پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): اثبات نمی‌کنند، بلکه فقط ادعا می‌کنند و حال باید صحت ادعای خود را به اثبات نیز برسانند.

روحیه‌ و دأب استکباری کفار از یک سو و سلطه‌ی دیکتاتوری نظری و عملی آنها از سوی دیگر، سبب شده به اذهان عمومی القا کنند: «هر چه مخالفان می‌گویند حجت است، مگر این که خلافش ثابت شود!»، در حالی که چنین نیست، بلکه ابتدا مدعی باید اقامه دلیل نماید. حتی خداوند متعال نیز برای خالقیت، الوهیت، ربوبیت و مالکیت خود، به ادعا و دعوت بسنده ننموده و اقامه‌ی دلیل می‌کند؛ چنان که رسولانش را نیز با دلایل و بیّنات به سوی مردم می‌فرستد.

متن و ترجمه آیات مورد بحث به شرح زیر می‌باشد:

« وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَتْهُمْ آيَةٌ لَيُؤْمِنُنَّ بِهَا قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِنْدَ اللَّهِ وَمَا يُشْعِرُكُمْ أَنَّهَا إِذَا جَاءَتْ لَا يُؤْمِنُونَ » (الأنعام، 109)

ترجمه: با نهایت اصرار، به خدا سوگند یاد کردند که اگر نشانه‌ای [= معجزه‌ای‌] برای آنان بیاید، حتماً به آن ایمان می‌آورند؛ بگو: «معجزات فقط از سوی خداست؛ و شما از کجا می‌دانید که هرگاه معجزه‌ای بیاید (ایمان می‌آورند؟ خیر،) ایمان نمی‌آورند!»

« وَقَالُوا لَوْلَا يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِنْ رَبِّهِ أَوَلَمْ تَأْتِهِمْ بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الْأُولَى » (طه، 133)

ترجمه: گفتند: «چرا (پیامبر) معجزه و نشانه‌ای از سوی پروردگارش برای ما نمی‌آورد؟! (بگو:) آیا خبرهای روشنی که در کتاب‌های (آسمانی) نخستین بوده، برای آنها نیامد؟!

نکات:

توجه به چند نکته، مفهوم و مقصود آیات را روشن می‌سازد:

یک – در هر دو آیه، معلوم است که مدعیان موحد و اهل کتاب بوده‌اند، نه کفاری که اساساً توحید و معاد را قبول ندارند، چه رسد به این که نبوت و رسالت را قبول داشته باشند.

چرا که در آیه‌ی اول می‌فرماید: « وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ – محکم‌ترین و شدیدترین قسم‌ها را با جدیت تمام به "الله" یاد می‌کنند ...»، بنابراین معلوم است که به "الله جلّ جلاله" اعتقاد داشتند!

دو - در آیه‌ی دوم می‌فرماید: «مگر اخبار روشنی در کتب پیشین برای آنها نیامد»، یعنی آنها ادعای ایمان به تورات و انجیل داشتند و اکنون رسالت ایشان را رد می‌کردند.

معجزه:

الف - اگر چه معجزات انبیای الهی، همگی "آیات = نشانه‌های"، حقانیت آنان می‌باشد، اما قرآن کریم تعلیم می‌دهد "آیه و بیّنه"، فقط یک معجزه‌ی فیزیکی نمی‌باشد، لذا معجزه فیزیکی نیز تنها دلیل، بینه و آیه برای اثبات حقانیت نمی‌باشد. چنان که هم آیات قرآن کریم را "آیه" نامیده است و هم معجزات انبیای الهی را "آیه" نامیده است و هم عذاب اقوام کافر، لجوج و عنود را "آیه" نامیده است و هم خلقت آسمان و زمین و تمامی نشانه‌های علم، حکمت و قدرت الهی را "آیه" نامیده است.

ب – معجزات نیز یعنی کاری که دیگران از انجام آن ناتوان [در عجز] باشند، تا بدینوسیله بر آنان اثبات شود که این امر، فعل و کار خداست و به حول و قوه‌ی او، توسط بنده‌ای از بندگانش انجام شده، پس او رسول خداست. وگرنه در اثبات توحید که خلقت یک پشه و مگس نیز معجزه است، چرا که دیگران از انجام آن عاجز می‌باشند.

بنابراین، معجزه‌ی انبیای الهی ممکن است فیزیکی باشد (مثل شکافتن رود، یا زنده کردن مرده)، و ممکن است به تمامی جهات علمی باشد [مثل قرآن کریم، با علوم توحیدی، معادی، حقوقی، اخبار غیبی از گذشته و آینده، انسان‌شناسی، جامعه‌شناسی، اخلاقی، سیاسی و ...].

ج – معجزات فیزیکی، فقط برای حاضرینی که با چشم آن اتفاق را می‌بینند ممکن است مؤثر ‌افتد و اطرافیانی که چه به لحاظ جغرافیایی و محیطی و چه به لحاظ تاریخی و زمانی دورتر بوده‌اند، آن اتفاقات را ندیده‌اند و فقط بر اساس قول موثق می‌پذیرند. مثل آن که حاضرین موثق به غایبین خبر دهند که ما دیدیم؛ و یا مانند معجزاتی که در قرآن کریم بیان شده است و ما قبول می‌کنیم.

د – بنابراین، اصل آیه، دلیل، بینه و معجزه، همان کلام وحی است، صحف، زبور، تورات، انجیل و قرآن کریم می‌باشد که دیگران از آوردن مثل آن عاجزند.

