پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): فکر کنید که به چه چیزی شک می‌کنید؟ به این که برای رسیدن به هدف معینی، با مربیان و کاروانی همراه می‌گردید و از وسایل مربوطه و متناسب با آن استفاده می‌کنید؟! مگر در سایر امور زندگی فردی و اجتماعی، چنین نمی‌نمایید؟!

تقلید:

اولین نکته‌ای که باید بدون تردید و به صورت یقینی به آن پی‌ببریم، این است که "تقلید" فقط و فقط در احکام "جایز" می‌باشد و آن هم نه تمامی احکام.

بدیهی است آن دسته از احکام که همه به آن [یا دست کم به کلیات آن] واقف هستند که دیگر تقلیدی نمی‌باشد. به عنوان مثل: نماز از احکام است، اما اصل وجوب نمازهای یومیه که تقلیدی نیست؛ – یا – وجوب روزه در ماه مبارک رمضان که تقلیدی نیست؛ - یا – ضرورت جاری شدن خطبه‌ی عقد برای تحقق ازدواج و محرمیت همسری که تقلیدی نیست و ...؛ چنان که حرمت کسب حرام، قمار، قتل، سرقت و ... تقلیدی نمی‌باشد، هر چند که ممکن است در شرح جزئیات و احکامی در چند و چون آنها، تقلید لازم باشد.

این تقلید نیز برای کسی است که خودش به درجه‌ی اجتهاد نرسیده است، و یا عمل به احتیاط برای او سخت است (که برای همگان مشکل است)؛ بنابر این به او گفته شده که در این فروع و احکام، الزامی ندارد که حتماً همگان تحصیلات تخصصی نموده و مجتهد شوند، بلکه می‌توانند به مجتهد رجوع کرده و تقلید نمایند.

مانند سایر امور روزمره‌ی زندگی است. به عنوام مثال: فهم و درکِ اهمیت و ضرورت سلامت و نیز حفظ آن از مخاطرات و هم چنین ضرورت رفع عارضه‌ی پیش آمده که تقلیدی نیست؛ هر انسان عاقلی این را می‌داند و می‌فهمد؛ اما در جزئیات و احکام آن [مانند: سلامت را تغذیه یا ورزش یا ... چگونه حفظ کنیم – چگونه ارتقا بخشیم – اگر مبتلا به بیماری شدیم، آن بیماری چگونه مداوا می‌شود و ...]؛ امری تخصصی می‌باشد و باید به متخصص مراجعه نمود و هر کس هم که چنین نکند، می‌گویند: یا عوام است و یا جاهل و یا هر دو. همین طور است در خصوص تمامی موارد حقوقی.

شفاعت و توسل:

بنابر این، اصول عقلی و شناختی، تقلیدی نمی‌باشد، چنان که تصریح شده «اصول دین تحقیقی است و تقلید در آن جایز نمی‌باشد». یعنی کسی نمی‌تواند بگوید: «من قبول دارم که توحید، معاد و نبوتی هست، چون پیامبر اکرم و اهل بیت علیهم السلام فرمودند، یا چون فلان مرجع تقلید چنین گفته است».

شفاعت و توسل نیز از همین سنخ هستند. یعنی از احکام نیستند که تقلید در آنها جایز باشد. بالاخره یا انسان شناخته، قبول کرده و باور دارد که "شفاعت و توسل" هست، یا هنوز نشناخته، تردید و تشکیک دارد و باور ننموده است.

*- اگر چه ضد تبلیغ بسیار است، اما موضوع غامض و پیچیده‌ای نیست، چرا که اگر به معنای "شفاعت و توسل" دقت شود، روشن و اثبات می‌گردد که هر انسانی [چه مسلمان و چه کافر]، با "شفاعت و توسل" زندگی می‌کند. حال خواه آن چه که شفیع گرفته و بدان متوسل شده، حق باشد و نزد خداوند متعال مقبول باشد، خواه باطل باشد و مقبول نباشد.

شفاعت، همراه شدن است و توسل، وسیله جستن. آیا برای رسیدن به هیچ هدفی، دوست و همراه ندارید؟ آیا برای رسیدن به هیچ هدفی، از وسایل مرتبط استفاده نمی‌کنید و یا اصلاً می‌توانید که استفاده نکنید؟ آیا برای طرح همین سؤال برای این پایگاه، به ده‌ها و صدها وسیله، از جمله: زبان فارسی، حروف، کلمات، مفاهیم، نوشتن، رایانه، اینترنت و ... متوسل نشده‌اید و ما برای ایفاد پاسخ، به مشابه همین وسایل متوسل نمی‌گردیم؟!

پس هر کسی، برای انجام هر کاری و رسیدن به هر مقصود و هدفی، با هزاران هزار عوامل زنده و مرده همراه (شفیع) می‌شود (مثل همراهی با دانشمند، یا همراهی با کتاب یا ...)، و به هزاران هزار عوامل زنده و مرده‌ی دیگر (مثل بهره‌مندی از علوم دانشمندانی که دیگر در قید حیات نیستند، وسیله گرفتن یک شخص کاردان، یا وسیله گرفتن یک ابزار) متوسل می‌گردد.

