پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): مهم‌تر از همه این است که "معرفت، محبت، مودّت، عشق و عواطف" و بالتبع آنها، بار گران و ارزشمند تکلیف و مسئولیت، هیچ گاه با اوهام و تخیلات ذهنی ادغام نشوند و نمود نیابند.

ما مکلف نیستیم که تلاش کنیم تا جزو 313 تن باشیم و مثلاً سیصد و پانزدهمین یا سی هزارمین، یا سیصدهزارمین نباشیم! چنین چیزی را از ما نخواسته‌اند که اکنون دنبال ویژگی‌ها و چه باید کردهایش باشیم.

از ما خواسته‌اند تا اهل معرفت (شناخت) و معتقد به توحید و معاد باشیم – مسلمان و اهل تسلیم حق باشیم – مؤمن و اهل عمل صالح باشیم، متقی و با اخلاق باشیم، بصیر، جهادگر و صابر باشیم.

از ما خواسته‌اند تا ولایت‌شناس و اهل "تولا و تبرا ( تولی و تبری )" باشیم، امامت شناس؛ امام زمان شناس و اهل تشیع (پیرو) امامان برحق و امام زمان خویش باشیم؛ عامِل و اهل تقوا باشیم.

بدون تردید اگر کسی موحد، مسلمان، مؤمن، متقی، با معرفت، با اخلاق، بصیر و امام شناس و اهل تولا و تبری نگردد، حتی یک شیعه‌ی منتظر نیز نخواهد گردید، چه رسد به یار امام زمان علیه السلام و چه رسد به رده‌ی افسران و فرمانده‌هان و در رأس آنها 313 تن.

313 تن و یاران در هر زمان:

البته برخی از آنان از پیش تعیین و مشخص شده‌اند، مانند حضرات مسیح، خضر و الیاس علیهم اسلام از میان انبیاء، و یا مالک اشتر از میان فرماندهان و والیان ...؛ برخی نیز مشخصاً نام برده نشده‌اند.

باید توجه داشته باشیم که اگر چه هنوز هنگام قیام، انقلاب و حکومت ایشان نرسیده است، اما امام مهدی علیه السلام، در هیچ دوره‌ای تک و تنها نیستند؛ بلکه نه تنها عموم شیعیان واقعی یاران ایشان هستند، بلکه تشکیلات بسیار معظمی دارند؛ چنان که در اخبار و روایات تصریح شده که برای ایشان در هر عصری، چهار نفر به عنوان "اوتاد"، چهل نفر به عنوان "ابدال"، هفتاد نفر به عنوان "نجبا" و سیصد و شصت نفر یا ... به عنوان "صالحان" وجود دارند و بدیهی است که اگر هر یک قبل از ظهور از دنیا بروند، دیگری جای او را می‌گیرد و به هنگام ظهور نیز ابتدا 313 تن، به تعداد شهدای بدر، با ایشان بیعت کرده و قیام را آغاز می‌کنند و سپس گروه‌های بعدی و بعدی و بعدی، با جماعت و کثرت بیشتری با ایشان بیعت می‌کنند. در واقع این سیصد و سیزده تن، همان والیان (که امروزه تحت عنوان ولایت فقیه می‌شناسیم) و فرمانداران و امرای ایشان در سرتاسر زمین می‌باشند.

ویژگی‌های یاران حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف:

ویژگی‌های یاران امام زمان علیه السلام، در هر عصر و نسلی و نیز در هنگام ظهور و قیام ایشان، خصوصیات عجیب و غریبی نمی‌باشد و با تأمل در آیات قرآن و وصف مؤمنان، اهل تقوا، عبادالرّحمان و محبین و محبوبین خداوند سبحان، می‌توان فهمید که آنها چه ویژگی‌هایی دارند و برای نزدیک شدن به ایشان، باید از چه ویژگی‌هایی برخوردار شد؟ به عنوان مثال:

ایمان و عمل صالح:

بی‌تردید یاران ایشان، چه در غیبت و چه در ظهور و چه در دوران حکومت عدل جهانی به رهبری ایشان، اهل ایمان و عمل صالح هستند و ویژگی‌های اهل ایمان و عمل صالح، در آیات بسیاری توصیف شده است که از جمله از ابتدای سوره‌ی "المؤمنون" می‌باشد. « قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ * الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ * وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ ...»؛ هشت ویژگی را بسیار روشن بیان نموده است و ما می‌توانیم بفهمیم که چه مقداری از آنها را برخورداریم و برای برخورداری بیشتر، چه باید بکنیم.

