پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): اگر منتظر فضل و کرم خداوند سبحان نباشید، منتظر فضل و کرم که خواهید بود؟! دشمنان و حریصان به جان و مالتان، یا بدبخت‌تر از خودتان؟! بله، همگان متوجه شعارهای وابستگی و تسلیم، برای گشایش‌های خیالی، که به اشکال گوناگون (به ویژه در کوران انتخابات) طرح و القا می‌شود و در ذهن دوستان عزیزی چون کاربران گرامی، ایجاد سؤال و شبهه می‌کند، هستند! اما در عین حال، پاسخی تحلیلی ایفاد می‌نماییم.

انسانی که فهمیده فقیر است، یعنی فهمیده که خودش چیزی ندارد و حتی توان و امکانی هم از خودش ندارد؛ پس لابد چشم امیدش به کرم دیگری یا دیگران می‌باشد؛ حال اگر منتظر فضل، رحمت و کرم خداوند سبحان نگردد، منتظر لطف چه کسی خواهد بود، و حال آن که همگان چون خودش فقیر هستند؟! چیزی از خود ندارند که به دیگری نیز بدهند، اگر به چیزی نیز دست یابند، نگران، ترسان، طماع و بخیل هستند.

« يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ » (فاطر، 15)

ترجمه: ای مردم شما (همگی) نیازمند به خدائید؛ تنها خداوند است که بی‌نیاز و شایسته هر گونه حمد و ستایش است!

نکته:

بشر [اگر موحد و مؤمن نباشد] با القای شیطان، به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه، کم یا زیاد، متکبر می‌شود؛ از این رو همیشه در کاستی‌هایش، به جای آن که خداوند متعال را منزه «سبحان» بداند، «ظَمتُ نَفسی» را باور کند و به دنبال علل و خواستگاه‌هایش برود، خودش را منزه دانسته و او را مقصر و یا عامل می‌خواند؛ اگر چه به گمان و جمله‌ی خودش، رنگ خداشناسی نیز بدهد؛ چنان که ابلیس لعین به خداوند گفت: «تو مرا گمراه کردی»!

تأثیر گذاری روی کرم خدا:

البته که خداوند متعال هم خالق و مالک است و هم عزیز (غیر قابل نفوذ و غلبه) می‌باشد و هیچ چیزی بر او اثر نمی‌گذارد؛ اما نظام هستی، [نه قبل از دنیا – نه در دنیا و نه بعد از این دنیا و در آخرت]، خارج از قوانین "علّی (علت و معلول)" که او خلق و حاکم نموده نمی‌باشد و بر همین اساس، هر چیزی "مقدر" است، یعنی اندازه دارد و این علل و اندازه‌ها، در ما اثر می‌گذارد و نه در او.

●- این که خداوند متعال، هستی و کمال محض است – رحمان، رحیم، فاضل، جواد، کریم و پرلطف هست، دلیل نمی‌شود که "قابلیت دریافت فیض" تابع هیچ قانون، ضوابط، مقدرات (اندازه‌ها) و ... نباشد.

ما این قوانین را در زندگی، طبیعت و تربیت، به خوبی شناخته‌ایم؛ می‌دانیم که سرمایه را نباید در اختیار یک ابله گذاشت – می‌دانیم که برق 220 ولت را نمی‌شود به یک سیم نازک مسی وصل نمود – می‌دانیم که به یک کودک دبستانی، نمی‌شود "ریاضیات محض یا فلسفه ملاصدرا" را تدریس نمود؛ اما نوبت به خداوند علیم و حکیم که می‌رسد، انتظار داریم که تمامی قوانین عالَم هستی، به خاطر رسیدن ما به نیاز و میل‌مان، به هم بریزد!

●- معنای فاضل و کریم بودن خداوند سبحان این نیست که دنیا را بهشت گرداند، جبر را حاکم کند و بالتبع به هر بیکاری شغلی بدهد و یا برای هر مجردی، همسری بفرستد و یا برای هر مستأجر یا بی‌خانمانی، خانه و کاشانه بسازد!

خواهان و منتظر فضل و کرم از خداوند منّان:

●- خواهان و منتظر فضل و کرم از خداوند سبحان، به جای آن که جاهلانه به جنگ خدا برود – با مثال زدن مشکلات ازدواج و اشتغال، توکل و امید به او را ناکارآمد بخواند - حول و قوه و کرم را از خودش یا از بندگان او انتظار داشته باشد و ...؛ ابتدا خداوند متعال را می‌شناسد – سپس در می‌یابد که فضل و کرم چیست و انتظار کدام است؟

●- خواهان و منتظر فضل و کرم از خداوند سبحان، خود را تحت تعلیم و ربوبیّت خداوند منّان قرار می‌دهد؛ آن طور که او فرموده بندگی و زندگی می‌کند و آنگاه، منتظر حقیقی نصرت، فضل و کرم الهی می‌گردد.

