پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): قبل از طرح سؤال و خواندن پاسخ‌های موجود، چه تبلیغات متکبرانه‌ای مبنی بر این که «طی قرون گذشته کسی به این دو سؤال پاسخ نداده» نموده است؟! در حالی که نه تنها طی قرون گذشته، بلکه حتی طی چند سال گذشته، صدها بار به این قبیل سؤالات پاسخ داده شده است و در همین پایگاه نیز مباحث مشروحی درج گردیده است. (1)

در هر حال دقت کنید که برخی بر "سؤال" نیز افتخار می‌کنند و توجه ندارند که بالاخره سؤال، ناشی از ندانستن می‌باشد و ندانستن نیز افتخاری ندارد. افتخار به این است که انسان با طرح سؤال برای دانستن (نه برای تخطئه یا مسخره کردن) و نیز تأمل و تفکر در پاسخ، بداند و بر علم خود بیافزاید.

الف – خدا اجازه داده، یعنی نظام حکیمانه‌ی خلقت بر این قرار گرفته که "انسان و جنّ" در برخی از امور خود، اختیار و اراده داشته باشند، و بدیهی است که اگر نتوانند این امکان را (در راه درست یا نادرست) به کارگیرند، آن وقت "جبر" حاکم شده است.

ب – خداوند متعال به انسان علم و اختیار داده که سالم زندگی کند، در ضمن می‌تواند ناسالم زندگی کند. می‌تواند مسیر رشد و تعالی را بپیماید، می‌تواند مسیر انحطاط و سقوط را بپیماید. می‌تواند بالای بلندی (مثل کوه) برود و طبیعت را نظاره کند، می‌تواند خودش را از آن بالا به اعماق دره‌ها پرت کرده و هلاک کند. حالا آیا اگر راه نادرست را انتخاب کرد، دیگر مقصر نیست و آن که به او اختیار داده مقصر می‌شود؟ و آیا او به انتخاب و پیمودن راه نادرست مجبور شده است؟!

ج – هبوط آدم علیه السلام به زمین، تنبیه او نبود. قبل از آفرینش او، به ملائک خبر داد که می‌خواهم خلیفه‌ی خود را در زمین قرار دهم « وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً / البقره، 30»، و این والاترین مقام در بین مخلوقات می‌باشد - بلکه تنبیه این بود که بدیهی‌ها (عورات)شان بیرون ریخت. یعنی «نفس، تجلی پیدا کرد»، لذا در ادامه می‌فرماید که با یک دیگر دشمنی خواهید کرد ... و اگر مؤمن و مطیع فرمان باشید، هیچ نگرانی و خوفی نخواهید داشت و مسیر تکامل و رشد را درست خواهید پیمود.

د – به فرزندان آدم و نسل‌های بعدی نیز فرمود: کاری نکنید که شیطان، شما را نیز مانند پدر و مادرتان از بهشت اخراج کند و سبب پیدایش بدی‌ها (عورات) در شما گردد.

« يَا بَنِي آدَمَ لَا يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ كَمَا أَخْرَجَ أَبَوَيْكُمْ مِنَ الْجَنَّةِ يَنْزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوْآتِهِمَا إِنَّهُ يَرَاكُمْ هُوَ وَقَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لَا تَرَوْنَهُمْ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ » (الأعراف، 27)

ترجمه: ای فرزندان آدم! شیطان شما را نفریبد، آن گونه که پدر و مادر شما را از بهشت بیرون کرد، و لباسشان را از تن‌شان بیرون ساخت تا عورت‌شان را به آنها نشان دهد! چه اینکه او و همکارانش شما را می‌بینند از جایی که شما آنها را نمی‌بینید؛ (امّا بدانید) ما شیاطین را اولیای کسانی قرار دادیم که ایمان نمی‌آورند!

از همین آیه فهمیده می‌شود که:

یک – بهشتِ محل سکنای آدم و حوا علیهماالسلام، آن بهشت موعود در آخرت نبوده است؛ چون نه شیطان به آن راه دارد و نه کسی که وارد آن شود، اخراج می‌گردد.

دو – ما نیز اکنون در آن بهشت نیستیم، در حالی که می‌فرماید: کاری نکنید که شما را نیز از بهشت اخراج کند. پس این بهشت، حیات ماست که یا بهشتی است و یا جهنمی.

سه – انسان اگر فریب وسوسه‌ها را بخورد، نفسش فعال شده و سبب کنار رفتن لباس تقوا که پوشاننده عیوب اوست می‌گردد.

چهار – ابلیس و لشکریانش، از جایی که بدان توجه ندارید وارد می‌شوند. پس سعی کنید که با "ایمان و تقوا"، سپری غیر قابل نفوذ برای خود بسازید.

پنج – مردمان (نسل‌ها)، به عقوبت آدم و حوا (ع) مجازات نمی‌شوند، بلکه در سایه رحمت و لطف الهی، در مسیر رشد و تعالی قرار می‌گیرند و البته که "اراده و اختیار" برای انتخاب دارند. می‌توانند در مسیر "خلیفة اللهی" گام بردارند و می‌توانند "کَالأنعام بَلهُم اضلّ سَبیلاً – مانند حیوان یا بلکه گمراه‌تر و پست‌تر" گردند.

پس اگر کسی گمراه شد و به هلاکت دنیا و آخرت رسید، سزای کار خودش را می‌بیند.

شش – اینها سؤالی نبود که چند قرن بی‌پاسخ مانده باشد.

 

مرتبط:

1-      چرا ما باید تقاص گناه حضرت آدم و حوا (ع) را بدهیم؟ مگر نفرمود کسی را به خاطر جرم دیگری مجازات نمی‌کنم؟ آیا این تناقض نیست؟ (13 بهمن 1391)

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه