پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): شاید ابتدا این سؤال به ذهن خطور کند که چرا این پرسش که مربوط به "ادیان و فرق" می‌باشد، در بخش سیاسی درج گردیده است؟ اما دقت کنیم که گاهی بار سیاسی یک موضوع، به مراتب بیشتر از بار علمی و خبری آن می‌باشد. گاهی سؤال یا شبهه اعقتادی را فقط با اهداف سیاسی رایج می‌کنند – گاهی انسان گمان می‌کند که این سؤال در ذهنش خودش پیش آمده و هیچ جریانی پشت سر آن نیست، و حال آن که جوّها و فضاها سبب پیدایش این سؤال شده است، هر چند که خود انسان نداند.

در همین سؤال دقت کنید که حتی به شکل منفی طرح شده است. یعنی پرسیده نشده که «آیا علویان نیز مسلمانند؟»، بلکه با قید مکان پرسیده شده: «آیا علویان ترکیه و سوریه از اسلام خارجند؟!» [اگر چه قطعاً ارسال کننده‌ی محترم سؤال، اصلاً چنین قصدی ندارد، بلکه فقط می‌خواهد بداند که علویان نیز مسلمان هستند و وجه تشابهی به تشیع دارند یا خیر؟].

مسلمانان را از هر مذهبی، در سرتاسر جهان، از بوسنی در اروپا گرفته تا میانمار در شرق آسیا، قتل عام و مُثله می‌کنند؛ اما ذهن آنها به سمت اختلافات مذهبی سوق می‌دهند، تا نپرسند: «بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ - به كدامين گناه كشته شده است؟ / التکویر، 9» و چه کسی ما را می‌کشد؟! بلکه فقط بپرسند:

آیا اهل سنت مسلمانند؟

آیا اهل تشیع مسلمانند؟

آیا علوی‌ها مسلمانند؟

آیا ... ؟

در هر حال پاسخ از جوانب متفاوتش ایفاد می‌گردد:

هر کسی که به خداوند سبحان و یگانگی و یکتایی او و نیز به معاد (بازگشت به سوی او) معتقد باشد، «موحد» است؛ و هر کس که پس از اعتقاد به توحید و معاد، به رسالت و خاتمیت حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله و بالتبع کتاب او [قرآن مجید]، اعتقاد داشته باشد، «مسلمان» است؛ و هر کس که به ولایت امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام و جانشینی و امامت او پس از رسول اکرم (ص) معتقد باشد، وارد تشیع شده و شیعه است. این یک تعریف کلی است که همگان را شامل می‌گردد.

الف – مقوله‌ی "دین"، با "مذهب" متفاوت است، نه تنها در اسلام، بلکه در سایر ادیان الهی و حتی مکاتب بشری نیز چنین می‌باشد؛ مانند مذاهب کاتولیک، ارتدکس و پروتستان در مسیحیت؛ یا فرق فريسيان، اينسيان، صدوقيان، زيلوت‌ها و ... در یهودیت.

پس همان‌طور که تمامی فرق و مذاهب یهودی و مسیحی، پیروان همان دین محسوب می‌گردند، تمامی مذاهب اسلامی نیز "مسلمان" محسوب می‌گردند.

ب – "مذهب" یعنی "راه و طریق"؛ از این رو اختلاف مذاهب، اختلاف دانش و بینش نظری در مبانی یک دین و اختلاف در برخی احکام (فقه) می‌باشد که با حفظ اصول صورت می‌گیرد.

به عنوان نمونه: در مذاهب اسلامی، مبانی نظری و اعتقادی مانند: «توحید، معاد و نبوت»، «رسالت و خاتمیت رسول اعظم صلوات الله علیه و آله»، «وحیانیت قرآن کریم» در همه مذاهب یکی است و در احکام ضروری چون: نماز، روزه، حج، قبله، طهارت و بسیاری دیگر از حلال‌ها و حرام‌ها نیز یکی هستند.

علویان:

اگر مقصود از "علوی"، معتقدان به ولایت و امامت امیرالمؤمنین، علی بن ابیطالب علیه اسلام باشد، تمامی شیعیان، در هر مذهب و فرقه‌ای، "علوی" هستند، چنان که همگی "فاطمی" هستند. اما اگر مقصود از "علوی یا علویان"، این گروه مشهور شده به "علویان" که در ترکیه، سوریه و ... سکنا دارند باشد، این علوی، بیش از آن که یک مذهب باشد، یک فرقه است.

تاریخچه پیدایش این فرقه به این شکل، به مسلمان شدن ترکمن‌هایی می‌رسد که در ضمن آداب و رسوم قومی را حفظ و رعایت می‌کردند. آنها در کوچ خود به منطقه "آناتولی" در ترکیه آمدند و ساکن شدند و سپس گروه‌هایی از آنان به سوریه و لبنان رفتند.

علویان، برای خود رسم و رسومی ایجاد کردند که از مهم‌ترین آنها «مراسم جمع» می‌باشد و سپس [به ویژه پیرو تحولات سیاسی پس از آتاتورک و جمهوری شدن ترکیه و اختناق شدید]، برای خود و انجام مراسم‌های‌شان تشکیلاتی درست کردند و مقاماتی در آن قرار دادند، مانند: «مرشد، رهبر، دیده‌بان، چراغچی، ذاکر، فراش و ...] که هر کدام به ترتیب در جایگاهی قرار گرفته و تعریف و وظایفی دارند.

