نُوحُ قَدْ جَادَلْتَنَا فَأَكْثَرْتَ جِدَالَنَا فَأْتَنِا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ» (هود، 32)

ترجمه: گفتند: اى نوح، حقّا كه با ما به جدال پرداختى و بسيار هم جدال كردى، پس اگر راست می‌گویی، آنچه را (از عذاب الهى) وعده مى‏دهى بر ما بياور.

خدا منفعل نمی‌گردد:

اما چنین نیست که خداوند متعال منفعل گردن‌کلفتی‌ها، رجزخوانی‌ها، جوّسازی‌ها و شعارهای ژورنالیستی بندگانش گردد. هر شخص و هر قومی را هر وقت بخواهد و به هر شکلی که بخواهد عذاب می‌کند و بدترین نوع عذابش در دنیا نیز "عذاب تدریجی" است، یعنی گردنکشان مسیر انحطاط و هلاکت را می‌روند، اما گام به گام و به نوعی که خودشان هم نفهمند. لذا به پیامبرش صلوات الله علیه و آله فرمود:

«فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ» (القلم، 44)

ترجمه: پس كيفر كسانى كه اين بیان (قرآن) را تكذيب مى‏كنند به خود من واگذار، ما به زودى (آنها را) از راهى كه خودشان نفهمند تدريجا به سوى عذاب پيش مى‏بريم.

همین الان نیز در عذابند:

کفار و ظالمین، هم اکنون نیز در عذابند؛ چه عذاب و ذلت دنیوی و چه اخروی؛ و جهنم از هم اکنون بر آنها احاطه دارد، منتهی آنها گمان دارند که عذاب یعنی از آسمان آتشی ببارد و همه را درجا بکشد. البته چنین نیز شده و خواهد شد و از زمین و آسمان آماج هلاکت قرار می‌گیرند، اما به خاطر همان جهل و استکبار،  به این نوع از عذاب سفارشی، عجله هم می‌کنند:

« يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكَافِرِينَ » (العنکبوت، 54)

ترجمه: و شتابزده از تو عذاب مى‏خواهند، و حال آنكه جهنّم قطعاً بر كافران احاطه دارد.

آیا تنزل آنها به این درجه از حماقت، حیوان صفتی و دد منشی – ناامنی – به آتش کشیدن دنیا و خودشان – منفور شدن در اذهان عمومی – بی‌اعتمادی – رسوایی ... و بالاخره آن که هر چه می‌کنند، بیشتر بر علیه خودشان و بیداری مردمان تمام می‌شود، عین عذاب مُهلک نمی‌باشد؟

آیا ملت ایران، فرشتگان عذاب آنها نشده‌اند؟ آیا حزب الله، لشکریان خدا برای عذاب آنها نشده‌اند؟

سنن الهی:

پس نزول عذاب و چگونگی‌اش، به خواست آنها نیست. هم عالَمِ خلقت نظام دارد و هم هدایت نظام‌مند است. گاه بلایی نازل می‌گردد و قومی را هلاک می‌کند، گاه سنّت خدا بر این است که بندگان به خود آیند و سرنوشت‌شان‌ را تغییر دهند. و گاه به دست بندگان مؤمنش، آنها را در دنیا معذب و هلاک می‌کند و تکلیف آخرت‌شان نیز معلوم است. از این رو فرمود:

« قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِينَ » (التّوبة، 14)

ترجمه: با آنان بجنگيد، تا خدا آنان را به دست شما عذاب و رسوايشان كند و شما را بر ايشان پيروزى بخشد و دل‌هاى گروه مؤمنان را شفا بخشد (آرام و خشنود کند).

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   توحید