نهج البلاغه، خطبه 41 – ترجمه حجت‌الاسلام انصاریان

اِنَّ الْوَفاءَ تَوْاَمُ الصِّدْقِ، وَلا اَعْلَمُ جُنَّةً اَوْقى مِنْهُ،  

وفا همزاد درستى است، من سپرى بازدارنده‌تر از وفاى به عهد سراغ ندارم،

وَ لايَغْدِرُ مَنْ  عَلِمَ كَيْفَ الْمَرْجِعُ.

كسى كه بداند بازگشتش به قيامت چگونه است مكر نمى‌كند.

وَلَقَدْ اَصْبَحْنا فى زَمان قَدِ اتَّخَذَ اَكْثَرُ اَهْلِهِ الْغَدْرَ كَيْساً،

ما در زمانى قرار گرفته‌ايم كه اكثر مردمِ آن مكر را زيركى پندارند،

وَ نَسَبَهُمْ اَهْلُ الْجَهْلِ فيهِ اِلى حُسْنِ الْحيلَةِ. ما لَهُمْ؟

و نادانان چنين كسانى را به مهارت در چاره جويى نسبت دهند. آنان را چه شود؟

قاتَلَهُمُ اللّهُ! قَدْ يَرَى الْحُوَّلُ الْقُلَّبُ وَجْهَ الْحيلَةِ،

خدا نابودشان كند! انسانِ واقف به تحولاتْ راه حيله را مى‌بيند،

وَ دُونَهُ مانِعٌ مِنْ اَمْرِ اللّهِ وَ نَهْيِهِ،

ولى امر و نهى حق، مانع از حيله‌گرى اوست،

فَيَدَعُها رَأْىَ عَيْن بَعْدَ الْقُدْرَةِ عَلَيْها،

با اينكه قدرت در به كارگيرى آن دارد،

وَ يَنْتَهِزُ فُرْصَتَها مَنْ لا حَريجَةَ لَهُ فِى الدِّينِ.

و آن كه باكى در ديـن ندارد، فرصت حيله‌گرى را از دست نمى‌دهـد.

 

 

کلمات کلیدی:  نهج البلاغه   وفاداري