پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): خداوند سبحان، خالق و مالک و ربّ همگان است – در معاد همگان با هم محشور می‌گردند – اسلام را دین و قرآن کریم را کتاب همگان قرار داد – اهل بیت علیهم السلام، حجج الهی برای همگان هستند – کعبه‌ی معظمه، قبله همگان است و ابلیس و سایر شیاطین جنّ و انس نیز دشمن همگان (بنی آدم) هستند. پس هر کسی متناسب با رویکرد خود، یا بهره می‌برد و یا دچار ضرر و خسران می‌گردد.

*- ماه مبارک رمضان، یک ماه است در میان دوازده ماه قمری؛ چنان که فروردین یک ماه است در میان دوازده ماه شمسی و ژانویه یک ماه است در میان دوازده ماه میلادی.

بنابراین، وقتی یک ماهی فرا می‌رسد، دیگر فرقی ندارد که اشخاص به چه دین یا ملیتی هستند، چرا که بر اساس آن تقویم، آن ماه فرا رسیده است. بدیهی است ماه‌های شمسی و قمری، برای همگان ملموس می‌باشد، چرا که اعتباری نیستند، بلکه منطبق با گردش زمین و ماه به دور خورشید می‌باشند. تفاوت ماه‌های قمری و شمسی این است که به خاطر چگونگی گردش زمین، فصول فرق می‌کند و یا ماه قمری به تناسب شمسی، گردشی می‌شود، مثلاً ماه مبارک رمضان طی دو دهه در فصل‌های بهار و تابستان قرار می‌گیرد و طی دو دهه‌ی بعد، در فصل‌های پاییز و زمستان قرار می‌گیرد.

ایام‌الله:

تمام عالَمِ هستی، مِلک و مُلک خداست و تمامی زمان‌ها و ایام نیز مخلوق و مال خداوند متعال می‌باشند، منتهی خداوند متعال برخی از مکان‌ها (کعبه، منا و عرفات، مسجد، حرم‌ها ...) را برای عبادت خود‌ش خاص کرده است و هم چنین برخی از زمان‌ها را (رجب، شعبان، رمضان و ...) را برای عبادت خود خاص نموده است و در میان همه آنها، یک شب را برگزیده و خیر آن را برابر با هزار ماه (حدود هشتاد سال یا یک عمر) قرار داده است، چرا که قرآن کریم را در آن شب نازل نموده است.

تفاوت مکان و زمان:

یک تفاوت عمده بین مکان‌ها و زمان‌های خاص عبادی وجود دارد و آن این است که مکان را شما باید بروید؛ پس شاید توفیق نیابید، یا رفتن با زحمت و خطر مواجه باشد و ...، بنابراین ممکن است یک نفر هیچ‌گاه به حج، عمره، کربلا یا نجف و مشهد مشرف نگردد، اما ویژگی زمان این است که خودش می‌آید و همگان را فرا می‌گیرد.

از این‌رو، ماه مبارک رمضان، برای همگان ماه مبارک رمضان است و شب‌ قدر نیز برای تمامی آحاد بشر و حتی ملائک آسمان شب قدر است و اختصاصی به مسلمان یا مؤمن ندارد، هر چند که ممکن است فقط آنان از برکات این شب بهره ببرند.

شب قدر چه اتفاقی می‌افتد:

در قرآن کریم تصریح نمود که در شب قدر هر سال، مقدرات عالَم هستی که از جانب خداوند متقدر تقدیر شده است، نزول می‌یابد؛ و البته طبق آیات و احادیث می‌دانیم که به حجت خدا علیه السلام در آن عصر و زمان نزول می‌یابد.

« تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ » (القدر، 4)

ترجمه: فرشتگان و «روح» در آن شب به اذن پروردگارشان برای (تقدیر) هر کاری نازل می‌شوند.

فراز « مِنْ كُلِّ أَمْرٍ » مبین آن است که این مقدرات، اختصاصی به سرنوشت مؤمنان یا کل انسان‌ها ندارد، بلکه مقدرات همه چیز در عالَمِ هستی را شامل می‌گردد، حتی تقدیر این که ستاره‌ای متولد و یا خاموش شود. البته که عالم هستی، نظم و ناظم دارد، مدیریت و عوامل اجرا دارد و ... .

مقدرات:

"قدر" یعنی "اندازه". هر چیز به اندازه‌های معینی خلق شده است، « إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ - البته ما هر چیز را به اندازه آفریدیم! / القمر، 49».

نظم آفرینش و بالتبع امکان شناخت آن (کشفیات علمی) نیز به خاطر همین مقدرات (اندازه‌ها) می‌باشد، چنان که حتی میزان نزولات آسمانی (هر چه که باشند)، حد و اندازه‌ی معینی دارند « وَالَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَيْتًا كَذَلِكَ تُخْرَجُونَ - همان کسی که از آسمان آبی فرستاد بمقدار معیّن، و بوسیله آن سرزمین مرده را حیات بخشیدیم؛ همین گونه (در قیامت از قبرها) شما را خارج می‌سازند! / الزّخرف، 11».

