پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): برای همین بسیار تأکید و اصرار می‌شود که مراقب دچار نشدن ذهن به «خلط مبحث» باشید. خودتان به درستی بیان نمودید که «که کعبه محلی برای عبادت خداوند می‌باشد»، بعد می‌پرسید: پس چه اشکالی دارد که دیگران از جانب خود برای خدا نماد بسازند و آن را بپرستند؟! خب، ریشه و صدر این قضیه، چه ربطی به یک دیگر دارند؟! چون یک مکانی، محل عبادت خداوند است، پس دیگران بروند هر چه دلشان می‌خواهند بپرستند؟!

الف – بله، اگر مسلمانان کعبه را نمادی از خدا دانسته و آن را پرستش می‌کردند، سؤال می‌شد که چرا دیگران ساختمان، بنا یا بتی نسازند و آن را نماد خدا ندانند و نپرستند؟! اما مگر مسلمانان کعبه را نماد خدا می‌دانند و مگر آن را می‌پرستند؟! خیر، بلکه همان طور که فرمودید: محلی است برای عبادت خدا، مثل مسجد، کلیسا یا ...، چنان که اسمش «مسجد الحرام» می‌باشد.

ب - این سؤال که با آوردن اسم کعبه و ... در مقدمه، مطرح شده است، در واقع می‌گوید: «چه اشکالی دارد که هر کس، هر چه را می‌خواهد، ولو دست‌ساز خودش باشد، بپرستد؟»؛ خب عقل به عنوان حجت درونی و تمامی انبیا به عنوان حجت بیرونی، برای همین آمده‌اند که انسان بداند و بفهمد که جز خداوند متعال را نباید بپرستد، چرا که اساساً الهی جز او وجود ندارد. «لا إله الاّ الله».

ج – زمین و آسمان و هر چه در آنهاست، همه نمودهایی از علم، قدرت، حکمت و مشیّت الهی می‌باشند و به همین دلیل به آنها «آیات = نشانه‌ها» گفته می‌شود؛ اما خداوند متعال در عقل و در وحی، بندگانش را به "نمادپرستی" دعوت نکرده است، چه رسد به این که انسان از سوی خود و با دست خود برای خدا نماد بسازد و آن را نیز بپرستد!

د – خداوند متعال، تمامی زمین و آسمان و هر چه در آنها قرار دارد را اسم، نشانه و آیه‌ی خود خوانده است، همین طور در میان تمامی زمان‌ها، که همه اختصاص به خودش دارد، ایامی را خاص عبادت کرده است (مانند ماه مبارک رمضان، یا نیمه‌های هر شب)؛ و نیز در میان تمامی مکان‌ها، که همه متعلق به خودش می‌باشد، مکان‌هایی را خاص عبادت کرده است، مانند مسجد؛ اما آیا به حکم عقل و وحی، اجازه داده است که بندگانش به جز او را بپرستند؟ نمادها، نمودها، اماکن و یا زمان‌ها را بپرستند؟!

ﮪ – بیش از "کعبه" که ظاهرش جسمی خارجی می‌باشد، "قلب انسان"، محل معرفت و محبت خداست، حال باید چه کرد؟ آیا می‌توان گفت: چون قلب، حرم الله و بیت الله است، پس چه اشکالی دارد که ما خودپرست شده و قلب خودمان را بپرستیم و یا در آن بت بچینیم و آنها را بپرستیم؟!

بدیهی است که وقتی ذکر معبود و محبت معشوق حقیقی از قلب بیرون رود، جایش را به بت‌ها می‌دهد، چنان که در کعبه نیز بت گذاشته بودند و آنها را می‌پرستیدند و سایر معابد نیز بتکده شده است.

و – "کعبه" یک نشان بیرونی است. انسان هم درون دارد و هم بیرون و باید یکپارچه موحد، مؤمن و متوجه خدا باشد؛ لذا در عباداتی چون نماز و حج فرمود که روی بدنت به سوی نشانه‌ی بیرونی من (کعبه) و روی دلت، به سوی خودم باشد، الله منم، الهی جز من نیست و نماز را برای یاد من اقامه کن.

« إِنَّنِی أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِی وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِی » (طه، 14)

ترجمه: همانا منم الله هستم، الهی جز من نیست، پس مرا پرستش كن و نماز را برای یاد من به پادار.

*** - پس بر می‌گردیم به اصل سؤال مبنی بر این که «چه اشکالی دارد، هر کسی برای خود نمادی از الله بسازد و آن را بپرسد؟!»

بدیهی است که عقل با کمی تأمل و تفکر، پاسخ می‌دهد که اولاً "نماد پرستی"، خداپرستی نیست، بلکه شرک است و ثانیاً نمادسازی از جانب خود برای خدا، افترای به اوست و پرستش آن نیز "خودپرستی" است و نه خداپرستی.

کار ابلیس و شیاطین:

مکرر بیان شد که کار ابلیس و شیاطین جنّ و انس، فقط بدل‌سازی است، چرا که نمی‌توانند چیزی خلق کنند، بلکه فقط "بدل" می‌زنند. "نماد"ی از خدا به جای خدا – قرار دادن نشانه از سوی خود، به جای نشانه‌های خدا – پرستش هر چیز دیگری به جای خدا – عبادت و اطاعت از خدا، آن که شیطان و نفس انسان می‌گوید، به جای آن چه خدا فرموده است و ...، که در نهایت ختم می‌شود به انکار خدا، به جای ایمان به او – جا به جایی دوستان و دشمنان خدا و بالاخره افتادن در مسیر ضلالت و گمراهی به جای هدایت – و رسیدن به هلاکت، به جای فلاح و سعادت.

پس خدا را آن گونه خودش خود را معرفی نموده بشناسیم – آن گونه که او دعوت کرده ایمان بیاوریم و آن گونه که خودش فرموده عبادت و اطاعتش را بنماییم و فریب «به جای سازی»های شیاطین را نخوریم. إن شاء الله – این می‌شود اخلاص در دین و اخلاص در عبادت، همان که بدان دعوت و تعلیم شده‌ایم.

« إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ » (الزّمر، 2)

ترجمه: ما اين كتاب را به حق بر تو نازل كرديم، خدا را پرستش كن و دين خود را براي او خالص گردان.

« قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ * وَأُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ » (الزّمر، 11 و 12)

ترجمه: بگو: من مامورم كه خدا را پرستش كنم در حالي كه دينم را براي او خالص نمايم * و مامورم كه نخستين مسلمان باشم (در مسلمانی، اول باشم)

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

كعبه محلی است برای عبادت خداوند، پس چه اشكالی دارد كه دیگران نیز نمادی از خدا بسازند و آن را بپرستند؟

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/7692.html

کلمات کلیدی:  گوناگون   عبادت