پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): شاید به نظر شما، در کلاس شما چنین حالتی پیش آمده و برای ذهن شخص شما چنین سؤالی پیش آمده که «آیا قطع ارتباط کافیست یا باید کار دیگری کرد؟»، اما برای ما که دریافت کننده سؤالات و شبهات بسیاری هستیم، با دیدن سؤالات مشابه که حتی گاه انشای واحد یا مشابه دارند، و یا اگر انشاها متفاوت است، یک اصل غلط در تمامی آنها مشترک است، متوجه می‌شویم که این یک جوّ است که اهدافی را تعقیب می‌کند؟

یکی می‌گوید: رفیقم تقلب می‌کند، آیا قطع ارتباط کافیست یا ...؟ دیگری می‌گوید: هم کلاسی من دروغ گفت، آیا قطع ارتباط کافیست یا ...؟ دیگری می‌پرسد: هم کلاسی‌های ما جوک‌های بد تعریف می‌کنند، آیا قطع ارتباط کافیست یا ...؟ دیگر می‌گوید: هم کلاسی‌های من حیای کلام ندارند، آیا قطع ارتباط کافیست یا ...؟ دیگری می‌گوید: هر چه آنها را امر به معروف و نهی از منکر می‌کنم، فایده ندارد، آیا قطع ارتباط کافیست یا ...؟

*- حال، آیا این سؤال کنندگان، خودشان اهل عصمت هستند؟ و آیا اهل عصمت علیهم السلام، با مردم چنین رفتار کرده و سریع قطع ارتباط می‌کردند؟!

الف – اگر دقت کنید، در تمامی این سؤالات مطرح شده، یک اصل مشترک وجود دارد، مبنی بر این که: «آیا قطع ارتباط کافیست یا باید کار دیگری نیز انجام گیرد؟»؛ یعنی "قطع ارتباط" یک امر مسلم و قطعی فرض شده و بعد راجع به کارهای دیگر سؤال شده است؟!

ب – حال چه کسی گفته است ما موظفیم تا اندک ناهنجاری از دیگری دیدیم، با او قطع ارتباط کنیم؟! از این القای غلط، چه اهدافی در نظر دارند؟

یک – خود بزرگ‌بینی و خود مبرا بینی در یک عده؛

دو – بدبینی نسبت به دیگران، به ویژه دوستان، هم کلاسی‌ها و ...؛

سه – قطع ارتباطات؛

چهار – مقابل هم قرار دادن مردم و به ویژه نوجوانان و جوانان و دسته‌بندی آنها؛

پنجم – مقابل یک دیگر قرار دادن مردم و ...؛

ج – این سیاست تفرقه - جبهه بندی - مقابل هم قرار دادن مردم - بدبین کردن‌شان نسبت به یکدیگر و بالاخره صف کشی و اختلاف و مقابله با یک دیگر، سیاستی بود که ابتدا در زمان بنی صدر به صورت گسترده و سازماندهی‌ شده دیده شد؛ بعد در زمان خاتمی دوباره پس از افول اوج گرفت، و اینک مجدداً در اقشار متفاوت، به شیوه‌های گوناگون مطرح شده و دامن زده می‌شود.

بدیهی است که اولین حاصل این سیاست و القای غلط، اول: ایجاد تفرقه و دو چند دستگی بین مردم – دوم: ایجاد شکاف و اختلاف و دعوای داخلی – سوم: فراموش کردن دشمن خارجی و دشمن واحد است.

دقت کنیم که اختلافات بزرگ، از همین گام‌های غلط کوتاه پایه ریزی شد.

نتیجه:

پس مردم، به ویژه نوجوانان و جوانان و بالاخص کسانی که توفیق دارند کمی با اسلام آشناتر و نسبت به آن مقیدتر باشند، فریب نخورند! اسلام اخلاق هم دارد که اصل همان است و در اخلاق اسلامی اصلاً تعلیم داده نشده که مردم را زیر ذره‌بین بگیرید و تا خلاقی کردند، اول قطع ارتباط کنید و بعد بپرسید: «آیا کافیست یا کار دیگری هم باید بکنیم؟»

مرتبط (حتماً بخوانید):

*- رفیقم اهل تقلب در درس است و هیچ تذکری را نیز نمی‌پذیرد، آیا قهر کردن با او صحیح و کافی است؟ (5 بهمن 1394)

*- قطع رابطه با چه دوستان و افرادی مجاز/ مستحب / یا واجب است؟ معیار‌ها و ملاک‌ها چیست؟ (23 دی 1395)

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه