پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه): احادیث در مورد این که اولیای الهی با شهادت از دینا می‌روند، بسیار است، چنان که از امام حسن مجتبی (ع) روایت شده است: «به خدا سوگند، پیامبر خدا با ما پیمان بسته است که این امر [امامت] را دوازده‌ تن امام از فرزندان علی و فاطمه به دست خواهند گرفت و هیچ کدام از ما نیست، مگر این که مسموم یا کشته می‌شود. (بحارالانوار، ج 27، ص 217)» – و از امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمودند: « به خدا قسم هیچ‌یک از ما نیست، مگر این که کشته شده و به شهادت می‌رسد » (همان، ص 209)

شهادت:

شهادت، یک معنای عام دارد و یک معنای خاص. در معنای عام "شهید" کسی است که عالَم مشهود اوست و علم و نظارتش استمرار دارد و لذا در قیامت نیز شهادت می‌دهد.

"شهید" نام خداوند متعال است، چنان که علیم، حکیم، قادر، جواد، رئوف و رحیم نیز اسمای الهی هستند و این اسما، در بندگان به تناسب ظرفیت وجودی و تلاش‌شان ظهور و بروز می‌یابد.

اما "شهید" در معنای عام، به کسی گفته می‌شود که در راه خدا به قتل رسیده است. حال خواه به واسطه‌ی جنگ یا ترور خونش بریزد، یا مسموم گردد، یا به عوارض گوناگونی که از سوی دشمن تحمیل شده و سبب مرگ او می‌شود، مبتلا گردد.

از این‌رو، در تعریف مصادیق شهید، بیانات گوناگون و روشن‌گری در احادیث ذکر شده است که شهادت به غیر از حال جنگ و یا نوعی قتل نیز دلالت دارد؛ مانند: «پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله: هركسی بر دوستی آل محمد بميرد شهيد مرده است (بحارالانوار/ج98، ص138)» - « امام زين العابدين علیه‌السلام: هر كه در زمان غيبت قائم (علیه السلام)؛ بر موالات و دوستی بميرد خداوند پاداش هزار شهيد مانند شهيدان بدر و احد به او اعطا كند. / (بحار ج82، ص172) »

و هم چنین در احادیث بسیاری تصریح شده که اگر کسی در راه خدا، از جان و مال و نوامیس خود دفاع کند و در این راه کشته شود، شهید است. « پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله: هر کس برای دفاع از جان و مال اهل و عیال خود پیکار کند و کشته شود شهید است و کسی که در راه قُرب به خدا کشته شود شهید است  ./ (کنز المعال، ج4، ص420)»

و البته هیچ تردیدی نیست که شهادت در راه خدا، بالاترین درجه در انواع مرگ‌هاست، و والاترین نوع آن نیز "کشته شدن" در راه خدا می‌باشد و خداوند متعال مقام انبیا و شهدا را هم ردیف قرار داده است.

بنابراین، مفهوم و حقیقت "شهادت در راه خدا"، در هیچ دورانی متغیر و مبدل نمی‌گردد و انبیا و اولیای خداوند منان، همه شهید می‌شوند، چه به حسب ظاهر مستقیماً کشته شوند و چه نشوند.

دوران حضرت امام مهدی علیه السلام:

از آنجا که دوران قیام، ظهور و حکومت ایشان هنوز فرا نرسیده است و مردم معمولاً با تصورات ذهنی به این حوادث بزرگ نگاه می‌کنند، گاهی خلط مبحث رخ می‌دهد و گاه تمام این وقایع و حوادث آن را در فاصله‌‌ای کوتاه متصور می‌گردد! در حالی که چنین نمی‌باشد.

●- خدا می‌داند که ایشان چه زمانی ظهور و قیام می‌نمایند، همین فردا، یا زدوتر یا دیرتر!

●- خدا می‌داند که تداوم قیام تا سقوط حکام و حکومت‌های جور و ریشه‌کنی ظلم، جهل و جنایت در سرتاسر دنیا، چند سال به طول می‌انجامد!

●- خدا می‌داند که آغاز استقرار حکومت جهانی، به رهبری فرستاده‌ی خداوند سبحان، حضرت "بقیة الله فی ارضه و حجة الله علی خلقه" چه مدت پس از ظهور و قیام خواهد بود و چند سال به طول می‎انجامد؟

●- خدا می‌داند که رجعت برخی از امامان علیهم السلام (مانند حضرت سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام) در زمان حیات ایشان و نیز آغاز حکومت آنها پس از دوران ایشان، در چه زمانی رخ می‌دهد و چند سال به طول می‌انجامد؟

●●- و در تمامی این دوران‌ها، مجاهدت و شهادت فی‌سبیل‌الله تداوم دارد، چنان که در زمان غیبت ایشان نیز وجود دارد.

کشته شدن ابلیس لعین:

بله، در یک برهه، ابلیس رجیم مجبور می‌شود که مستقیم به میدان جنگ بیاید و البته خودش هم می‌داند که این پایان کار است و کشته خواهد شد.