محبت به خدا و محبین خدا:

ویژگی و صفت یا حالت برتر این عده، محبت به خداوند متعال می‌باشد، چنان که فرمود: « وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ / البقره، 165»؛ و نیز به اهل ایمان هشدار داد که اگر از دین‌تان برگردید، خداوند متعال به زودی یک قوم دیگری را جایگزین شما می‌کند که اولین ویژگی آنها این است که خدا آنان را دوست دارد و آنان نیز خدا را دوست دارند، و ویژگی دیگر در همین راستا، دوست داشتن دوستان و محبین خدا و دشمن داشتن دشمان خداست و سایر صفاتی که در همین یک آیه بیان شده است:

« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ » (المائده، 54)

ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، هر كس از شما از دين خود برگردد، به زودى خدا گروهى [ديگر] را مى‌آورد كه آنان را دوست مى‌دارد و آنان [نيز] او را دوست دارند. [اينان‌] با مؤمنان، فروتن، [و] بر كافران سرفرازند. در راه خدا جهاد مى‌كنند و از سرزنش هيچ ملامتگرى نمى‌ترسند. اين فضل خداست. آن را به هر كه بخواهد مى‌دهد، و خدا گشايش‌گر داناست.

کفر به طاغوت و ایمان به الله جلّ جلاله:

از ویژگی‌های اصلی این است که فرد نسبت به هر طاغوتی (درونی یا بیرونی) کفر بورزد و به الله جلّ جلاله ایمان بیاورد که این تنها راه وصل شدن و آویختن به عروة الوثقی می‌باشد:

« لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لَا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ » (البقره، 256)

ترجمه: در قبول دین، اکراهی نیست. (زیرا) راه درست از راه انحرافی، روشن شده است. بنابر این، کسی که به طاغوت [= بت و شیطان، و هر موجود طغیان‌گر] کافر شود و به خدا ایمان آورد، به دستگیره محکمی چنگ زده است، که گسستن برای آن نیست. و خداوند، شنوا و داناست.

رحمت به مسلمانان و شدت با کفار:

کسی که ایمان نیاورَد و در زمره‌ی امت و پیروان پیامبر اکرم، حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله قرار نگیرد، هیچ گاه نمی‌تواند خود را اهل ولایت و پیرو امامان علیهم السلام قلمداد نماید، چه رسد به این که در زمره سربازان، افسران و فرماندهان ایشان نیز قرار گیرد. اما در قرآن کریم فرمود که از بارزترین ویژگی‌های امت، یاران و اصحاب ایشان، رحمت نسبت به مسلمانان و شدت با کفار است، پس یاران حضرت امام مهدی علیه السلام نیز در هر عصر و رده‌ای که باشند، لابد ابتدا از امت و دارای این ویژگی‌ها هستند:

« مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا » (محمد صلوات الله علیه و آله، 29)

ترجمه: محمّد (ص) فرستاده خداست؛ و کسانی که با او هستند در برابر کفّار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند؛ پیوسته آنها را در حال رکوع و سجود می‌بینی در حالی که همواره فضل خدا و رضای او را می‌طلبند؛ نشانه آنها در صورتشان از اثر سجده نمایان است؛ این توصیف آنان در تورات و توصیف آنان در انجیل است، همانند زراعتی که جوانه‌های خود را خارج ساخته، سپس به تقویت آن پرداخته تا محکم شده و بر پای خود ایستاده است و بقدری نموّ و رشد کرده که زارعان را به شگفتی وامی‌دارد؛ این برای آن است که کافران را به خشم آورد (ولی) کسانی از آنها را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، خداوند وعده آمرزش و اجر عظیمی داده است.

نکته:

یک - اگر هر کدام از ما سعی کنیم تا بحول و قوه‌ی الهی و به تناسب ظرفیت خودمان، از این ویژگی‌ها برخوردار گردیم، قطعاً انشاء الله از بندگان خاص خدا، از محبین و محبوبین خدا و بالتبع اهل عصمت علیهم السلام و ملائکه و مؤمنین می‌گردیم و از اهل ایمان و عمل صالح و تقوا، از اهل بصیرت و علم، از اهل مجاهدت و صبر ... قرار گرفته و از شیعیان و یاران ایشان محسوب می‌گردیم و اگر زمان ظهور را درک کنیم، انشاء الله از سبقت گیرندگان در بیعت، پیروی و اطاعت او می‌شویم، حالا در کدام رده جای می‌گیریم و چه تکالیف و اموری به ما محول می‌شود، کار ما نیست و مأمور به آن نیستیم؛ بلکه امام و فرمانده، خودش می‌داند.

