پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): متن و ترجمه آیات، به شرح ذیل می‌باشد:

« أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ * أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ * لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ » (الواقعة، 68 تا 70)

ترجمه: آیا به آبی که می‌نوشید اندیشیده‌اید؟! * آیا شما آن را از ابر نازل کرده‌اید یا ما نازل می‌کنیم؟! * هرگاه بخواهیم، این آب گوارا را تلخ و شور قرار می‌دهیم؛ پس چرا شکر نمی‌کنید؟!

●- اگر چه تمامی آب‌های اقیانوس‌ها و دریاها نیز خلقت خداوند متعال است، اما در آیات فوق، بحث از آب شرین و قابل نوشیدن می‌باشد. این آب شیرین، در یک کارخانه‌ای به وسعت زمین تا ارتفاعات بالایی از آسمان، با پیشرفته‌ترین قوانین علمی و صنعتی، از بخار همین آب‌های شور و تلخ اقیانوس‌ها و دریاها پدید می‌آید.

●- در چرخه‌ی پدید آمدن ابرها و نیز باروری و بارش آنها، عوامل بسیاری تأثیر مستقیم دارند؛ مانند زمین، جاذبه، اقیانوس‌ها و دریاها، رودها، کوه‌ها، باد، خورشید، حرارت ...، و بالاخره هر چه که در زمین و آسمان و کهکشان‌ها و عالم مادی وجود دارد! و اینها عواملی است که هیچ کدام‌شان را بشر خلق نکرده و نمی‌تواند بکند.

نکته:

در سالیان گذشته، پیشنهادهایی برای تصفیه‌ی هوای آلوده در تهران و شهرهای بزرگ مطرح شد که البته مستلزم هزینه‌های بسیار گزافی نیز بود. کارشناسی در گفتگوی رادیویی، گفت:

«لازم نیست شما طرحی برای تصفیه‌ی هوای شهرها بیاورید، خداوند خودش یک باد می‌فرستد و آلودگی را از بین می‌برد – شما طرحی برای آلوده نکردن مجدد هوای پاک بیاورید.»

آیات مشابه:

در همین سوره‌ی مبارکه "الواقعة" و هم چنین در سور دیگر، آیات مشابهی بسیاری وجود دارد؛ چنان که می‌فرماید:

« أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ * أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ » (الواقعة، 58 و 59)

ترجمه: آیا در نطفه‌ای (که در رحم می‌ریزید) اندیشیده‌اید؟! * آيا شما آن را خلق مى‌كنيد يا ما آفريننده‌ايم؟

« أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ * أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ » (الواقعة، 63 و 64)

ترجمه: آیا هیچ درباره آنچه کشت می‌کنید اندیشیده‌اید؟! * آیا شما آن را می‌رویانید یا ما می‌رویانیم؟!

●- حال اگر کسی گفت: بشر از روزی که خلق شده، ازدواج و همخوابی و تولید مثل داشته و امروزه با پیشرفت علم، به صنعت "لقاح مصنوعی" نیز دست یافته است؛ هم چنین بشر از روزی که در زمین منتشر شده، کشاورزی و زراعت داشته است و امروزه صنعت کشاورزی، بسیار پیشرفته است و حتی می‌تواند ژن گیاهان را دست‌کاری کند و ...! پاسخش این است که «ای بشر، بحث از خلقت است و تو نه خودت را آفریده‌ای و نه نطفه یا رحم را – نه بذر را و نه زمین، آّب، خورشید و ... را – کار نطفه‌گذاری تو را، حیوانات نیز انجام می‌دهند و کار بذرپاشی تو را حتی حشرات نیز انجام می‌دهند؛ فضیلت، هنر، تفاوت و کمال تو در این است که خداوند متعال به تو، استعداد و توان شناخت داده، تا او را بیشتر بشناسی و با اختیار و اراده‌ی خودت، بندگی متفاوتی از بندگی حیوانات و حشرات داشته باشی.

بشر علم را خلق نمی‌کند:

نه بشر و نه هیچ موجود دیگری، چیزی خلق نکرده و نمی‌تواند بکند. خلقت و فقط کار "خالق" است.

نیرو، استعداد، هنر و کار بشر، فقط کشف علم است و نه خلق آن. به زمین و آسمان و آن چه در آن است نگاه می‌کند و به برخی از قوانین و نظم حاکم بر خلقت پی‌برد و از آن استفاده می‌نماید. چنان که از الگوی چشم مگس، قوی‌ترین تلسکوپ‌ها را می‌سازد و یا از الگوی پرواز و فرود پرندگان، هواپیما یا سفینه می‌سازد.

