پایگاه پاسخگویی به سؤالات وشبهات (ایکس – شبهه): متن و ترجمه آیات استناد شده در سؤال، به شرح ذیل میباشد:
« يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُواْ نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ » (البقره، 122)
ترجمه: اى فرزندان اسرائيل نعمتم را كه بر شما ارزانى داشتم و اينكه شما را بر جهانيان برترى دادم ياد كنيد.
« وَاتَّقُواْ يَوْمًا لاَّ تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلاَ يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلاَ تَنفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلاَ هُمْ يُنصَرُونَ » (البقره، 123)
ترجمه: و بترسيد از روزى كه هيچ كس چيزى [از عذاب خدا] را از كسى دفع نمىكند و نه بدل و بلاگردانى از وى پذيرفته شود و نه او را ميانجيگرى سودمند افتد و نه يارى شوند.
الف – وقتی میفرماید به یاد آورید و متذکر شوید (اذْكُرُواْ)، مربوط به امری میشود که در گذشته اتفاق افتاده و هیچ دلیلی نیست که همیشه چنین باشد.
ب – در آیه بعد نیز متذکر شده که از عواقب کردههای خود و از آخرت بترسید.
ج – در آیه قبل نیز متذکر شده که اهل کتاب، اگر کتاب را آن گونه که نازل شده تلاوت کنند (ایمان آورند و عمل کنند)، مؤمن هستند و اگر حقایق آن را بپوشانند (کفر ورزند)، دچار خسران میگردند.
د - اعطای "نعمت و فضیلت" از جانب خداست، اما استمرار و دوام آن مشروط است و اگر شروط رعایت نشود، همان نعمت، مبدل به "نقمت" میگردد. چنان که به بنی اسرائیل در مورد نعمتهایی که به آنها داده شده بود فرمود:
« يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُواْ نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَوْفُواْ بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ وَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ » (البقره، 40)
ترجمه: اى فرزندان اسرائيل نعمتهايم را كه بر شما ارزانى داشتم به ياد آريد و به پيمانم وفا كنيد تا به پيمانتان وفا كنم و تنها از من بترسيد.
« وَآمِنُواْ بِمَا أَنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُمْ وَلاَ تَكُونُواْ أَوَّلَ كَافِرٍ بِهِ وَلاَ تَشْتَرُواْ بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَإِيَّايَ فَاتَّقُونِ » (البقره، 41)
ترجمه: و بدانچه نازل كردهام كه مؤيد همان چيزى است كه با شماست ايمان آريد و نخستين منكر آن نباشيد و آيات مرا به بهايى ناچيز نفروشيد و تنها از من پروا كنيد.
« وَلاَ تَلْبِسُواْ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُواْ الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ » (البقره، 42)
ترجمه: و حق را به باطل درنياميزيد (حق را به باطل ملبس نکنید) و حقيقت را با آنكه خود مىدانيد كتمان نكنيد.
و در نهایت متذکر گردید که بد میکنید، مگر عقل ندارید؟!
« أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَكُمْ وَأَنتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ » (البقره، 44)
ترجمه: آيا مردم را به نيكى فرمان مىدهيد و خود را فراموش مىكنيد با اينكه شما كتاب [خدا] را مىخوانيد آيا [هيچ] نمىانديشيد.
اما یهود چه کرد؟!
اما یهود، بارها و بارها، نعمتها و فضیلتهایی که خداوند متعال به آنها اعطا کرده بود را ضایع کردند و البته هر بار نیز تنبیه شدند، اما هیچ گاه اصلاح نشدند.
برتری خواهی؛
بدترین صفت و کار یهود، همین "برتری طلبی" نسبت به جهانیان بود که هنوز هم ادامه دارد. خداوند متعال "برتری خواهی" را بر هیچ یک از بندگان، امتها و جوامع نمیپسندد. برتری [کبریایی]، مختص خداوند متعال است؛ و البته "دین" او برتر از همه ادیان است، پس مؤمنین باید سعی کنند که دیگران را به سوی خدا و دین خدا دعوت نمایند و دین او را حاکم کنند. اما این فرق دارد با حاکمیت و برتری خواهی قومی، نژادی، قبیلهای... و یا دعوت به سوی خود و سلطه بر مردمان، و آن هم با کفر، ظلم و جور.
