پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات / ایکس – شبهه: متن و ترجمه آیه به شرح ذیل می‌باشد:

« فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ يَحْيَى وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ » (الأنبیاء، 90)

ترجمه: پس ما خواسته‏اش را برآورديم و يحيى را به او بخشيديم و همسرش را هم (كه سالخورده و اساساً نازا بود به وسيله ردّ جوانى و بذل نيروى توالد) براى او شايسته (باردارى) كرديم چرا كه آنها (خاندان زكريا يا همه انبياء گذشته) همواره در كارهاى خير شتاب مى‏ورزيدند، و پيوسته از ما در حال اميد و بيم دعا و درخواست داشتند، و همواره در برابر ما خاضع و بيمناك بودند.

برای فهم بهتر هر کلام، پیام، نثر، شعر و نوشتاری، ابتدا باید به معنای کلمات آن دقت نمود، به ویژه اگر "کلام الله – یا – کلام معصومین علیهم السلام" باشد.

ما در فارسی برخی از کلمات متفاوت را به یک معنا به کار می‌بریم و مقصود یک دیگر را نیز در این بیان می‌فهمیم، مثل این که میل، رغبت، امید و ... همه را برای ترجمه یک کلمه می‌گوییم، اما واقع این است که هر کدام کلمه‌ای مستقل بوده و معنای خاص خود را دارد؛ اما ما گاهی کلمه‌ی جایگزین نداریم (مگر این که در یک یا چند جمله شرح دهیم) و یا این که در ترجمه، کلمه‌ای را با مسامحه جایگزین می‌کنیم.

رَغَبَت: واژه‌ی «رغبت» یعنی میل داشتن، دوست داشتن، خواهش از روی میل و شوق رسیدن به مطلوب.

رَهَبَت: واژه‌ی «رهبت» به معنای «ترس و خوف با دوراندیشی و احتیاط و اضطراب» می‌باشد و لذا نوعی استمرار خوف و دوام ترس در آن لحاظ شده است. کلماتی چون راهب و رهبان نیز از همین ریشه می‌باشد.

«خَوف»: واژه‌ی خوف نیز به معنای ترس است، اما دیگر ملزومات « رَهَبَت » را ندارد. حتی معنایش با «خشیّت» نیز (که باز همان ترس ترجمه می‌شود)، متفاوت است.

خوف هر نوع ترسیدنی است. اما خشیت فقط ترس از قهر خداست. از این رو به انبیای الهی، خوف از دیگران راه دارد، اما «خشیت» آنها فقط و فقط نسبت به خداوند متعال می‌باشد.

«خشیت» حالتی است که فقط علمای حقیقی (اعم از انبیا و اولیای الهی) آن را درک می‌کنند، اما خوف حالتی است که برای همگان پیش می‌آید. از این رو در قرآن کریم تأکید و تصریح نمود:

« انمّا يخشی اللهُ من عِبادِهِ العُلَماء » (فاطر، 28)

ترجمه: همانا در بین بندگان، تنها علما از خداوند خشیت دارند.

«رجا» : واژه‌ی رجا، یعنی «امیدواری» و امیدواری نیز مربوط به "آینده و رسیدن به مقصود و مطلوب" می‌باشد، حال خواه امید به لقای پروردگار عالم باشد (که غایت رشد و سعادت است)، یا امیدواری به گشایشی جزئی در امور مادی.

« لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا » (الأحزاب، 21)

ترجمه: قطعا براى شما در [اقتدا به] رسول خدا سرمشقى نيكوست براى آن كس كه به خدا و روز بازپسين اميد دارد و خدا را فراوان ياد مى‏كند.

مؤمن در دعا:

پس انسان عاقل، حکیم، بصیر و مؤمن، در تمامی اطاعات، عبادات و از جمله‌ دعاهای خود،

*- هم "رغبت" دارد، چرا که میل و شوق رسیدن به خواسته‌اش را دارد و ...؛

*- هم «رهبت» دارد، چرا که می‌ترسد برآورده شدن حاجت و نیازش، سبب لغزش، و یا دوری، و یا غفلت او گردد و ...؛

*- هم "خوف" دارد که مبادا خدا او را به گناهانش بگیرد، مبادا به جای رحمت، مغفرت و نعمت، مشمول عذاب، رسوایی و نقمت گردد – مبادا به دنیا وابسته شود – مبادا نتواند عهد و امانات خویش را رعایت کند و ...؛

*- و هم "رجا" دارد. یعنی به رحمت، لطف، مغفرت، جود، کرم و فضل خدا و در نهایتاً لقای او امیدوار است و هیچ گاه از رحمت او مأیوس و ناامید نمی‌گردد.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی):

 

منظور از « رغبت، رهبت، خوف و رجا» در دعا چیست؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/7128.html 

 

عضویت در کانال رسمی «پاسخ گویی به سؤالات و شبهات»

https://telegram.me/x_shobhe 

 

 

 

کلمات کلیدی:  قرآن   دعا   سوره انبیاء