کشف علم برای خداشناسی:

●- چرا خداوند علیم و حکیم، این همه در عقل و وحی، به مطالعه‌ی زمین و آسمان‌ها و هر چه در آنهاست، تأکید نموده است؟!

برای آن که اولاً خداوند متعال با نشانه‌هایش (اسما و آیاتش) شناخته می‌شود و اسم، نشانه و آیه‌ی خدا، همان خلق اوست؛ و ثانیاً بشر برای مطالعه و شناخت، منبع دیگری جز همین زمین و آسمان و هر چه در آنهاست ندارد. حتی علوم وحیانی نیز به زمین و به انسان نازل می‌شود و در قالب کلام و صوت بیان می‌گردد و با عقل و قلب انسان زنده فهم می‌شود.

●- چرا مکرر در عرصه عقل و علم و تجربه، و نیز به کلام وحی فرمود که زمین و آسمان را رام «مسخر» شما کردم، تا بتوانید در چگونگی خلقت، پیدایش و نیز علم، حکمت و نظم در آنها مطالعه کنید؟

در شش آیه، به صراحت بیان نموده که زمین، دریا، نهرها، خورشید، ماه، روزها، ستاره‌ها، حیوانات و بالاخره آن چه در زمین و آسمان‌هاست را رام (مسخر) شما کردم، تا فکر کنید و شاکر باشید (مُنعم و نعمت را بشناسید و درست بهره ببرید، تا رشد یابید).

●- اما بشر، تا به یک کشف علمی در خلقت می‌رسد، گمان می‌کند که خودش آن را خلق کرده است و باید با این کشف به جنگ خدا برود و وجود و ربوبیتش را انکار نماید؟! در حالی که هر چه هست، دلیل بر وجود اوست و این کشف‌ها باید انسان را واقف‌تر و مؤمن‌تر نماید؛ و برای تکذیب و انکار نیز هیچ دلیل عقلی و علمی وجود ندارد:

« أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا كِتَابٍ مُنِيرٍ » (لقمان، 20)

ترجمه: آیا ندیدید خداوند آنچه را در آسمان‌ها و زمین است مسخّر شما کرده، و نعمتهای آشکار و پنهان خود را به طور فراوان بر شما ارزانی داشته است؟! ولی بعضی از مردم بدون هیچ دانش و هدایت و کتاب روشنگری درباره خدا مجادله می‌کنند!

علامت‌شناسی:

عالَم هستی سراسر علامت (نشانه و آیه) است، اما علامت و نشانه برای چیست؟ برای شناخت مقصد و مقصود است، یا برای توقف پای علامت؟! انسان عاقل، با دین و شناختن علامت‌ها، به چه حقیقتی پی‌می‌برد و چه می‌کند؟!

در علامت، باید تعقل شود – علامت ذکر (یادآوری) است – علامت برای شناخت و استفاده صحیح (شکر) است – علامت برای آگاهی و هدایت است.

« وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومُ مُسَخَّرَاتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ 

 »

ترجمه: او شب و روز و خورشید و ماه را مسخّر شما ساخت؛ و ستارگان نیز به فرمان او مسخّر شمایند؛ در این، نشانه‌هایی است (از عظمت خدا،) برای گروهی که عقل خود را به کار می‌گیرند!

« وَمَا ذَرَأَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَذَّكَّرُونَ »

ترجمه: و [همچنين‌] آنچه را در زمين به رنگ‌هاى گوناگون براى شما پديد آورد [مسخّر شما ساخت‌]. بى‌ترديد، در اين [امور] براى مردمى كه پند مى‌گيرند نشانه‌اى است.

« وَهُوَ الَّذِي سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُوا مِنْهُ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ مَوَاخِرَ فِيهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ »

ترجمه: او کسی است که دریا را مسخّر (شما) ساخت تا از آن، گوشت تازه بخورید؛ و زیوری برای پوشیدن (مانند مروارید) از آن استخراج کنید؛ و کشتیها را می‌بینی که سینه دریا را می‌شکافند تا شما (به تجارت پردازید و) از فضل خدا بهره گیرید؛ شاید شکر نعمتهای او را بجا آورید!

« وَأَلْقَى فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ وَأَنْهَارًا وَسُبُلًا لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ »

ترجمه: و در زمین، کوه‌های ثابت و محکمی افکند تا لرزش آن را نسبت به شما بگیرد؛ و نهرها و راه‌هایی ایجاد کرد، تا هدایت شوید.

« وَعَلَامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ »

ترجمه: و (نیز) علاماتی قرار داد؛ و (شب هنگام) به وسیله ستارگان هدایت می‌شوند.