اگر اخبار کشته شدن ابلیس لعین، بیان شده و به ما رسیده، پس خودش هم می‌داند، لذا تمامی شرارت‌های آن خبیث، به غیر از دشمنی با خدا و انسان، برای این است که ظهور و بالتبع پایان عمر و آغاز عذابش نیز به تعویق بیفتد.

●- اما، کشته شدن ابلیس یا برخی دیگری از شیاطین جنّ و انس، به مثابه‌ی از بین رفتن تمامی امکانات و شرایط برای انحراف نمی‌باشد؛ چرا که در چنین حالتی، «جبر» حاکم می‌شود و ما می‌دانیم که تا دنیایی که انسان در آن زندگی کند وجود دارد و قیامت برپا نشده است، "اختیار" از انسان سلب نمی‌گردد؛ وگرنه معاد، حسابرسی، محاکمه، پاداش و کیفر، معنا و مفهومی نخواهد داشت.

●- زمانی که ابلیس لعین کشته می‌شود، هنوز شیاطین دیگری از گروه جنّیان و انسان‌های پلید که خودشان "شیطان" هستند وجود دارند. اگر تمامی شیاطین جنّ و انس بمیرند و یا کشته شوند نیز "نفس اماره" انسان، تا زنده است، باقیست و چه بسا [حتی در زمان حکومت مهدوی علیه السلام] باشند کسانی که افسار خود را به جای عقل و وحی، به دست «نفس حیوانی» خود می‌سپارند و بیراهه می‌روند. منتهی تفاوت در این است که در آن دوران، دیگر مستکبران، زورگویان، جلادان، دنیاپرستان و کفار، حکومتی را در اختیار ندارند و از ابزار سلطه برخوردار نیستند و نمی‌توانند مردمان را به گمراهی بکشانند. اما هر انسانی، عقل و قلب و نفس دارد. شعور، اختیار و اراده دارد.

قرآن کریم:

در قرآن کریم نیز به همین معنا تصریح شده است، چنان که می‌فرماید پس از تحقق وعده‌ی ‌الهی در ظهور و استقرار حکومت عدل و برپایی امنیت جهانی، هر کسی منحرف و کافر شود، خودش فاسق است، پس معلوم است این امکان وجود دارد و چه بسا کسانی باشند که در آن دوران نیز به کفر و فسق خود ادامه دهند:

« وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ » (النّور، 55)

ترجمه: خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند وعده می‌دهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد، همان گونه که به پیشینیان آنها خلافت روی زمین را بخشید؛ و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده، پابرجا و ریشه‌دار خواهد ساخت؛ و ترسشان را به امنیّت و آرامش مبدّل می‌کند، آنچنان که تنها مرا می پرستند و چیزی را شریک من نخواهند ساخت. و کسانی که پس از آن کافر شوند، آنها فاسقانند.

شهادت رجعت کنندگان:

در این که شخص حضرت امام مهدی سلام الله علیه، شهید (مقتول) می‌شوند و یا به ظاهراً به مرگ طبیعی (که البته آن نیز شهادت است) رحلت می‌نمایند، اقوال متفاوت است. اما با قطعیت بیان شده که حضرت سیدالشهداء علیه السلام در زمان ایشان رجعت می‌یابند و غسل و کفن و نماز میت و تدفین ایشان را بر عهده دارند، چرا که معصوم را جز معصوم تغسیل و تدفین نمی‌نماید.

هم چنین تصریح شده که حضراتی چون مسیح بن مریم علیه السلام یا مالک اشتر، و برخی دیگر از بزرگان و شهدا، رجعت می‌یابند و در رکاب ایشان خواهند بود؛ اما کشته شدن دوباره‌ی آنها، موضوعیت ندارد. چه بشا همانگونه که از عالَم برزخ به زمین رجعت می‌نمایند، دوباره رجعت داده شوند و یا مؤمنانی که در زمان غیبت ایشان به مرگ طبیعی از دنیا رفته‌اند، به فیض شهادت نیز برسند.

نکته:

ما اکنون به حکم عقل و وحی، موظف و مکلف هستیم که به آغاز راه بیاندیشیم، نه پایان و انجام آن.

چنان که در احادیث تصریح شده و عقل نیز همین اصل را تصدیق می‌کند که «تا انسانی روی زمین هست، امام دارد». پس آخرین کسی که از دنیا می‌رود و پس از آن (معلوم نیست چه مدت)، قیامت برپا می‌شود، امام معصوم علیه السلام خواهد بود.

بنابراین، ما باید اکنون در اندیشه‌ی امام شناسی، تولا و تبرا، خودسازی، رشد جامعه و مساعد نمودن شرایط و زمینه برای ظهور و قیام جهانی آن حضرت علیه السلام باشیم. انشاء الله.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

*- شهادت در حکومت حضرت مهدی علیه السلام چگونه است؟ آیا حدیث مربوط به شهادت انبیا و اولیای خدا، برای قبل از حکومت است؟!

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8622.html

کلمات کلیدی:  اعتقادی   امام مهدی   شهيد