پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): از کجا مطمئن شوید؟ از همانجا که مطمئن شدید عالم هستی به ناحق، بیهوده، بی‌نظم، بازیچه و غیر حکیمانه آفریده نشده و آخرتی در کار هست"!

« وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَإِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ » (الحجر، 85)

ترجمه: و ما آسمان‌ها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است جز به حق نيافريده‌ايم، و يقيناً قيامت فرا خواهد رسيد. پس به خوبى [از اعراض کنندگان] صرف نظر كن.

« وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ » (الأنبیاء، 16)

ترجمه: و آسمان و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است به بازيچه نيافريديم.

الف - شناخت و اعتقاد به "معاد"، در پی شناخت و اعتقاد به "توحید" مطرح شده و قرار می‌گیرد.

بنابراین، آنان که به خالقیت، مالکیت و ربوبیت خداوند واحد، اَحد، علیم و حکیم شناخت و اعتقادی ندارند، نمی‌توانند به معاد، حساب و کتاب، کیفر و پاداش و بالاخره بهشت و جهنم اعتقادی داشته باشند. لذا یا باید بگویند: جهان فقط ماده است و ما پس از مرگ، خاک شده و در چرخه طبیعت هضم می‌شویم – یا باید خرافات بدتر و سخیف‌تری چون تناسخ یا بازگشت به صورت پرندگان، چرندگان یا درندگان را مدعی شوند!

*- پس اگر کسی به معاد اعتقاد دارد، اما در مورد واقع نشدن ظلم در آخرت شک و تردید دارد، باید در خداشناسی و توحیدش بازنگری نماید، چرا که او شک دارد که آیا خداوند علیم، حکیم، غنی و سبحان (مبرا) از هر عیب و نقصی، عادل است یا العیاذ بالله "ظالم"؟! در حالی که هر ظلمی، در جهل، نادانی، تکبر و نیز فقر، ناتوانی و ذلت و گمراهی ریشه دارد، و خداوند متعال مبرا از این اوصافی است که حتی بندگان کامل و کامل‌ترش از آن بری هستند!

ب – شناخت خداوند متعال و نیز شناخت معاد، از چه راهی حاصل گردیده و می‌گردد؟ آیا جز این است که خداوند علیم، حکیم و هادی، پس از آن که انسان را به موهبت "عقل" زینت و فضیلت بخشید، انبیا و رسولانش را برای اخذ و ابلاغ "وحی" و تزکیه و تعلیم کتاب و حکمت گسیل داشته است؟

حال چطور ممکن است که انسان، اصل وجود خالق یکتا و بازگشت به سوی او را از آنان تعلیم گرفته و به حکم عقل پذیرفته بود، اما در سبوحیت (مبرا بودن او از توصیفات ناحق) خداوند متعال و تصریح ده‌ها آیه به ظلم نشدن، تردید نماید؟!

« فَكَيْفَ إِذَا جَمَعْنَاهُمْ لِيَوْمٍ لَا رَيْبَ فِيهِ وَوُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ » (آل‌عمران، 25)

ترجمه: پس چگونه خواهد بود [حالشان‌] آنگاه كه آنان را در روزى كه هيچ شكى در آن نيست گرد آوريم؛ و به هر كس [پاداش‌] دستاوردش به تمام [و كمال‌] داده شود و به آنان ستم نرسد؟

« وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ الْكِتَابُ وَجِيءَ بِالنَّبِيِّينَ وَالشُّهَدَاءِ وَقُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ » (الزّمر، 69)

ترجمه: و زمین (در آن روز) به نور پروردگارش روشن می‌شود، و نامه‌های اعمال را پیش می‌نهند و پیامبران و گواهان را حاضر می‌سازند، و میان آنها بحق داوری می‌شود و به آنان ستم نخواهد شد!

آخرت، عدل و ظلم:

در آخرت چنین نیست که یک عده‌ای را یک جا جمع کنند، سپس بدون هیچ حساب و کتاب و قاعده‌ای به یک عده جایزه بدهند و به یک عده کیفر بدهند!