استراتژی و تاکتیک کفار و مخالفان:

کفار و مخالفان دو تاکتیک داشتند (و هنوز هم دارند):

اول آن که می‌گفتند: فرستاده‌ی خداوند نمی‌تواند از جنس بشر باشد، بخورد، بیاشامد، بیمار شود، بجنگد، ازدواج نماید، صاحب اولاد شود، در بازار آمد و شد بنماید ... و بالاخره بمیرد؛ بلکه باید از جنس فرشتگان باشد! اگر چه به وقتش فرشتگان را نیز مؤنث و دختران خدا می‌نامیدند!

« وَقَالُوا مَالِ هَذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعَامَ وَيَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ لَوْلَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيرًا » (الفرقان، 7)

ترجمه: و گفتند: و گفتند اين چه پيامبرى است كه غذا مى ‏خورد و در بازارها راه مى‌‏رود؛ چرا فرشته‏‌اى [که ما ببینیم] به سوى او نازل نشده تا همراه وى هشداردهنده باشد؟!

خداوند متعال در پاسخ‌ها تأکید نمود که تمامی انبیا برای جنس بشر، باید از جنس بشر باشند و همین‌گونه نیز هستند، و فرمود:

« وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَيَمْشُونَ فِي الْأَسْوَاقِ وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا » (الفرقان، 20)

ترجمه: ما هیچ یک از رسولان را پیش از تو نفرستادیم مگر اینکه غذا می‌خوردند و در بازارها راه می‌رفتند؛ و بعضی از شما را وسیله امتحان بعضی دیگر قراردادیم، آیا صبر و شکیبایی می‌کنید (و از عهده امتحان برمی‌آیید)؟! و پروردگار تو همواره بصیر و بینا بوده است.

دوم آن که پس از عدم موفقیت و مشاهده‌ی تداوم دعوت، گرایش مردم و قدرت یافتن انبیا و رسولان الهی، برای آن که آنها در راستای اهداف و مطامع خود، تحت فرمان و سلطه‌ی درآورند، از جانب خود به آنها سفارش معجزه می‌دادند و گفتند: اگر واقعاً فرستاده‌ی خداوند متعال هستی، برای ما این کار و آن کار را بکن! و یا حتی می‌گفتند: این آیات را بردار و آیات دیگری که وفق مراد، میل و منافع ما باشد بیاور تا تو را قبول کنیم و به تو ایمان بیاوریم!

« وَ إِذا تُتْلي‏ عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ قالَ الَّذينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هذا أَوْ بَدِّلْهُ قُلْ ما يَکُونُ لي‏ أَنْ أُبَدِّلَهُ مِنْ تِلْقاءِ نَفْسي‏ إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ ما يُوحي‏ إِلَيَّ إِنِّي أَخافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذابَ يَوْمٍ عَظيمٍ » (یونس علیه السلام، 15)

ترجمه: و هنگامی که آیات روشن ما بر آنها خوانده می شود ، کسانی که ایمان به لقای ما ( و روز رستاخیز ) ندارند می گویند: «قرآنی غیر از این بیاور ، یا آن را تبدیل کن! ( و آیات نکوهش بتها را بردار ) » بگو: «من حق ندارم که از پیش خود آن را تغییر دهم فقط از چیزی که بر من وحی می شود ، پیروی می کنم! من اگر پروردگارم را نافرمانی کنم ، از مجازات روز بزرگ ( قیامت ) می ترسم!»

●- خداوند متعال، مکرر تصریح نموده که به آنها بگو: «نه آوردن آیه در اختیار من است (چون از خود آیه نمی‌سازم)، و نه معجزه در اختیار و اراده‌ی من است، بلکه به اراده‌ی خداوند علیم و حکیم انجام می‌پذیرد» و البته اگر چنین نباشد که اصلاً وحی یا معجزه‌ی الهی محسوب نمی‌گردند.

« وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّ اللَّهَ قَادِرٌ عَلَى أَنْ يُنَزِّلَ آيَةً وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ » (الأنعام، 37)

ترجمه: و گفتند چرا معجزه‌اى از جانب پروردگارش بر او نازل نشده است؛ بگو بى‌ترديد خدا قادر است كه پديده‏‌اى شگرف فرو فرستد ليكن بيشتر آنان نمى‌دانند.

●- ببینیم چه زیبا و ژرف بیان نموده که اصل معجزه و درک آن از سنخ "علم" می‌باشد، نه چند حادثه‌ی فیزیکی، و اینان نیز درک معجزه نمی‌کنند، چون "علم" ندارند.

*- بنابراین معجزه‌ی اصلی خاتم الانبیاء، حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله نیز از سنخ "علم" می‌باشد که با "کتاب و کلام" منتقل می‌شود، یعنی (کتاب قرآن مجید که کلام الله است). اما اینها چون علم ندارند، اخذ و درک نمی‌کنند.

 

مرتبط:

●- اگر «معجزه» از دلایل بعثت انبیاست، پس چرا پیامبر اسلام (ص) نیز مانند پیامبران دیگر معجزات نداشت و فقط «کتاب» معجزه‌ی اوست؟ (14 بهمن 1389) 

 ●- چرا درزمان‌های گذشته مردم آن همه معجزات آشکار از پیامبران‌شان می‌دیدند – حالا بماند برخی ایمان می‌آوردند یا نه – اما در این زمان، ما محروم از شخصی هستیم که ادعا کند مستقیم از طرف خدامبعوث شده یا معجزه‌ای بیاورد؟ (29 اردیبهشت 1393)

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

با این آیه‌ها ثابت می‌کنند که پیامبر معجزه نداشته است، (انعام آیه 109) – (طه آیه 133)؛ جواب چیست؟ [نفرمایید اثبات می‌کنند، بفرمایید: ادعا می‌کنند]!

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8588.html

کلمات کلیدی:  قرآن   سوره انعام