پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): جمهوری اسلامی ایران، یک نظام سیاسی و حکومتی می‌باشد؛ یعنی اسم آن بیانگر چگونگی ساختار آن می‌باشد، چنان که اسم‌هایی چون: جمهوری خلق، جمهوری دموکراتیک، پادشاهی و ...، بیانگر ساختار چگونگی حکومت می‌باشند.

پس، جمهوری اسلامی ایران، صاعقه نیست که گفته شود: «پس چرا برقش همه جا را روشن نکرد»، یا باران نیست که گفته شود: «پس چرا کم یا زیاد بود».

الف – وقتی نوع حکومت در اسم آن بیان می‌شود، یعنی از سویی مُبیّن زیرساخت و شاکله است و از سوی دیگر اهداف را نشان می‌دهد؛ اما معنایش این نیست که به محض استقرار نظام، به آن اهداف رسیده است. مثل این که گفته شود: «حکومت دموکراسی یا لیبرال دموکراسی». صرف نظر از این که بسیاری از این اسم‌ها، دروغ است، به فرض راست بودن نیز معنایش این نیست که در حکومت دموکراسی، یا لیبرال دموکراسی، حقیقتاً دموکراسی یا لیبرالیسم، تعریف و پیاده شده باشد. اما می‌گویند: «ما داریم بدان سو می‌رویم».

ب – نظام‌های سیاسی نیز به چند صورت ایجاد می‌شوند، مانند: دیکتاتوری، سلطنت وراثتی، کودتای نظامی ...، یا جمهوری با رأی مردم.

ج – پس هر نظامی، با متغیر شدن بافت، فرهنگ و خواست مردم، خودش نیز متغیر می‌شود، حال یا پوسته و ظاهر را نگه می‌دارد و از درون متغیر می‌شود و یا به طور کلی انقلابی رخ می‌دهد و ظاهر و باطن به کنار گذاشته می‌شود.

از این رو، نظامات سیاسی و حکومتی، هر اسمی که داشته باشند، ممکن است که در همان مسیر حرکت کنند و گام به گام (نه یک جا مثل صاعقه)، به هدف نزدیک‌تر شوند؛ و ممکن است که تحت همان اسم، در مسیر خلاف حرکت کنند و گام به گام دورتر شوند [به قول امیرالمؤمنین علیه السلام: « وَلُبِسَ الاْسْلامُ لُبْسَ الْفَرْوِ مَقْلُوباً - و اسلام را همچون پوستينِ وارونه بپوشند / نهج البلاغه، خطبه 107»؛ و یا ممکن است که در طی مسیر، دچار افت و خیزها، پیشرفت‌ها و یا عقب‌گردهای بسیاری گردند.

نابسامانی‌ها:

دشمنان در ضد تبلیغ، چنان یکجا به «نظام جمهوری اسلامی ایران» می‌تازند، که گویی نظام یک شخص یا یک فرد است، یا در نهایت یک ارگان و یا سازمان و یا یک حزب می‌باشد؛ در حالی که اگر بخواهیم واقعاً و به دور از شعارزدگی، نگاه و بررسی کنیم، در نظام جمهوری [چه اسلامی و چه غیر اسلامی]، نظام یعنی "مردم".

*- پس اگر مردم اهل رشوه، دزدی، خیانت، جنایت، فسق، فجور، فساد و فحشا شدند، نباید برای توجیه و تطهیر خود بگویند: «نظام چنین است»! خیر، بلکه خودشان چنین هستند و اکنون یا در داخل دستگاه‌ها وزیر، وکیل، مدیر و یا کارمند ساده هستند و یا در متن جامعه کاسب، کارگر، محصل، دانشجو و معلم و یا ... هستند.