ترفندهای سیاسی:

اما مهم‌تر از همه اینها، ترفندهای سیاسی انگلیس و امریکا، در ایجاد تفرقه بین مسلمانان می‌باشد، به گونه‌ای که هر کدام، دیگری را خارج از اسلام قلمداد کنند [و البته در این میان، چالشی راجع به وهابیت که نه شیعه است و نه سنّی و بنیانش را انگلیس و فراماسون بنا نهاده‌اند و هدف از تشکیل آن نیز سرکوب جمیع مسلمانان می‌باشد، به میان نمی‌آید].

از مجموع حدود 80 میلیون از مردم مسلمان ترکیه، حدود 25 میلیون نفر "علوی" هستند! هم چنین جمع کثیری از مردم سوریه، پیرو "علوی" هستند، حافظ اسد و بشار اسد نیز در زمره‌ی علویان می‌باشند.

ترکیه:

به مسلمانان ترکیه، چنین القا کردند که علویان، اصلاً مسلمان نیستند. حتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، از همین القا سوء استفاده کردند و گفتند: «چون مردم ایران نیز [اکثرا] شیعه هستند و شیعه همان علوی است، پس آنها نیز مسلمان نیستند. مردم ترکیه، مدت‌ها بعد فهمیدند که تشیع دوازده امامی، با علوی متفاوت می‌باشد.

ترکیه در بافت جمعیتی و بالتبع گرایشی خود، با دو مشکل بزرگ "ملی" و "مذهبی" مواجه می‌باشد. مشکل "ملی" آنها کُردهای جدایی طلب، به رهبری عبدالله اوجالان، رییس حزب پ‌ک‌ک (PKK ) می‌باشد و مشکل مذهبی آنان، علویان می‌باشند که بیش از یک سوم جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند.

سوریه:

در سوریه، هم ملیت‌های گوناگون چون: سوری (شامی)، فلسطینی، عرب و کُرد وجود دارند و هم مذاهب گوناگون چون: شیعه، سنّی و علوی؛ اما علویان به خاطر کثرت جمعیت و نیز تأثیرات حرم‌های حضرات زینب و رقیه و ... علیهم‌السلام که یادآور امام حسین علیه السلام و نهضت حسینی می‌باشند، محبوب و محترم هستند.

ایران:

بافت کشور پهناور و ملت بزرگ ایران، با همه متفاوت است؛ از یک سو ادیان مختلف را در خود جای داده است – از سوی دیگر، مذاهب گوناگون مسلمان و غیر مسلمان در آن زندگی می‌کنند – و از همه مهم‌تر، حاکمیت غنی فرهنگ اسلام و تشیع در میان مردم است.

پس از پیروزی انقلاب و استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران، تمامی ترفندهای تفرقه افکن امریکا و انگلیس در ایران [که از ابتدا نیز آن گونه که می‌خواستند شکل نگرفته بود]، یکباره با وحدت مردم نقش بر آب شد، مضافاً بر این که به رغم تحمیل جنگ‌های داخلی و خارجی، تحریم‌ها، ترورها، فتنه‌ها و ...، این انسجام مستحکم‌تر گردید و امروز ایران به یک قدرت بزرگ منطقه‌ای مبدل شده است.

ایرانی:

پشت‌گرمی تمامی مسلمانان جهان به ایران اسلامی و مردم مسلمان ایران، قدرت بالفعل و بالقوه‌ی عجیبی ایجاد کرده که موجب ترس و وحشت بیشتر استکبار و صهیونیسم بین‌الملل گردیده است.

از این رو، ضمن تمامی استراتژی‌های مشهود در جنگ نرم و جنگ سخت، هنوز سیاست ایجاد تفرقه، با شدت بیشتری دنبال می‌شود؛ چه در منطقه و چه حتی در داخل کشور.

شیعه و سنّی مقابل یکدیگر صف‌کشی کنند و هر کدام دیگری را خارج از اسلام و دشمن خود تلقی کند و سپس همگی با هم، "علویان" را غیر مسلمان بدانند و بالتبع حامی مردم سوریه (به بهانه علوی بودن) نباشند، تا رژیم سقوط کند و کشور سوریه به چند ایالت بزرگ و کوچک تجزیه شود. حامی فلسطین و لبنان (به بهانه سنّی بودن) نباشند، تا اسرائیل سراسر خاک فلسطین و لبنان را غصب کند ... و سپس با عزم "نیل تا فرات" راهی عراق و ایران شود.

این سیاست تجزیه‌ی خاک، برای سایر کشورها اسلامی مانند سعودی، عراق، افغانستان، پاکستان و از جمله ایران نیز در نظر گرفته شده است؛ که البته هیچ راه تحققی وجود ندارد، مگر اختلافات داخلی در کشورها و منطقه. اختلاف مردم با یک دیگر.

وجوه تشابه تشیع و علوی:

در تشیع نیز فِرق متفاوتی ایجاد شد، مانند علوی‌ها، چهار امامی‌ها، هفت امامی‌ها و .... .

علوی‌ها، ضمن اعتقاد به توحید، معاد، نبوت و ...، به ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام معتقد هستند و البته نسبت به سایر ائمه اطهار علیهم السلام، احترام خاصی قائلند و محبت ویژه‌ای دارند.

علوی‌ها در اصل احکام [نه در رفتارها و رسومات گروهی و ...]، قایل به احکام متفاوتی نیستند، و غالباً همان احکام فقه شیعه‌ی جعفری را دنبال می‌کنند. 

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

آیا [مذهب علوی] و علویان مقیم ترکیه و سوریه، از اسلام خارجند؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/7327.html

 

عضویت در کانال «پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه)»

https://telegram.me/x_shobhe

 

 

کلمات کلیدی:  سیاسی