« وَقَضَيْنَا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا » (الإسراء، 4)
ترجمه: و در كتاب آسمانى[شان] به فرزندان اسرائيل خبر داديم كه قطعا دو بار در زمين فساد خواهيد كرد و قطعا به سركشى بسيار بزرگى برخواهيد خاست.
قوم یهود فاسق شدند؛
خداوند متعال، پس از آن همه نعمات و فضایل و نیز معجزات، و پس از غرق کردن فرعون و آلش، به آنها دستور داد که وارد سرزمین فلسطین شوند. اما آنها به حضرت موسی علیه السلام گفتند: «ما وارد این منطقه نمیشویم، تو با خدایت برو با آنها بجنگ، هر وقت پیروز شدید، ما وارد میشویم!»، از این رو حضرتش، ضمن آن که آنها را نفریق کرد، فاسق نیز خواند:
« قَالَ رَبِّ إِنِّي لا أَمْلِكُ إِلاَّ نَفْسِي وَأَخِي فَافْرُقْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ » (المائده، 25)
ترجمه: [موسى] گفت: «پروردگارا! من جز اختيار شخص خود و برادرم را ندارم، پس ميان ما و ميان اين قوم نافرمان (فاسق) جدايى بينداز.
تنبیه خدا؛
خداوند متعال که بارها آنها را عفو کرده بود، این بار سخت تنبیهشان کرد و فرمود: حالا که نعمت و فضیلت و برتری داده شدهی مرا ضایع کردید، چهل سال آواره در بیابان (سینا) بمانید.
« قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ أَرْبَعِينَ سَنَةً يَتِيهُونَ فِي الأَرْضِ فَلاَ تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ » (المائده، 26)
ترجمه: خدا گفت: اين سرزمين چهل سال بر آنها (به سزاى گناهانشان) حرام شد، (در اين مدت) همواره در روى زمين (بيابان سينا) سرگردان خواهند ماند. پس بر اين گروه نافرمان اندوه مخور.
نعمت را مبدل به نقمت کردند؛
نعمتها و فضیلتهایی که خداوند متعال به بندگان و امتهای انبیایش افاضه مینماید (به ویژه نعمت ولایت)، نه تنها همه اسباب رشد و امتحان هستند، بلکه ابدی نیستند، مگر آن که فرد یا ملتِ برخوردار شده از نعمت و فضیلت، قدر بدانند و آن را حفظ کنند. اما قوم یهود نمعت را ضایع کردند و مبدل به نقمت کردند و دچار عذاب شدند:
« سَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ كَمْ آتَيْنَاهُم مِّنْ آيَةٍ بَيِّنَةٍ وَمَن يُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللّهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُ فَإِنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ » (البقره، 211)
ترجمه: از فرزندان اسرائيل بپرس چه بسيار نشانههاى روشنى به آنان داديم و هر كس نعمت خدا را پس از آنكه براى او آمد [به كفران] بدل كند خدا سختكيفر است.
بسیاری از قوم یهود، ملعون شدند؛
همین نافرمانیها، سرکشیها، برتریجوییها، فسق و فساد و گردنکشیهای مکرر، سبب گردید تا بسیاری از قوم یهود، به رغم آن همه نعمت و فضیلت، در عاقبت کار ملعون شدند. آن هم به صراحت بیان انبیای الهی!
« لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُواْ يَعْتَدُونَ » (المائده، 78)
ترجمه: از ميان فرزندان اسرائيل آنان كه كفر ورزيدند (حقایق تورات را پوشاندند، تحریف کردند و ...)، به زبان داوود و عيسى بن مريم مورد لعنت قرار گرفتند اين [كيفر] به خاطر آن بود كه عصيان ورزيده و [از فرمان خدا] تجاوز مى كردند.
مشارکت و همافزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)
آیا خدا در قرآن فرموده که قوم یهود، برترین قوم هستند؟
http://www.x-shobhe.com/shobhe/7150.html
عضویت در کانال «پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات / ایکس – شبهه»
https://telegram.me/x_shobhe
کلمات کلیدی:
قرآن سوره بقره