*- "مردم" یا خودشان اهل اعوجاج هستند، پس گام به گام به کجی خواهند رفت، یا ضمن علاقه به راه مستقیم، کمی هم انحراف را دوست دارند ...، یا هیچ کدام نیستند، اما بی‌بصیرتی می‌کنند و حوصله نمی‌کنند که با دقت، تعمق و تأمل، نظاره و انتخاب کنند. پس اگر به هر کدام از این دلایل، بد رفتار کردند و یا بد انتخاب کردند، باید بگویند: «از ماست که بر ماست».

آگاهی، بصیرت و قدرت:

هیچ احدی بدون اتکای به مردم، به قدرت نمی‌رسد. هیچ کس مادرزاد رییس به دنیا نیامده است و هر قدرتی در یک نظام جمهوری، متکی به پشتیبانی مردم است.

یک موقع ممکن است مردم بگویند که «ما چه می‌دانیم و از کجا بدانیم؟»، بدیهی است که اگر خبر، آگاهی، اطلاع، هشدار و تذکاری به آنان نرسیده باشد، حق دارند – اما یک موقع است که در جامعه‌ای، رهبری صالح و نیز آگاهان مصلح وجود دارند، تمامی جریان‌ها را رصد می‌کنند، اطلاع می‌دهند، شاخص‌های درست و مفید را معرفی می‌کنند، به عواقبی هشدار می‌دهند و ...؛ آن وقت اگر مردم باز هم بی‌توجهی، غفلت و خطا کردند، هر چه برسرشان آید، حق‌شان است.

دست کم ما شیعیان در تاریخ تشیع، از این فراز و نشیب‌ها بسیار شنیده و دیده‌ایم؛ مگر در غدیر خم توسط شخص پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، اطلاعات لازم داده نشد و با مردم اتمام حجت نگردید و از آنان بیعتی با اقرار و اذعان به این که «شنیدیم و قبول کردیم» اخذ نشد؟ مگر امام حسین علیه السلام، در کربلا اتمام حجت نکردند و کوفیان به ایشان نگفتند: «تو را می‌شناسیم و هر چه می‌گویی راست و درست است، اما تصمیم گرفته‌ایم که تو را بکشیم».

*- در نظام جمهوری اسلامی ایران نیز همین طور بوده، هست و خواهد بود. قرار نیست که چون اسم این نظام «جمهور اسلامی» است، رهبرش که فقیهی عالم، حکیم و عادل است، با دسته‌ای از ملائک بیاید و این کشور را اداره کند؛ بلکه همین مردم هستند که در بدنه‌ی نظام، خودشان کارگزار هستند و برای رأس و مدیریت، کارگزار انتخاب می‌کنند و خودشان در آن زیر مجموعه کار می‌کنند. پس خوب و بد، موفقیت یا شکست، عزت و ذلت، دست خودشان است.

*- خداوند متعال صراط مستقیم را نشان می‌دهد و به عقل و وحی روشنش می‌نماید – پیامبر اکرم و اهل بیت علیهم السلام، پرچم را به دست گرفته و بر صراط مستقیم حرکت می‌کنند تا امت پیروی کنند – علما، فقها، حکما، اندیشمندان و مدیران سالم و صالح، در همان مسیر قرار گرفته و تلاش می‌کنند، حال هر که می‌خواهد این هدایت را بپذیرد و هر که نمی‌خواهد نپذیرد؛ و بدیهی است که اگر اکثریتی از صراط خارج شوند، جامعه سقوط خواهد کرد.

مردم ما:

اما چنین نیست که گفته شود جامعه ما سراسر بی‌دینی، بی‌ایمانی، فساد و فحشا شده است، این جوّ را همان فاسدان می‌سازند و ترویج می‌کنند، تا سیاه‌نمایی کنند.

چشم را می‌توان به هر طرف گرداند و یک چریان را از هر زاویه‌ای می‌توان نظاره کرد و قلم را به هر شکلی می‌توان در توصیف یا تحلیل آن چرخاند.

