پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): همیشه ابتدا یک فرض غلط به عنوان یک حکم درست و اساس مطرح می‌شود و سپس بر اساس نقدها، تحلیل‌ها و سؤالات و شبهات مطرح می‌گردد.

بله، عبادت حق تعالی (نه هر عبادتی) به انسان آرامش می‌دهد، اما چه کسی گفته و بر چه مبنایی گفته می‌شود: «عبادت برای آرامش دورنی می‌باشد»؟!

بدیهی است که اگر معنا، مفهوم و مقصود از نماز، خم و راست شدن باشد، هیچ حکمتی در آن نیست و به هیچ وجه آرامشی نمی‌بخشد. حرکاتی است که یا از روی عادت انجام می‌شود، یا از روی ریا و یا ...، بالاخره عبادت حق تعالی نمی‌باشد.

*- موازین اخلاقی چیست که انسان خودش آنها را دریابد و خودش به آنها پایبند باشد؟ چه کسی وضع کرده؟ مبنایش چه بوده؟ وضع کننده‌ی اخلاقیات، خالق بوده یا مخلوق؟ انسان چگونه می‌تواند خودش را پایبند به آنها نماید و چرا باید چنین کند؟!

وقتی مبنا، «انسان خودش» شد، هر چه بگویید، دیگری می‌گوید: «این نظر توست، نظر من چیز دیگری است»! پس نباید همین‌طوری، شعاری تحت لوای «انسان خودش» را بپذیریم.

عبادت:

عبادت، یعنی بندگی و بندگی یعنی وابستگی و تعلق؛ وابستگی نیز یعنی این که انسان چه کسی یا چه چیزی را غایت، هدف و محبوب می‌داند و بر می‌گزیند؟

از این‌رو، برخی خداوند سبحان، واحد، احد، خالق و ربّ العالمین را عبادت (بندگی) می‌کنند و برخی دیگر هوای نفس خود یا دیگران را بندگی می‌کنند – برخی بندگان طواغیت و فراعنه‌ی زمان خود هستند – و برخی دیگر بندگان شهوت، قدرت، ثروت، مکنت ... و خلاصه بندگان دنیا و مظاهرش.

بنابراین، از آن جهت که همگان مخلوق خداوند متعال هستند، همگان «بنده» آفریده شده‌اند، لذا همگان بندگی می‌کنند و تفاوت در معبودها و اله‌هایی است که اشخاص برای بندگی بر می‌گزینند.

اخلاقیات:

نباید برای فرار از بندگی خداوند سبحان و توجیه بندگی خدایان کاذب، خود و دیگران را با کلمات، الفاظ و واژگان فریب دهیم.

●- اخلاقیات یعنی چه که آدمی از آن دور بشود و یا نشود؟! چه چیزی محک نزدیک شدن یا دور شدن به اخلاقیات می‌باشد؟ کی تعیین کرده است؟ آیا ملاک‌های اعتباری، منطبق با نظام خلقت و هدایت انسان می‌باشد، یا همه من‌درآوردی، مقطعی و اعتباری است؟!

●- اگر خالق، رب و مالکی نباشد، اگر زندگی منحصر به این دنیای مادی باشد، اگر آخرت و حساب و کتاب و رسیدن به نتیجه‌ای نباشد و همگان در آخر کار بمیرند و خاک شوند و از بین بروند، اخلاقیات یعنی چه؟ معیارهایش کدام است و به چه دردی می‌خورد؟!

●- وقتی همه چیز مساوی است و در نهایت مساوی با "پوچ و هیچ" است، بر چه مبنایی راست و دروغ (صدق و کذب)، عقل و جهل، عدل و ظلم، نیکی و بدی و ...، با هم فرق دارند؟ انسان تا زنده است، باید زندگی کند و از مواهب دنیا بهره ببرد، پس را باید معیارهای اخلاقی برای خودش معین کند، چارچوبی تدوین کند و تلاش کند که در چارچوب باشد؟!

اخلاق:

"اخلاق"، یعنی «موضع‌گیری». بنابراین موضع‌گیری هر فرد یا اجتماعی در مقابل هر چیزی، اخلاق آن فرد یا جامعه می‌باشد. از موضع انسان در قبال توحید و شرک گرفته، تا عدل و ظلم، خوبی و بدی، یا هر کاری و هر چیزی.

یک تشنه، در مقابل یک لیوان آب قرار گرفته است. حال اخلاق (موضع) او چیست؟ یکی می‌گوید: باید ببینم که مال غیر است یا خیر؟ اجازه دارم بنوشم یا خیر؟ سالم است یا خیر؟ - دیگری می‌گوید: وقتی "من" تشنه هستم، باید این لیوان را بدون در نظر گرفتن هر لحاظی، بردارم و بنوشم.

برای همین است که مکاتب نوین [مدرنیسم، پست مدرنیسم، پسا پست مدرنیسم و ... که همه ریشه در ماتریالیسم (ماده‌گرایی) و اومانیسم (نفس پرستی و من گرایی) دارند، مانند اسلاف خود در دوران جاهلیت دور، نمی‌توانند مقوله‌ای تحت عنوان «حیات معقول» و «اخلاقیات» را بپذیرند و در نهایت هر کدام به تعریفی، کمال را در لذت فردی تعریف می‌کنند و لذت فردی نیز اخلاق بردار نمی‌باشد.