دعای توسل:

پیش از این مکرر عرض شد که "دعا" در اصل خواندنی نیست، بلکه اراده، توجه و خواست دل (قلب و جان) است که به مراتب پایین‌تر، از قبیل مفاهیم، کلمات، الفاظ و صدا، نزول می‌یابد و به زبان گفته می‌شود. چنان که اگر با صدا گفته نشود نیز دعاست.

*- توسل به هر چیزی، باید با "هدفِ" مورد نظر تناسب داشته باشد. هیچ کس به هنگام گرسنگی، برای سیر شدن، به ورزش یا کتابخوانی متوسل نمی‌گردد، بلکه حتماً باید چیزی بخورد و به نان، شیر یا خوردنی‌های دیگر متوسل شود، تا بدان وسیله، گرسنگی‌اش برطرف گردد.

*- رشد و قُرب الی الله نیز وسایل خود را دارد. وسایلش هم همان است که خداوند متعال خودش برای انسان قرار داده است و نمی‌شود که افراد از طرف خود برای قرب به او (مثل بت پرست‌ها)، وسیله بتراشد.

*- آیا به هنگام اقامه نماز، تلاوت قرآن کریم، روزه یا حج و ...، قصد "قربة الی الله" نمی‌کنیم؟ و آیا برای تقرب، به وسایلی چون نماز، قرآن، روزه و ... متوسل نمی‌شویم؟ آیا برای تزکیه، کسب علم و فهم بیشتر به جهت رشد و کمال بیشتر، قرآن را تلاوت نمی‌کنیم و یا در تقوا نمی‌کوشیم؟ اینها همه توسل است.

*- در دعای توسل و یا سایر دعاها، چه کسی را قصد می‌کنیم؟ مگر غیر از این است که با « اَللَّهُمَّ إِنّى أَسْئَلُكَ وَاَتَوَجَّهُ اِلَيْكَ - خدايا از تو درخواست دارم و به سويت روى آوردم» شروع می‌کنیم؟ و مگر به هنگام توسل به اهل عصمت علیهم السلام نمی‌گوییم: « إِنّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللّهِ - ما، به تو رو کردیم، و تو را شفیع (همراه) قرار داديم، و به سوى خدا تو را وسيله ساختيم»؟! یعنی هدف ما خداست و شما وسایل قرب به او هستید.

●- آیا خیلی غامض است که کسی بگوید: من برای کسب علم، به کتاب و معلمش توسل کردم (آنها را وسیله‌ی رسیدن به هدف قرار دادم)؟!

●- آیا اگر کسی بگوید: من برای رسیدن به قله، مربی و راهنما را شفیع قرار دادم (با او همراه شدم) و به او توسل نمودم (او را وسیله‌ی رسیدن نمودم)، حرف اشتباهی گفته و یا کار خطایی کرده است؟! یا آن که تنها راه درست همین است؟!

●- آیا اهل باطل، برای رسیدن به مقاصد و اهداف شوم و باطل خود، با هیچ کس همراه نمی‌شوند و به هیچ وسیله‌ای متوسل نمی‌گردند؟!

●●●- پس، حال که انسان در هیچ لحظه، حال و کاری، به دور از "شفاعت و توسل" نیست، چه می‌شود که تا اسم اهل عصمت علیهم السلام آورده می‌شود، در آن ایجاد تشکیک می‌کنند؟!

فراز آخر دعای توسل:

« يا سادَتى وَمَوالِىَّ اِنّى تَوَجَّهْتُ بِكُمْ أَئِمَّتى وَعُدَّتى لِيَوْمِ فَقْرى وَحاجَتى اِلَى اللّهِ وَتَوَسَّلْتُ بِكُمْ اِلَى اللّهِ وَاسْتَشْفَعْتُ بِكُمْ إِلَى اللّهِ فَاشْفَعُوا لى عِنْدَ اللّهِ وَاسْتَنْقِذُونى مِنْ ذُنُوبى عِنْدَ اللّهِ فَاِنَّكُمْ وَسيلَتى اِلَى اللّهِ وَبِحُبِّكُمْ وَبِقُرْبِكُمْ أَرْجُو نَجاةً مِنَ اللّهِ ...»

حتماً مطالب پیوست (مرتبط) را مطالعه نمایید.

 

مرتبط:

*- اگر هدف وصال حضرت حق است‌، چرا با واسطه این کار صورت بگیرد‌؟ او چه کم دارد که با واسطه‌ای او را بخوانیم ...  (13 اردیبهشت 1394)

*- مگر چهارده معصوم برای توسل نزد شیعیان کافی نیستند؟ اگر این چنین است چه نیازی به توسل به امامزاده گانی همچون حضرت ابوالفضل و شاهچراغ است؟ (28 مرداد 1394)

*- اگر چه در مورد "توسل" بسیار نوشته‌اید، اما یک پاسخ جامع و ساده در مورد حاجت خواستن از ائمه (ع) یا به قولی "توسل" و عدم منافات آن با شرک می‌خواستم، پاسخی که هر مخالفی اگر مغرض نباشد، قبول کند. (15 تیر 1394)

 

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

آیا در مواردی مثل توسل و شفاعت و ... می‌توان به صورت تقلیدی عمل کرد؛ چون گاهی که دعای توسل می‌خوانم، تردید می‌کنم.

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8072.html 

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   دعا   توسل   شفاعت   شفاعت