فیلمی با سوژه‌ی بیان مشکلات و ضعف‌های اجتماعی ساخته بودند که البته غلوّ و بزرگ‌نمایی نیز بسیار داشت. فیلم را به بزرگی (شاید مقام معظم رهبری، فراموشی از نویسنده است) نشان دادند و گفتند: «اینها واقعیت‌هایی است که به تصویر کشیده است»، آن بزرگ گفت: بله، ولی قطاری با تجهیزات و امکانات مناسب و مسافرانی خوب در حرکت است، اما این کارگردان دوربین را روی یک سطل زباله‌ای که در واگنی وجود دارد و احیاناً واژگون هم شده، زوم کرده است (مضمون).

حالا در این مملکت و این مردم، همه چیز می‌توان دید و به هر شکلی می‌توان توصیف نمود و نوشت. می‌توان فقط ضعف‌ها را دید و حتی سیاه‌نمایی نمود و می‌توان گفت:

*- «عجب نظام و ملتی که به رغم دشمنی‌های آشکار و نهانِ قدرت‌های جهانی، نه تنها سرپا ایستاده است، بلکه با صلابت پیش می‌رود».

*- «عجب نظام و ملتی که به رغم تحمیل جنگ‌های داخلی و خارجی، تحریم، ترور، فتنه و ...، روز به روز در داخل، منطقه و جهان قوی‌تر و پر طرفدارتر می‌شوند»

*- «عجب نظام و ملتی که شیاطین بزرگی چون امریکا و انگلیس، با تمامی قدرت و توان سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و نظامی جهان فراماسون و صهیونیسم بین‌الملل، نتوانستند طی چهاردهه، حتی تضعیفش کنند»

*- «عجب نظام و ملتی که به رغم روی کار آمدن دولت‌ها و مجلس‌های قوی و ضعیف و ضعیف‌تر، در یک دوره‌ی کوتاه، گوی سبقت را در سرعت رشد علمی، از همه ربودند، به انرژی هسته‌ای، سوخت موشکی، پرتاب ماهواره، داروهای استراتژیک، تکنولوژی نانو، شبیه‌سازی، تولید سلول‌های بنیادین ... و پیشرفته‌ترین سلاح‌های هوایی، زمینی و دریایی، دست یافتند »

*- «عجب نظام و ملت یکپارچه و محکمی که به رغم این همه دشمنی و ظلم و نیز ضدتبلیغ‌های گسترده‌ی درونی و بیرونی، باز در روز 22 بهمن، تجدید بیعت می‌کنند و در روز قدس، در سطحی وسیع‌تر در میدان حاضر شده و بر اهداف خود تا نابودی کامل اسرائیل پافشاری می‌کنند»

*- ... و خلاصه بیان حقایقی که به مذاق برخی خوش نمی‌آید.

حمایت امام زمان علیه السلام:

اگر چه حضرت مهدی عجّ الله تعالی فرجه الشریف، «امام الرّحمة» هستند و به تمامی مردم مستضعف جهان (هر چند کافر باشند)، با نظر رحمت و دلسوزی نگاه می‌کنند، چه رسد به تعدادی از شیعیان خود که  غفلت زده و بیمار شده‌اند و دچار معصیت می‌گردند، اما تردیدی نیست که حمایت و دفاع ایشان از مفاسد و فاسدها نیست، بلکه از ده‌ها میلیون مردم مسلمان این کشور است که هم چنان در حفظ اعتقادات و ارزش‌های الهی خود پای‌فشاری و مجاهدت دارند. اهل تقوا، بصیرت، عبادت و عمل صالح هستند، اسیر امواج نمی‌گردند، اهل تلاش و مجاهدت در روز و عبادت در شب هستند. اهل نماز، روزه، حجاب، دعا، توسل، توکل، اعتکاف و اهل قرآن مجید هستند.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

*- چگونه به رغم کم شدن ایمان و زیاد شدن فساد، معتقدیم امام زمان (ع) یا و یاور این نظام و این ملت است؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/7513.html

 

 

کلمات کلیدی:  سیاسی