پس زمین و آسمان‌ها و هر چه در آن است، علامت است، برای یک نتیجه‌گیری عقلی:

« أَفَمَنْ يَخْلُقُ كَمَنْ لَا يَخْلُقُ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ » (النّحل، 12 تا 17)

ترجمه: آیا کسی که (این گونه مخلوقات را با علم، قدرت و بر اساس حکمت) می‌آفریند، همچون کسی است که نمی‌آفریند؟! آیا متذکّر نمی‌شوید؟!

خداوند سبحان دوست دارد بنده‌اش بداند و بسازد:

خداوند متعال، انسان را با قابلیت «خلیفة الله» شدن آفریده است، پس باید اسما و صفات مستخلف (الله جلّ جلاله) در او [به هر میزانی که مقدور شود] تجلی یابد.

از این‌رو، خداوند علیم و حکیم دوست دارد که آدمی، هم بداند و هم بسازد – هم عالم شود و هم صانع)؛ لذا به او قدرت کشف علم، دانستن و ساختن (صنعت) را عطا نمود. این صنعت، برای انسان نمود کوچکی از خالقیت است تا اسم و عظمت خالق را درک و فهم کند، اما خلقت نیست و خلق انحصاراً کار خود اوست.

●- امروزه بشر، با مطالعه‌ی علم و نظم حاکم بر خلقت خداوند متعال، قادر شده تا قوانینی را کشف کند و با استفاده از آنها، قطعه ابری را در منطقه‌ای بارور نماید – قطعه‌ زمینی را حاصلخیزتر نماید – هواپیما و سفیه بسازد، یا بیماری را تشخیص دهد و دارو را بسازد و ... .

حال اگر پیشرفته‌ترین هواپیمای جنگنده‌ی خود را [که با الگو گرفتن از خلقت پرندگان ساخته]، با پشّه مقایسه کند، می‌بیند که خلقت پشه پیچیده‌تر و قدرتش بیشتر است. بدون نیاز به باند پرواز می‌کند - در هر سطح عمودی، افقی یا حتی مورب و محدب، می‌نشیند – سوخت را در ساختار درونی خودش تأمین می‌کند – پرواز و فرودش آسیبی به محیط زیست نمی‌زند و وجودش نیز مؤثر و لازمه‌ی چرخه‌ی حیات و طبیعت می‌باشد.

بشر، گندم و جو و سایر غلات و حبوبات و ضرورت وجود (حکمت) و اثر آنها را در حیات آدمی و چرخه‌ی طبیعت می‌بیند و می‌شناسد، با پیشرفت علمی (منطبق با قوانین حاکم) کشاورزی را رونق می‌بخشد – توان دستکاری ژنتیکی (تراریخته‌ای) را نیز پیدا می‌کند ...؛ اما با پیشرفت بیشتر، متوجه می‌شود که این دستکاری ژنتیکی، تعداد یا وزن را افزایش داده، اما چه مضرات فراوانی برای بدن انسان یا حیوان به دنبال دارد!

نتیجه:

بنابراین، بشر با عقل و علمی که خداوند علیم و حکیم به او داده، در زمین و آسمان‌ها و خلقتی که خداوند قادر خلق نموده مطالعه و کشف می‌کند و این مطالعات باید برای او، ضمن نتایج مفید در ابزارسازی، نتیجه‌ی عقلی نیز داشته باشد و از این نشانه‌ها، صاحب نشانه، مقصد و مقصود را بهتر و بیشتر بشناسد؛ اما بسیاری با فراگیری اندک ناچیزی از علم (که خلق آنها نیست)، ناگهان مغرور شده و با فرحناکی از آن چه کشف کرده‌ و یا فراگرفته‌اند، اول به جنگ خالق خودشان و عالم هستی می‌روند و شروع به انکار و مخالفت و حتی مسخره کردن می‌نمایند! و این موضعگیری عجولانه، خود نشان از بی‌عقلی، جهل و نادانی، بی‌بصیرتی، بی‌فکری و نیز حقارت در حد اسارت نفس حیوانی دارد، اگر چه سفینه‌ای بسازد و با آن تا مریخ برود!

« فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ » (غافر، 83)

ترجمه: و چون پيامبرانشان دلايل آشكار برايشان آوردند، به آن چيز [مختصرى‌] از دانش كه نزدشان بود خرسند شدند، و [سرانجام‌] آنچه به ريشخند مى‌گرفتند آنان را فروگرفت.

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

در سوره واقعه – 69، می‌فرماید که باران را خدا نازل می‌کند، در حالی که امروز می‌توانند ابرها را بارور کنند تا ببارد! آیا منافاتی ندارد و یا دلیلی بر خطا و ضعف آیه نمی‌باشد؟!

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8503.html

 

 

کلمات کلیدی:  قرآن   آیات قرآن   سوره واقعه