و دقت کنیم که وقتی "حشر" با ایشان است و هر قومی و امتی با امامش فراخوان و محشور می‌گردد، چه فرقی دارد که در دنیا چه سمتی از سوی ایشان داشته باشیم؟

« يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولَئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَابَهُمْ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا » (الإسراء، 71)

ترجمه: (به یاد آورید) روزی را که هر گروهی را با پیشوایشان می‌خوانیم! کسانی که نامه عملشان به دست راستشان داده شود، آن را (با شادی و سرور) می‌خوانند؛ و بقدر رشته شکاف هسته خرمایی به آنان ستم نمی‌شود!

دو – شخصی به امام صادق علیه السلام عرض کرد: دوست داشتم بدانم، اگر در زمان ظهور حضرت علیه السلام بودم، چگونه می‌بودم؟ فرمود: همانگونه که الان هستی. (اصول کافی، ج 2، کتاب الحجة).

بدیهی است که او توجه نداشت که هم اکنون نیز در محضر امام زمان خویش ایستاده است، پس هر گونه که هست، در زمان امام دیگر نیز چنین خواهد بود. ما نیز هم اکنون در عصر و محضر امام زمان علیه السلام هستیم. هر گونه که باشیم، در زمان ظهور نیز آنگونه خواهیم بود، چنان که همانگونه که هستیم محشور می‌گردیم.

چه باید کرد، در بیان نورانی ایشان:

امام زمان علیه السلام فرمودند:

یک – فردی:

*- « یَعْمَلُ کُلُّ امْرِی‌ءٍ مِنْکُمْ ما یَقْرُبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنا، وَلْیَتَجَنَّب ما یُدْنیهِ مِنْ کَراهیَّتِنا وَ سَخَطِنا، فَاِنَّ امْرَءاً یَبْغَتُهُ فُجْأةٌ حینَ لا تَنْفَعُهُ تَوْبَةٌ، وَ لا یُنْجیهِ مِنْ عِقابِنا نَدَمٌ عَلی حُوبَةٍ » (بحارالأنوار: ج 53، ص 176)

ترجمه: هر یک از شما باید عملی را انجام دهد که سبب نزدیکی به ما و جذب محبّت ما گردد؛ و باید دوری کند از کرداری که ما نسبت به آن، ناخوشایند و خشمناک می‌باشیم، پس چه بسا شخصی در لحظه‌ای توبه کند که دیگر به حال او سودی ندارد و نیز او را از عِقاب و عذاب الهی نجات نمی‌بخشد.

دو – جمعی:

« لَوْ أَنَّ أَشْياعَنا وَفَّقَهُمُ اللّهُ لِطاعَتِهِ عَلَى اجْتِماع مِنَ الْقُلُوبِ فِى الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ اليمُنُ بِلِقائِنا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا » (الإحتجاج ، ج2 ،‌ ص 499)

ترجمه: اگر شيعيان ما ـ كه خداوند آنها را به طاعت و بندگى خويش موفّق بدارد ـ در وفاى به عهد و پيمان الهى اتّحاد واتّفاق مى‌داشتند و عهد و پيمان را محترم مى‌شمردند، سعادت ديدار ما به تأخير نمى‌افتاد و زودتر به سعادت ديدار ما نائل مى‌شدند.

سه – فقهی و سیاسی:

« وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِيهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِيثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِي عَلَيْكُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ ...» (وسائل الشیعه، ج 27، ص 140)

ترجمه: وامّا رخدادها و پيش آمدهايى كه در آينده روى خواهد داد، درباره آنها به راويان احاديث ما (فقها که احکام را بر اساس قرآن و حدیث بیان می‌دارند) رجوع كنيد؛ زيرا آنان حجّت من بر شمايند و من حجّت خدا هستم.

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

آیا 313 تن یاران امام زمان (ع) از قبل مشخص شده‌اند، یا ما نیز می‌توانیم باشیم؟ چه ویژگی‌هایی لازم است و چه کنیم؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/7981.html

 

  

کلمات کلیدی:  گوناگون