پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): عقل حجت درونی است، عقل خودتان چه می‌گوید؟

عمده مشکل مردم [به ویژه مسلمانان که اهل توحید و عبادت پروردگار عالم هستند] این است که مفهوم واقعی و مقصود حقیقی «عبادت» و برخی از مصادیق آن «انجام واجبات و ترک محرمات» و نیز «ذکر» را درست و آن طور که باید درک ننموده‌اند.

"عبادت" به معنای "ّبندگی" می‌باشد که ناشی از وابستگی کامل است؛ عبادت صرفاً نماز و روزه و ... نیست، بلکه "بندگی" به تمام معنا می‌باشد. مگر در حدیث نیامده است که "خواب روزه دار عبادت، و تنفس او تسبیح است؟» و مگر نفرمودند: «دو ساعت فکر کردن، از هفتاد سال عبادت بالاتر است؟». پس اگر کسی یک میلیون رکعت نماز بخواند، اما وابستگی‌ او از دنیا و نفس خودش قطع نشود و به خدا وابسته نگردد [لا إله الاّ الله در او محقق و متجلی نگردد]، بهره‌ای از نمازش نبرده است.

«ذکر»، یعنی یادآوری؛ قرآن کریم سراسر ذکر است، چون انسان را متوجه می‌کند و رهنمود می‌گردد تا دچار خود فراموشی و خدا فراموشی نگردد. پس هر کس یاد خدا بود، همان ذکر است و هر کس دائم یاد خدا بود، «دائم الذکر» است.

تمامی اصول اعتقادات و نیز احکام [از واجبات و محرمات گرفته تا مستحبات و مکروهات]؛ همه برای این است که انسان دچار غفلت نشود و یاد معبود و محبوب را لحظه‌ای فراموش نکند.

مگر به حضرت موسی علیه السلام نفرمود که برای "یاد من" نماز بگذار؟

« إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي » (طه، 14)

ترجمه: به يقين اين منم خداى يكتا كه جز من معبودى نيست، پس مرا پرستش كن و نماز را به ياد من برپا دار.

پاسخ خداوند سبحان به این سؤال:

خداوند علیم، حکیم و منّان، خود به این سؤال پاسخ داده است؛ می‌فرماید که کتاب قرآن و هر چه در آن است، و نیز دستور به نماز با تمامی آثارش در کمال و تقرب را برای «ذکر = یاد خدا» فرستادم؛ پس ذکر خدا بزرگ‌تر است، چون هدف از تمامی عبادات همین ذکر است.

« اتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَرِ وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ » (العنکبوت، 45)

ترجمه: آنچه را از اين كتاب به سوى تو وحى شده تلاوت كن، و نماز را برپا دار، زيرا نماز از گناهان بزرگ و آنچه (در شرع و عقل) ناپسند است بازمى‏ دارد، و البته در ياد خدا بودن انسان، و يادكردن خدا انسان را بزرگتر است، و خدا مى‏داند چه مى‏كنيد.

نکته:

چنان که از آیه مشهود است، راه و چگونگی تفکر و ذکر را نیز بیان نمود تا کسی نرود یک گوشه بنشیند و یک دست را زیر چانه بگذارد و در دست دیگر تسبیح بگیرد و کلمه‌ای را تکرار کند، بعد بگوید: من در حال «یاد و ذکر خدا» هستم! بلکه فرمود: تلاوت قرآن کن [تلاوت یعنی قرائت با تأمل و تفکر] و نماز هم اقامه کن، اما یادت باشد که همه برای "ذکر = یاد" خداست که برتر است، چون هدف از عبادات همین است.

پاسخ عقل:

عقل چه می‌گوید؟ آیا می‌گوید: واجبات را انجام دهید، محرمات را ترک کنید، بعد بروید صد یا هزار بار یک کلمه را تکرار کنید؟! یا می‌گوید: تفکر کنید، تعقل کنید، تأمل کنید، تدبر کنید، کسب علم کنید، در راه خدا به خلق خدا کمک کنید، با دشمنان اسلام و مسلمین مخالفت و مقابله کنید، قیام به قسط کنید ...؟ و اگر اینها برای خدا باشد، همه عبادت و ذکر است و اگر نباشد، حتی نماز هم بالا نمی‌رود و ذکر نیست.

کسب علم برای خدا:

اگر کسی قرائت و حفظ قرآن را برای خدا یاد بگیرد و یا با این مقصد، سایر علوم قرآنی را بیاموزد، سراسر ذکر است و اگر هدف خدا نباشد، کار برای او نباشد، نه تنها ذکر نیست، بلکه موجب غفلت نیز می‌گردد. خوارج در گذشته و وهابی‌ها و داعشی‌ها در امروز، قرآن می‌خوانند، نماز می‌خوانند و خوب هم می‌خوانند، اما ضد خدا، ضد دین، ضد قرآن و ضد عقل عمل می‌کنند و مسلمان کُش می‌شوند.

اگر کسی خدا را هدف گرفت و در راه خدا، فارسی، عربی، انگلیسی، آلمانی ... یا ریاضی، فیزیک، شیمی، آشپزی، خیاطی، نجاری و ... یاد گرفت، همه ذکر است، و اگر مقصد خدا نباشد، علم به تفسیر قرآن و نماز شب نیز ذکر و عبادت نمی‌باشد.

 

مرتبط:

*- من دوست دارم که به "ذکر الله" مداومت داشته باشم. آیا اجازه‌ی استاد می‌خواهد؟ اگه اجازه نباشه چی میشه؟ (2 خرداد 1394)

*- ذکر - تعداد برای ذکر "لا اله الا الله" چه مقدار می‌باشد ؟ اثرات این ذکر چیست؟ (11 مرداد 1394)

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

آیا به غیر از انجام واجبات، ذکر لفظی بگوییم بهتر است، یا کسب علوم متفاوت؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/7363.html 

 

 

https://telegram.me/x_shobhe

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   علم