بنابراین، هر کاری نیز اندازه‌های خود را دارد و رابطه‌ی علت و معلول در همه چیز و همه کار جاری می‌باشد. به عنوان مثال: نماز، علت است برای شکستن تکبر و رفتن معراج – دعا علت است برای استجابت – صدقه علت است برای دفع بلا – نیکی به پدر و مادر علت می‌شود برای طول عمر و گشایش و ...، چنان که ورزش علت تندرستی و تحصیل علت باسوادی می‌گردد.

گناهان نیز هر کدام علتی می‌شوند برای انحرافات، گناهان، گرفتاری‌ها و بلاهای مخصوص خود.

شب قدر:

در شب قدر، مقدرات ما نیز تقدیر می‌گردد. منتهی خدا لطفی نموده که اهل باور و ایمان از برکات آن بهره‌مند می‌گردند و نه همگان. چنان که اهل تحصیل از کسب علم بهره‌مند می‌گردند و نه همگان.

شب قدر، شب نزول قرآن کریم است. پس آنان که خود را در نور قرآن کریم قرار داده و آن را به عنوان کتاب آسمانی پیش رو و بالای سر قرار می‌دهند، بهره‌اش را می‌برند – شب قدر، شب استجابت دعاها و بخشش گناهان است، پس آنان که در این شب خاص، به درگاه خدا می‌روند و با استغفار و توبه، امیدشان به فضل و کرم او را اظهار می‌دارند، مورد توجه خاص قرار می‌گیرند.

*- «ولایت»، سر منشأ و کلید و چراغ هدایت و کشتی نجات است.

مصادف شدن ضربت، شهادت و سوم امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام با شب‌های قدر، سبب می‌گردد که اهلش در این سه شب، متوسل به ولایت شوند و بدان سبب بخشوده و هدایت گردند.

اینها همه علت می‌شوند و معلول‌های خوشایند و مطلوبی در مقدرات خواهند داشت، گناهان بخشوده و محو می‌شوند، پس معلول‌های نامطلوب آنها نیز محو می‌گردد – دعاها مستجاب می‌شود، پس معلول‌ها و عواقب خوشی در پی خواهند داشت. انشاء الله.

شب قدر و تفاوت افق‌ها:

ابتدا به این نکته‌ی مهم توجه کنیم که اولاً زمان به خداوند متعال احاطه ندارد و ثانیاً فعل خدا به تعبیر ما در یک چشم به هم زدن « كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ » انجام می‌گیرد، بنابراین، معلوم نیست که نزول قرآن کریم در این شب، بر قلب مبارک خاتم الانبیاء، محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله، یک آن بوده و یا به لحاظ ما چند ساعت به طول انجامیده است. نزول مقدرات در شب قدر نیز همین طور است، هر چند که تشریفات آن (نزول ملائکه و روح خدمت حضرت حجت علیه السلام و بازگشت به عرش الهی و محل استقرارشان) تا طلوع فجر به طول انجامد. « سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ».

سپس نوبت به فعل ما و قدر و اندازه‌ی شب قدر برای ما می‌رسد که زمان بر ما احاطه دارد:

الف – شب و روز قدر یک حکم دارند.

ب – با توجه به گردش زمین، در هر لحظه‌ای نقطه‌ای طلوع و نقطه‌ی‌ پیش از آن غروب قرار دارد، پس یک شب کامل، 24 ساعت طول می‌کشد، هر چند که برای هر کدام از ما، فقط چند ساعت باشد.

بنابراین، شب قدر، یک شب است و امتداد آن در کل کره‌ی زمین، 24 ساعت طول می‌کشد. شب، همان سایه‌ی زمین است که بر نیمکره‌ی دیگر می‌افتد، پس شب تا سپری شدن کامل ادامه دارد و آن 24 ساعت می‌باشد.

ج – بنابراین، آن چه مربوط به فعل پروردگار عالم است (نزول ملائک و مقدرات) در یک آن اتفاق می‌افتد، اما آن چه مربوط به فعل بندگان می‌باشد، طول مدت دارد، لذا همگان می‌توانند با بهره‌مند شدن از شب قدر به افق خود، از برکات آن برخوردار گردند.

نکته:

دقت شود که هر چیزی، دارای مراتب سه گانه‌ی وجودی است. صورتی در عالم عقل دارد، که آن علت است برای صورت مثالی و آن نیز علت است برای پیدایش و ظهور صورت طبیعی آن.

زمان نیز همین‌طور است، گردش ایام، شب و روز و ساعات آن، صورت طبیعی "زمان" می‌باشد، اما صورت آن در عالم عقل و عالم بالا، معلول گردش زمین به دور خودش یا خورشید نمی‌باشد، بلکه همان "وقت معلوم" است.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

1- آیا شب قدر فقط برای مسلمانان شب قدر است یا برای همگان؟ با توجه به تفاوت افق در اقصی نقاط، شب قدر چگونه توصیف می‌گردد؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8648.html

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی