پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): گاه آن چه که هست (حقیقت)، با آن چه دوست داریم چنین باشد (تخیل)، خیلی متفاوت است!

کجای رشد یا سقوط انسان در زندگی، بدون قید و شرط صورت می‌پذیرد و بالتبع کجای اسلام، قرآن، ایمان، بهشت و رضوان الهی و برای کی، بی‌قید و شرط بوده است؟! تمام قرآن کریم می‌فرماید: «اگر چنین باشید، اگر چنین کنید، اگر چنین نکنید و ...، چنین و چنان می‌شود». بهشت خداوند متعال را نه تنها بی‌قید و شرط به کسی (حتی انبیا و اولیای الهی) نمی‌دهند، بلکه هر عاقبت و سرنوشتی، مشروط است و هر گاه شروطش مهیا و محقق گردید، محتوم (حتمی) می‌گردد.

"شدن" حتی در طبیعت بی‌جان نیز بدون قید و شرط نیست، چه رسد به حیات انسان و رشد و کمال در آن. اگر ابر بارور شود می‌بارد – اگر بذر کاشته و آبیاری شود، ثمر می‌دهد – اگر به گیاهی آفت رسد، خشک می‌شود و ... .

حتی نصرت الهی به مؤمنان در ثبات قدم مشروط است، چه رسد به بهشت رفتن آنها. و اگر شرط برای نصرت در ثبات محقق نگردد، تزلزل و ریزش حتمی می‌گردد، اگر چه افراد پیش از آن مؤمن بوده باشند. چنان که نه خطاب به کفار، بلکه به مؤمنان فرمود:

« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ » (محمد صلوات الله علیه و آله، 7)

ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‏‌ايد، اگر خدا را يارى كنيد ياريتان مى‌‏كند و گام‌هايتان را استوار مى‌دارد.

"اگر" یعنی قید و شرط.

●- متن و ترجمه آیه به شرح زیر می‌باشد:

« لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِيبًا » (الفتح، 18)

ترجمه: به راستى خدا هنگامى كه مؤمنان زير آن درخت با تو بيعت می‌کردند از آنان خشنود شد و آنچه در دل‌هايشان بود بازشناخت و بر آنان آرامش فرو فرستاد و پيروزى نزديكى به آنها پاداش داد.

الف – هر اعتقاد و ادعایی (چه شیعه بگوید، یا سنّی، یا مسیحی و یا کافر)، باید دلیل و یا سند معتبر داشته باشد، وگرنه مقبول واقع نمی‌گردد، حال آیا این ادعا، دلیل عقلی دارد و یا سند نقلی؟!

ب – آیا خداوند متعال فرمود که این رضایت راجع به هر فعلی و نیز بی قید و شرط و ابدی است؟ و یا حدیثی بر آن وجود دارد؟ و یا دلیل عقلی و برهان قطعی بر آن اقامه شده است؟! یا آن که فقط یک برداشت و ادعای باب میل و تفسیر به رأی می‌باشد؟!

ج – اگر بخواهیم با دقت بیشتری به این آیه توجه کنیم، می‌گوییم: نه تنها خداوند متعال نفرموده که این رضایت ابدی است، بلکه حتی تصریح کرد که در میان بیعت کنندگان نیز فقط از همان‌هایی که "مؤمن" بودند، راضی شد. (رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ). چرا که می‌شود کسی نه به خاطر خدا، بلکه به خاطر حالات دیگری چون ترس یا نفاق، و یا برای اهداف دیگری بیعت نموده و یا کار شایسته‌ای انجام دهد.

بسیاری از مردم، کارهای خوب و شایسته‌ای را با اهداف متفاوتی انجام می‌دهند، اما خداوند متعال از کسی راضی است و قبول می‌نماید که "ایمان و عمل صالح" را با هم داشته باشد، وگرنه عمل خوب از آدم بد (بی‌ایمان)، نه تنها پذیرفته نیست، بلکه "حبط" گردد.

به این آیه که به قبولی عمل خوب، به شرط ایمان تصریح نموده دقت نمایید:

« وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا » (النساء، 124)

ترجمه: و كسانى كه كارهاى شايسته كنند چه مرد باشند يا رن، در حالى كه مؤمن باشند، آنان داخل بهشت مى‌‏شوند و به قدر گودى پشت هسته خرمايى مورد ستم قرار نمى‌گيرند.