●- اگر در عالم طبیعت می‌بینیم که هیچ چیزی به خودی خود، بدون علت و بی‌قاعده اتفاق نمی‌افتد، باید بدانیم که عالم آخرت، بسیار لطیف‌تر از عالم جِرم و ماده می‌باشد.

●- اگر در عالم طبیعت می‌بینیم که هر چیزی به سوی نتیجه‌ی خودش روان است و به غایت خودش می‌رسد، باید بدانیم که آخرت نیز نتیجه و غایت اعتقادات و اعمال (شاکله‌ی) خودمان می‌باشد.

●- بنابراین، هر کس در دنیا اهل عدل و قسط باشد، در آخرت به غایت و نتایج مطلوب آن می‌رسد و هر کس (حتی به اندازه‌ی مثقالی)، به خودش و دیگران "ظلم" کرده باشد، به نتایج نامطلوب همان می‌رسد و از خُرد و کلان، چیزی هم از قلم نمی‌افتد و نادیده گرفته نمی‌شود:

« فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ * وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ » (الزلزلة، 7 و 8)

ترجمه: پس هر کس هموزن ذرّه‌ای کار خیر انجام دهد آن را می‌بیند! * و هر کس هموزن ذرّه‌ای کار بد کرده آن را می‌بیند!

دو تفاوت اساسی:

اما، یک تفاوت اساسی بین نتایج اعتقاد و کار خوب (ایمان و عمل صالح) با اعتقاد و کار بد، در آخرت و در محضر "مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ" و داور غایی و حقیقی وجود دارد:

یک – برای همگان، رحمت خداوند متعال برعدل او سبقت دارد (مگر آن که به طور کل خود را از سایه رحمت الهی دور کرده و ملعون شده باشد).

دو - به آن که در حق خود و دیگران ظلم کرده، مرتکب کفر، شرک، نفاق، معصیت (گناه)، ظلم، فسق، فساد و تبعیت از هوای نفس و شیاطین جنّ و انس شده است، ذره‌ای بیش از عقوبت باورها و اعمالش داده نمی‌شود، چرا که مکافات و مجازات به حد بیش از جُرم، ظلم می‌شود و خداوند سبحان به احدی از بندگانش ظلم نمی‌نماید – اما به آن که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده، اهل شکر (شناخت مُنعم، نعمت و بهره‌وری صحیح از آن است)، اهل ذکر (یاد خدا و معاد)، نماز، روزه، تقوی، عمل صالح و نیکویی بوده، بسیار بسیار بیش از جزایش داده می‌شود. چرا که این اضافه (جایزه)، از محبت، رحمت، لطف، کرم، جود و فضل الهی، نسبت به بندگان با وفایش می‌باشد.

« إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ وَإِنْ تَكُ حَسَنَةً يُضَاعِفْهَا وَيُؤْتِ مِنْ لَدُنْهُ أَجْرًا عَظِيمًا » (النساء، 40)

ترجمه: در حقيقت ‏خدا هم‏وزن ذره‏‌اى ستم نمى‌كند و اگر [آن ذره كار] نيكى باشد دو چندانش مى ‏كند و از نزد خويش پاداشى بزرگ مى‌‏بخشد.

« مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ » (الأنعام، 160)

ترجمه: هر كس كار نيكى بياورد ده برابر آن [پاداش] خواهد داشت و هر كس كار بدى بياورد جز مانند آن جزا نيابد و بر آنان ستم نرود.

« مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى الَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ » (القصص، 84)

ترجمه: کسی که کار نیکی انجام دهد (در نامه اعمال بیاورد)، برای او پاداشی بهتر از آن است؛ و به کسانی که کارهای بد انجام دهند، و کسانی کارهای بدی انجام می‌دهند، جز (به مقدار) آن چه انجام داده‌اند، مجازات نخواهند شد.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

از کجا مطمئن شویم که در آخرت به ما ظلم نمی‌شود؟ [این تردید در عادل بودن خداوند متعال است که بدین شکل مطرح شده است!]

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8587.html 

 

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   عدل