پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): چه چیز این جمله را باید قبول داشته باشیم یا نداشته باشیم؟!

فضای مجازی، فواید و مضراتی دارد؛ از مضرات و ابتلائات آن همین است که  دائم فرصت و فضایی برای جمله‌سازی و جمله‌پراکنی شده است!

گاه جملاتی که اگر در کتابی نوشته می‌شد، هیچ خواننده‌ای نداشت و اگر هم داشت به نظر کوتاه‌نظرانه یا حتی سخیف و مسخره می‌آمد؛ اما اکنون در فضای مجازی، همان جمله برای برخی، مثل یک آیه، به اهلش نازل می‌شود و تأسف‌بارتر آن که، بسیاری گمان می‌کنند که حتماً باید هر جمله‌ای را بخوانند و نسبت به آن موضع و جهتی نیز داشته باشند.

امروزه بسیاری از مردم، در روز صدها جمله‌ی نادرست، بی‌معنی و یا حتی شبهه‌انگیز و عقل‌زدا را می‌خوانند، بسیاری نیز یا چیزی به آن می‌افزایند، یا اظهار نظر می‌کنند و یا خود را مکلف و موظف می‌بینند که دست کم برای صد نفر دیگر ارسال کنند.

اگر به همین اشخاص بگویید: حالا یک آیه از قرآن کریم، یا کتابی علمی بخوان و یا یک جمله حکیمانه بخوان و ...، چون حوصله‌اش را ندارد، می‌گوید: «وقت ندارم»!

الف – البته که خداوند متعال، علیم و حکیم، برای خلقتش، نه از کسی اجازه می‌گیرد و نه با کسی مشورت می‌نماید.

ب – انسانِ بی‌ایمان، آنقدر متکبر می‌شود که اگر خدا را نفی و انکار نکند، به او گله‌مند شده و اعتراض می‌کند که چرا برای خلقت او، از خودش نظرخواهی نکرده و کسب اجازه ننموده است؟!

ج – انسانِ بی‌ایمان و متکبر، جاهل نیز هست؛ لذا حتی به این نمی‌اندیشد که قبل از خلقتش نبوده که مخاطب قرار گیرد، چه رسد به این که از او کسب اجازه نیز بشود!

د – انسان عاقل می‌گوید: خداوندا! تو را شکر و سپاس می‌گویم که مرا خلق نمودی، از نیستی به هستی آوردی، حیات، علم، حکمت، زیبایی و جلال خودت را در من تجلی دادی و وجود مرا به تجلی صفاتی چون رحمت، کرم، جود، کامل و مزین نمودی و بالاخره آن که به من عقل و اختیار دادی و گرامی‌ترین بندگانت را نیز برای هدایت و راهنمایی من فرستادی.

●- مهم این است که آدمی، به خدا، به خودش و به عالم هستی چگونه نگاه می‌کند (جهان‌بینی)؛ و تردیدی نیست که اگر با عینک تکبر و منیّت بنگرد، هیچ نمی‌بیند؛ و سپس مانند یک کور، به توصیف می‌پردازد!

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه