پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): در میان مذاهب گوناگون و فرق ایجاد شده در "تشیع"، یک گروهی هم بودند (و شاید هنوز هم باشند) به نام «اخباریون». این گروه ضمن آن که بسیار خشک، متعصب و بیبصیرت بودند، به این علت "اخباریون" نامیده شدند که برای هر کاری دنبال روایت و حدیثی میگشتند و یا گمان میکردند که اگر از اهل بیت علیهم السلام، سفارشی به یک شخص خاصی شده باشد، جنبهی عام داشته و همگان به آن موظف هستند. مثلاً اگر بیماری نزد امامی رفته باشد و ایشان مداوایی را به او تجویز کرده باشند، آن را به همگان تجویز میکنند!
از اینرو، نباید برای هر حرکتی بپرسیم: «آیا روایتی در اینباره داریم؟»
و جالب است بدانیم که اغلب کسانی که در مورد رفتارهای گوناگون شیعیان در عرض ارادت به اهل بیت علیهم السلام (معمولاً معترضانه و منتقدانه) میپرسند: «آیا روایتی داریم؟»، در هیچ امر مهم زندگی خود، طبق آیات و روایات عمل نمینمایند!
●- دست روی سر یا روی سینه گذاشتن، به هنگام ادب و یا حتی در مصیبت، یک واکنشی است که در میان اکثر مردمان وجود دارد. خواه مسلمان باشند، یا مسیحی، یا حتی بیدین. به فیلمهای خبری نگاه کنید، وقتی در امریکا یا اروپا، یا چین و ژاپن، اتفاق هولناک یا تأسفآوری میافتد، مردم دستشان را به طرف سرشان میبرند و یا اگر آن اتفاق برای کسی غمبار و حزنآور باشد، دست به سینه میبرد. و برای احترام به بزرگتر و مافوق نیز هر دو کار را انجام میدهند.
●- در عین حال، برای ایستادن و دست روی سر گذاشتن شیعیان، به هنگام آوردن نام "قائم" عج الله تعالی فرجه الشریف، هم فلسفه وجود دارد و هم روایت.
*- به هنگام آوردن این نام (نه تمامی نامها) میایستند، چرا که این نام اشاره به "قیام" ایشان دارند و شیعیان نیز به هنگام قیام ایشان به پا میخیزند. پس در غیبت نیز به هنگام آوردن این نام میایستند، یعنی همیشه در حال قیام برای زمینهسازی ظهور هستیم و آمادهی قیام شما میباشیم.
*- دست روی سر میگذارند که از سویی احترام است (چنان که تمامی سربازان، به هنگام دیدن مقام ارشد و گاه شنیدن نام او و یا حتی مقابل تمثال او، با بردن دست به کنار سر، ادای احترام میکنند)؛ و از سوی دیگر، مصیبتزدگی خود در غیبت ایشان را بروز میدهند.
روایت:
در روایت مشهور، از دعبل خزاعى شاعر اهل بیت (ع)، آمده است که وقتى قصیدهی مشهوری را خدمت امام على بن موسى الرضا (ع) سرود، هنگامى که به این بیت رسید :
خروج امام لامحالة خارج - یقوم على اسم اللّه والبرکات
ترجمه: ظهور امام (عج) قطعی است - که ظهورش با نام خداوند و همراه با خیر و برکات است.
امام رضا علیه السلام، [اگر چه هیچ نامی از آن حضرت آورده نشده بود و فقط به کلمه "خروج امام" اشاره شده بود]، به ادای احترام به پا خاستند و دست روی سر گذاشتند و از خداوند متعال فرج حضرت ولى عصر (عج) را در خواست نمود. (الغدیر، ج 2، ص361)
کلمات کلیدی:
پاسخ های کوتاه