پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): ملاک تشخیص حق، اشخاص نیستند که گفته شود «شیعه‌ها یا سنی‌ها»، بلکه باید پرسید: «تشیع یا تسنن»؟

اگر ملاک و محک شناخت "حق"، کثرت جمعیت باشد، باید گفت: آن موقع که انبیا و رسولان الهی مبعوث شدند، حق با کفار و بت‌پرستان بوده است، چون کثرت داشتند! و اکنون نیز باید حق با بودایی‌ها و هندوها باشد! چرا که هنوز تعداد آنها از جمیع اهل کتاب بیشتر است.

اگر به مسجد روید، اکثریت با نمازگزارن است – اگر به حج روید، اکثریت با مسلمانان است – اگر به معابد و بت‌کده‌ها در هندوستان، چین و ژاپن بروید، اکثریت با آنهاست – اگر به مراکز فساد و فحشا در امریکا و اروپا بروید، اکثریت با آنهاست؛ حال "حق" را چگونه و با چه ملاکی تشخیص خواهید داد؟ با تعداد نفرات پیروان؟! 

  در سال‌های ابتدای بعثت رسول الله صلوات الله علیه و آله، اکثریت با مشرکین بود که ایشان و مسلمانان را مجبور به هجرت کردند – پس از رحلت ایشان، اکثریت به اهل سقیفه بودند که آن اتفاقات افتاد – در زمان امام حسن مجتبی علیه السلام، اکثریت به زر و زور و تزویر معاویه لعنة الله علیه جذب شدند و در زمان امام حسین علیه السلام، یک اکثریت سی هزار نفری، مقابل یک اقلیت کمتر از یکصد و پنجاه نفری صف‌آرایی کردند و آن جنایات را انجام دادند و آن طریق جهنم را برای مسلمانان بنا نهادند ...، حال "حق" با کدامین است؟ با اکثریت؟!

امروزه جمعیت امریکا که با ایران و ایرانی دشمنی دارد، به مراتب بیشتر از جمعیت این کشور است (نزدیک به ده برابر)، و جمعیت هندوستان تقریباً برابر امریکا و جمعیت چین بیش از امریکاست ...، حالا حق با کدام است؟!

پس ملاک شناخت "حق"، اکثریت نمی‌باشد.

پاسخ امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام به این سؤال:

از ایشان پرسیدند که شما ادعای حقانیت دارید و برخی از صحابه بزرگ چون طلحه و زبیر و ... نیز همین ادعا را دارند، حال ما از کجا بفهمیم که حق با کیست؟ ایشان در پاسخ فرمودند:

«إِنَّ الْحَقَّ لا یعرَفُ بِالرِّجالِ، اِعرفِ الْحقَّ تَعرِف أهلَهُ؛ («مجمع البیان»، ج 1، ص 211)

ترجمه: به درستی که حق به اشخاص شناخته نمی‌شود. خودِ حق را بشناس تا پیروان آن (اهل حق) را بشناسی.

*- در ماجرای جنگ جمل وقتی که شخصی به نام حارث بن حوط به نزد امام علی(ع) آمد و علت پیروی خود از اصحاب جمل را اهل حق بودن آنها دانست و گفت: «ایا فکر می کنی که من اصحاب جمل را گمراه می دانم؟» حضرت در جوابش فرمود: «تو فقط به پایین پایت نگریستی و به بالای سرت نگاه نکردی؛ از این رو در حیرت و سرگردانی به سر می بری. تو حق را نشناختی تا اهلش را بشناسی و باطل را نشناختی تا باطل گرایان را بشناسی» (نهج البلاغه، حکمت 262).

 

حق شناسی و حق‌گرایی:

پس اگر کسی حق را شناخت، توحید و معاد را شناخت، نبوت و قرآن را شناخت، و بالتبع ولایت و امامت را شناخت و ...، به خوبی می‌فهمد که حق چیست و با کیست؟ اگر چه به او ایمان نیاورد و نگرود.

بسیار اتفاق می‌افتد که انسان در امور خُرد یا کلان زندگی، می‌داند که حق چیست یا کی بر حق است، اما زیر بار نمی‌رود. آن که به بی‌گناهی تهمت زده، خودش می‌داند که حق با اوست – آن که اموال دیگری را به یغما برده، خودش می‌داند که حق با اوست – آن که ادعای حکومت، زعامت، فرعونیت ... و الوهیت و ربوبیت بر جهان دارد، خودش می‌داند که حق با او نیست. اما قبول نمی‌کند و نمی‌گرود.

پس حق شناسی با حق‌گرایی متفاوت است. ابلیس لعین می‌دانست که حق با خداست، اما اطاعت نکرد – فرعون نیز می‌دانست که حق با موسی علیه السلام است – شامیان و کوفیان نیز می‌دانستند که حق با سیدالشهداء علیه السلام است و به آن اذعان هم داشتند.

امروزه نیز امریکا و انگلیس و متحدین غربی و عربی، به خوبی می‌دانند که حق با جمهوری اسلامی ایران است – حق با مردم بحرین و یمن است – حق با آزادیخواهان جهان است، اما آنها را به خاک و خون می‌کشند.

ملاک تشخیص:

بیان شد که انسان ابتدا باید "حق" را بشناسد، باید خدا، معاد و اسلام را بشناسد، اگر شناخت، اهلش را نیز تشخیص می‌دهد و عقل، علم و نقل (احادیث)، ملاک‌های بسیاری برای این شناخت دارند.

حکم عقل:

حکم عقل این است که خداوند علیم، حکیم و هادی، بندگانش را پس از آخرین فرستاده و دینش، به حال خود رها نکرده باشد. امر هدایت‌شان را به "اکثریت" واگذار نکرده باشد، بلکه آن خدایی که حتی احکام جزئی‌ترین امور شخصی و اجتماعی را بیان نموده است، برای پس از رحلت نیز تعیین و تکلیف نموده باشد.

همه می‌دانیم که خداوند متعال تعیین و تکلیف کرده است و پیامبر او، از روز نخست بعثت و دعوت، تا پایان عمر مبارک خویش، بر ولایت و امامت ایشان تأیید، تصریح و تأکید نمودند و در غدیر خم نیز ایشان را معرفی نکردند، بلکه از مردم بر شناخت و اطاعت از ایشان بیعت گرفتند و فرمودند: این سخنان و این واقعه و این پیمان را حاضرین به غایبین [تا آخر الزمان] برسانند.

علم و آگاهی:

بدیهی است هر مسلمانی که اندک مطالعه‌ای در دینش ندارد، یقیناً گمراه می‌شود و تکلیف همگان مطالعه و شناخت (به ویژه در اصول دین) می‌باشد، اما هر کس که کم یا زیاد مطالعه دارد، به خوبی می‌داند که خداوند متعال چه فرموده است؟ پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله کیست و چگونه تعیین و تکلیف الهی را به مردم ابلاغ نموده است؟ در غدیر خم چه فرموده و چه بیعتی گرفته است؟ حق و امیرالمؤمنین و اهل بیت عصمت و طهارت را چگونه معرفی نموده و ... ؟

مَثل شناخت امیرالمؤمنین علیه السلام به عنوان «ولی‌الله، حجت‌الله، خلیفة الله و امام» در میان جمیع مسلمانان، مَثَل شناخت پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله در میان اهل کتاب است، که فرمود: او را مانند فرزند خود می‌شناختند، منتهی چنان که بیان گردید، مسئله "شناخت به حق" با "پذیرش، گرایش و ایمان به حق" متفاوت است:

« الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءهُمُ الَّذِينَ خَسِرُواْ أَنفُسَهُمْ فَهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ » (الأنعام، 20)

ترجمه: كسانى كه به آنها كتاب (آسمانى) داديم همان گونه كه پسرانشان را مى‏شناسند او را (پيامبر را طبق آنچه در كتابشان معرفى شده) مى‏شناسند. ولى كسانى كه خودشان را باخته و به زيان داده‏اند ايمان نخواهند آورد.

نقل (وحی و حدیث):

خداوند متعال در قرآن کریم  فرمود که اگر اهل ایمان و معادگرا هستید، از خدا، رسول و اولی‌الامرش اطاعت کنید و اگر در امری با یک دیگر اختلاف کردید، آن را به خدا و رسول برگردانید.

« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِي الأَمْرِ مِنكُمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلاً » (النساء، 59)

ترجمه:  اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، خدا را اطاعت كنيد و پيامبر و اولياى امر خود را [نيز] اطاعت كنيد پس هر گاه در امرى [دين و دنیا‏] اختلاف نظر يافتيد، اگر به خدا و روز بازپسين ايمان داريد، آن را به [كتاب‏] خدا و [سنت‏] پيامبر [او] عرضه بداريد، اين بهتر و نيك‏فرجام‏تر است.

از همان ابتدای رحلت تا امروز، اختلاف اساسی مسلمانان، مسئله حیاتی و سرنوشت‌ساز ولایت، امامت و حکومت بود، خب به کتاب خدا و سنّت رسول خدا ارجاع دهند تا معلوم شود حق کدام است.

تمامی فرازهای غدیر خم که در منابع موثق و معتبر شیعه و سنی آمده است، همه خود "نقل" محکم و معتبر می‌باشد.

مرتبط:

*- چرا جمعیت اهل سنت همیشه بیشتر از اهل تشیع بوده است؟ (13 فروردین 1391)

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

 

با توجه به کثرت اهل تسنن، از کجا بفهمیم که تشیع حق است؟

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/7205.html

 

عضویت در کانال «پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه)»

https://telegram.me/x_shobhe

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   ولایت (امام علی)