همین که گفته می‌شود: « فرد خودش احساس آرامش كنه »، یعنی من‌گرایی اومانیستی. یعنی نفس پرستی. کدام "خودش"؟! خیلی‌ها با ظلم و جنایت احساس آرامش می‌کنند و با اشاعه‌ی فسق و فساد احساس لذت می‌کنند! کدام "اخلاقیات"؟!

هدف از عبادت:

بنابراین، هدف از عبادت خداوند سبحان، به هیچ وجه رسیدن به آرامش درونی نیست، اگر چه چنین آرامشی را در پی دارد، و البته فقط ایمان و ذکر اوست که چنین آرامشی می‌دهد و مابقی همه توأم با ناآرامی، اضطراب، خوف و حزن می‌باشد؛ بلکه هدف، قرب به حق تعالی می‌باشد.

"قرب = نزدیک شدن"، یعنی انسان به واسطه‌ی هدف گرفتن او و طی مسیری که هدف مشخص می‌کند، مراتب رشد و کمال و نزدیک شدن به هستی و کمال محض را طی نماید.

دقت کنیم که هر هدفی، خودش مسیر، چارچوب و قوانین را معین می‌کند. به عنوان مثال:

●- اگر هدف کسی در زندگی فقط ثروت باشد، قوانینی چون فساد مالی، ربا، عدالت اقتصادی و ... نمی‌تواند برای او معنا و مفهومی داشته باشد، او باید از راهی که می‌تواند، به پول و ثروت برسد.

●- اگر هدف کسی "قدرت" باشد، دیگر عدل و ظلم برای او بی‌معنا می‌شود و باید اخلاق ماکیاولی را پیشه کند تا به هدف (قدرت) برسد.

●- اگر هدف کسی فقط شهوت‌رانی باشد، ازدواج، زنا، محرم، نامحرم، خانواده، همسایه، غریبه و ... هیچ فرقی برایش نخواهد داشت و اگر بگوید: «من موازین اخلاقی را رعایت می‌کنم»، سخنی گفته که با هدفش تطابقی ندارد.

●- آیا امروزه در جهان نفس پرست که بنده‌ی شهوات خود هستند، همخوابی با اعضای اول خانواده – همسر دیگران – همجنس‌بازی – همخوابی با حیوانات و ...، به عنوان شاخصه‌ی آزادی و مدنیت مطرح نمی‌باشد، تا جایی که برایش قانون وضع می‌کنند؟!

آری، اخلاقیات شعاری و در چارچوب بی‌خدایی و بی‌معادی، اخلاقیات مبتنی بر من‌گرایی و نفس پرستی، همین است. یک روز قانون می‌گذارند که همجنس‌گرایی جرم است – روز دیگر قانون می‌گذارند که نه تنها هیچ اشکالی ندارد، بلکه ازدواج آنها نیز صحیح است و باید از امیتازات خانواده نیز برخوردار شوند!

●- بنابراین، هدف از عبادت خداوند متعال، رسیدن به آرامش نیست، بلکه حرکت در صراط و رسیدن به رشد، کمال و قرب الهی می‌باشد.

●- هدف از عبادت، آدم شدنِ حیوانی به نام انسان است که اگر تحت تعلیم و تربیت الهی پرورش یابد، تا مقام "خلیفة الهی" پیش می‌رود و به "اعلا علیین" می‌رسد و اگر تحت تعلیم و تربیت نفس حیوانی و شیاطین درونی و بیرونی قرار گیرد، به "اسفل السافلین" سقوط می‌کند و از حیوان وحشی نیز بدتر می‌شود.

« وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لَا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا يَسْمَعُونَ بِهَا أُولَئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ » (الأعراف، 179)

ترجمه: به یقین، گروه بسیاری از جن و انس را برای دوزخ آفریدیم؛ آنها دل‌ها [= عقل‌ها]‌یی دارند که با آن (اندیشه نمی‌کنند، و) نمی‌فهمند؛ و چشمانی که با آن نمی‌بینند؛ و گوش‌هایی که با آن نمی‌شنوند؛ آنها همچون چهارپایانند؛ بلکه گمراهتر! اینان همان غافلانند (چرا که با داشتن همه‌گونه امکانات هدایت، باز هم گمراهند)!

 

مرتبط:

*- مدعی‌اند در برخورد با انسان‌ها باید «انسانیت» ملاک باشد و نه «اعتقادات». خواه گاو پرست باشند یا خداپرست؟ هر عقیده‌ای محترم است و باید احترام گذاشت. (7 خرداد 1391)

*- در فضای مجازی مطالب بسیار زیادی یافت می‌شود که می‌گویند: "دین ما دین انسانیت است"، لطفا در مورد دین انسانیت توضیح دهید! (29 اسفند 1393)

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

هدف از عبادت، رسیدن به آرامش است. انسان خودش می‌تواند به اخلاقیات پایبند باشد. پس چه نیازی به عبادت و نماز و ... وجود دارد؟

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8634.html 

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   عبادت   نماز