از بیانات امیرالمؤمنین، حضرت امام علی علیه السلام، درباره پيمانه‌ها و ترازوها و اوضاع بد زمانه!

نهج البلاغه – خطبه 129 / با استفاده از ترجمه حجت الاسلام و المسلمین، انصاریان.

عِبادَ اللّهِ، اِنَّكُمْ وَ ما تَأْمُلُونَ مِنْ هذِهِ الدُّنْيا اَثْوِياءُ مُؤَجَّلُونَ، وَ مَدينُونَ مُقْتَضَوْنَ.

بندگان خدا، شما و آنچه از اين دنيا آرزو داريد مهمانانى هستيد با مدتى معين، و بدهكارانى هستيد كه پرداخت آن از شما خواسته شده است.

اَجَلٌ مَنْقُوصٌ، وَ عَمَلٌ مَحْفُوظٌ .

مدّتى كوتاه داريد، و اعمالتان محفوظ است.

فَرُبَّ دائِب مُضَيِّعٌ. وَ رُبَّ كادِح خاسِرٌ.

چه بسا كوشنده‌اى كه كوشش را ضايع مى‌كند، و چه بسا رنج برنده‌اى كه زيان مى‌برد. در روزگارى هستيد

وَ قَدْ اَصْبَحْتُمْ فى زَمَن لا يَزْدادُ الْخَيْرُ فيه اِلاّ اِدْباراً، وَ لاَ الشَّرُّ اِلاّ اِقْبالاً، وَ لاَ الشَّيْطانُ فى هَلاكَ النّاسِ اِلاّ طَمَعاً.

در روزگارى هستيد كه پشت كردن نيكى در آن روبه تزايد است، و رو آوردن شرّ در آن رو به افزونى است، و شيطان جز هلاك كردن مردم طمع ندارد.

فَهذا اَوانٌ قَوِيَتْ عُدَّتُهُ، وَ عَمَّتْ مَكيدَتُهُ، وَ اَمْكَنَتْ فَريسَتُهُ.

اينك زمانى است كه ساز وبرگ شيطان قوى شده، و مكر و حيله‌اش فراگير گشته، و به دست آوردن شكار برايش ممكن شده است.

اِضْرِبْ بِطَرْفِكَ حَيْثُ شِئْتَ مِنَ النّاسِ فَهَلْ تُبْصِرُ اِلاّ فَقيراً يُكابِدُ فَقْراً،

به هر طرف كه مى‌خواهى به مردم نظر كن، آيا جز نيازمندى كه رنجِ ندارى بر دوش اوست،

اَوْ غَنِيّاً بَدَّلَ نِعْمَةَ اللّهِ كُفْراً، اَوْ بَخيلاً اتَّخَذَ الْبُخْلَ بِحَقِّ اللّهِ وَفْراً، اَوْ مُتَمَرِّداً كَاَنَّ بِاُذُنِهِ عَنْ سَمْعِ الْمَواعِظِ وَقْراً !

يا ثروتمندى كه نعمت خدا را كفران مى كند، يا بخيلى كه از بخل ورزيدنِ در حقوق الهى ثروت به دست آورده، يا سركشى كه انگار گوشش از شنيدن موعظه كر است كسى را مى‌بينى؟

اَيْنَ خِيارُكُمْ وَ صُلَحاؤُكُمْ؟ وَ اَيْنَ اَحْرارُكُمْ وَ سُمَحاؤُكُمْ؟

کجایند خوبانتان و صالحان شما، و کجایند آزادمردان و سخاوتمندان شما؟

وَ اَيْنَ الْمُتَوَرِّعُونَ فى مَكاسِبِهِمْ وَ الْمُتَنَزِّهُونَ فى مَذاهِبِهِمْ؟

و کجایند پرهيزكاران در كسب، و پاكيزگان در راه و روش؟

اَلَيْسَ قَدْ ظَعَنُوا جَميعاً عَنْ هذِهِ الدُّنْيَا الدَّنِيَّةِ، وَالْعاجِلَةِ الْمُنَغِّصَةِ؟

مگر همه آنان از اين دنياى پست و زندگانى زودگذر ناگوار كوچ نكردند؟

وَ هَلْ خُلِّفْتُمْ اِلاّ فى حُثالَة لا تَلْتَقى بِذَمِّهِمُ الشَّفَتانِ، اسْتِصْغاراً لِقَدْرِهِمْ، وَ ذَهاباً عَنْ ذِكْرِهِمْ؟!

و مگر جز اين است كه شما در ميان جمعى مردم بى مقدار و پست بجا مانده‌ايد كه به خاطر پستى آنان و وجوب اعراض از ذكرشان لب‌ها براى سرزنش آنها به هم نمى‌خورد؟!

فَاِنّا لِلّهِ وَ اِنّا اِلَيْهِ راجِعُونَ.

ما همه از خداييم و همه به سوى او بازمى گرديم.

ظَهَرَ الْفَسادُ فَلا مُنْكِرٌ مُغَيِّرٌ، وَ لا زاجِرٌ مُزْدَجِرٌ.

فساد آشكار شد، نه انكاركننده‌اى تغييردهنده و نه بازدارنده‌اى كه خود آلوده نباشد ديده مى‌شود.

اَفَبِهذا تُريدُونَ اَنْ تُجاوِرُوا اللّهَ فى دارِ قُدْسِهِ، وَ تَكُونُوا اَعَزَّ اَوْلِيائِهِ عِنْدَهُ؟!

آيا با اين وضع نكبت بار مى‌خواهيد در جوار قدس حق قرار گيريد، و سرافرازترين دوستان خدا باشيد؟!

هَيْهاتَ، لا يُخْدَعُ اللّهُ عَنْ جَنَّتِهِ،

هيهات، خدا را نسبت به بهشتش نمى‌توان فريفت، و جز به طاعتش امكان رسيدن به خشنوديش نيست.

وَ لا تُنالُ مَرْضاتُهُ اِلاّ بِطاعَتِهِ. لَعَنَ اللّهُ الاْمِرينَ بِالْمَعْرُوفِ التّارِكينَ لَهُ، وَالنّاهينَ عَنِ الْمُنْكَرِ الْعامِلينَ بِهِ.

لعنت خدا بر آمران به معروفى كه خود تارك معروف‌اند، و ناهيان از منكرى كه خود آلوده به منكرند.

 

 

کلمات کلیدی:  نهج البلاغه