امور اجتماعی:

اگر چه هیچ امری [حتی نوشیدن یک جرعه آب] به صورت مطلق امری شخصی و فردی نمی‌باشد، اما به حسب ظاهر (به ویژه در تأثیر و تأثر)، بشر موجودی اجتماعی می‌باشد و بسیاری از امور و نیازهایش، در یک وحدت، مشارکت و تعاون اجتماعی حل و فصل و مرتفع می‌گردد؛ لذا در این امور شاکله و شخصیت فردی، نقش چندانی ندارد. از این فرمود: اجتماع و اتحاد حول یک محور، یک امر جمعی است، نه فردی « وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا ... / آل‌عمران، 3»؛ و فرمود:

«...  وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ » (المائدة، 2)

ترجمه: ... و در نيكوكارى و پرهيزگارى با يكديگر همكارى كنيد و در گناه و تعدى دستيار هم نشويد و از خدا پروا كنيد كه خدا سخت ‏كيفر است.

اگر شاکله یک جامعه، به انحطاط بگرود، امام حسین علیه السلام، که خودشان مظهر اتمّ لطف، کرم، رحمت و فضل الهی می‌باشند نیز به مسلخ کشانده می‌شوند، چه رسد به بروز مشکلات ازدواج و اشتغال.

نتیجه:

*- بنابراین، اگر جامعه [نه الزاماً تک تک افراد، بلکه شاکله‌ی یک جامعه]، خداشناس، خداپرست، معاد شناس، امیدوار به سعادت پایدار و نگران از سقوط و هلاکت، با بصیرت، با تقوا، پرتلاش و جهادگر، و مطیع امر خدا و رسول خدا و اولی الامر علیهم السلام شد و به عمل صالح قیام و اقدام نمود، باز هم در این دنیا با نیازها و مشکلات مواجه می‌گردد، اما با نصرت و فضل الهی، به راحتی آنها را مرتفع می‌نماید و در حیات پایدار اخروی نیز سعادتمند می‌گردند:

« مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ » (النّحل، 97)

ترجمه: هر کس کار شایسته‌ای انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالی که مؤمن است، او را به حیاتی پاک زنده می‌داریم؛ و پاداش آنها را به بهترین اعمالی که انجام می‌دادند، خواهیم داد.

*- اما اگر رویکرد جامعه تغییر کرد – گوساله‌پرستی و طاغوت‌گرایی، جایگزین توحید گردید – غفلت و فراموشی یاد خدا و معاد فراگیر شد – بالتبع بی‌خیالی، بی‌قیدی، بی‌تفاوتی و البته تنبلی و تن‌پروری حاکم شد – در تمامی شئون و سبک زندگی فردی و اجتماعی، الگوهای برتر و حسنه کنار گذاشته شد و الگوهای پستِ نظام کفر، استکبار و سلطه، مورد تقلید کور قرار گرفت – بدترین‌ها و ضعیف‌ترین‌ها برای مدیریت اجتماعی انتخاب شد - به جای عقل، تدبر، درایت و عمل صالح، حقه‌بازی، کلک، کلاهبرداری و فریب و ظلم؛ شاخص‌های برتر شناخته شد و ...؛ دیگر نباید خود و جامعه را "قابل" برای اخذ فضل و کرم مضاعف خداوند منّان دانست:

« إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَذِلَّةٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ » (الأعراف، 152)

ترجمه: آرى كسانى كه گوساله را [به پرستش] گرفتند به زودى خشمى از پروردگارشان و ذلتى در زندگى دنيا به ايشان خواهد رسيد و ما اين گونه دروغ‏پردازان را كيفر مى‌دهيم.

« وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى » (طه، 124)

ترجمه: و هر کس از یاد من روی گردان شود، زندگی (سخت و) تنگی خواهد داشت؛ و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم!»

***- بنابراین، اگر خداوند سبحان را باور کرده‌ایم و منتظر فضل و کرم مضاعف او هستیم، باید با ایمان و عمل صالح فردی و جمعی، زمینه‌ی دریافت را برای خود و جامعه، مساعد نماییم. قرار نیست که از سقف اتاق‌مان، همسر یا شغل و یا مسکن فرو ریزد.

پس باید با باور، توکل و امید مضاعف به فضل و کرم الهی، وحدت و تلاش مضاعف نمود.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

بی‌تردید خدا کریم است و گذر زمان تاثیری بر کرمش ندارد؛ حال آیا جوانانی که امکان اشتغال و ازدواج ندارند، منتظر فضل و کرم الهی باشند؟!

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8556.html

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   جنگ و جهاد