بنابراین مهم این است که در میان بیعت کنندگان، چه کسانی ایمان به خدا، رسول خدا صلوات الله علیه و آله، معاد، قرآن و ... داشتند؟ و البته شاخصه‌های ایمان و مؤمن نیز در قرآن کریم بیان شده است که اصل اساسی آن تسلیم، اطاعت و تبعیت از رسول خدا صلوات الله علیه و آله، برای همیشه و در تمامی مواضع می‌باشد، نه این که در امری بیعت کنند، در امر دیگری بیعت بشکنند! (حال خواه شیعه باشند یا سنّی – در گذشته و عصر وحی باشند، یا اکنون، یا در آینده).

د – در این آیه فرمود که از مؤمنان بیعت کننده در آن واقعه راضی شد؛ نه اشاره‌ای به رضایت ابدی شده است و نه اشاره‌ای به رضایت در هر امری شده است، بلکه از این بیعت مؤمنان راضی شد.

بدیهی است که همان مؤمن بیعت کننده، اگر لحظه، روز یا سال بعد، مرتکب معصیتی گردد، یا نقض عهدی نماید، خداوند سبحان از آن گناه و نقض عهد او او ناراضی خواهد بود و البته اگر استغفار و توبه نکند، معذب خواهد بود. آیا این معارف در قرآن کریم نیامده و یا آنها نخوانده‌اند؟!

بازگشت از دین و ایمان:

خداوند متعال، برای هیچ احدی (حتی معصومین علیهم السلام)، ضمانت‌ نکرده است که همیشه مؤمن باقی می‌مانند و اگر نمانند نیز فرقی ندارد و خدا هم چنان از آنها راضی خواهد بود! این که اساساً با عقل، علم، حکمت و عدل انسانی نیز منافات دارد، چه رسد به خداوند سبحان!

مردمان را نسبت به اسلام، می‌توان به چند گروه تقسیم نمود:

●- آنها که از اسلام خارج هستند و خارج می‌مانند؛

●- آنها که از اسلام خارجند، دشمنی نیز می‌ورزند؛

●- آنها که خارجند و بعد وارد می‌شوند؛

●- آنها که مسلمان هستند و تا رسیدن مرگ‌شان مسلمان می‌مانند؛

●- آنها که ابتدا ایمان آورده و سپس باز می‌گردند (مرتد می‌شوند)؛

●- آنها که ایمان نیاوردند، ولی اسلام آوردند و سپس از همان اسلام و تسلیم بودن نیز خارج می‌شوند؛ و ... .

حال آیا معقول، منطقی، متقن و مستدل و یا مستند است که خداوند متعال برای شخص یا گروهی، به خاطر یک یا چند کار خوب، ضمانت‌نامه‌ی ابدی بفرستد؟!

هشدار و تذکر به مسلمانان و مؤمنان:

خداوند متعال در کلام وحی، چندین بار در امور گوناگون به مسلمانان و حتی به مؤمنان، هشدار و تذکر داده است که مبادا پس از تسلیم و حتی ایمان، برگردند!

●- در یک جا می‌فرماید: حالا ایشان هستند و شما نیز تسلیم شدید، اگر ایشان نباشند، چه می‌کنید؟ آیا به عقب و دوران جاهلیت بر می‌گردید؟! و البته تاریخ گواهی می‌دهد که بسیاری به عقب بازگشتند و به جای خداگرایی، معادگرایی، قرآن‌گرایی و اطاعت از رسول صلوات الله علیه و آله، ولایت گرایی و ...، به قوم گرایی و تعصبات نژادی عصر جاهلیت برگشتند:

« وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ » (آل‌عمران، 144)

ترجمه: و محمد جز فرستاده‏ اى كه پيش از او [هم] پيامبرانى [آمده و] گذشتند نيست آيا اگر او بميرد يا كشته شود از عقيده خود برمى‏ گرديد؟ و هر كس از عقيده خود بازگردد هرگز هيچ زيانى به خدا نمى‌‏رساند و به زودى خداوند سپاسگزاران را پاداش مى‌دهد.

●- در آیه‌‌ای دیگر، نه عموم مردم و یا حتی مسلمانان، بلکه مؤمنان را خطاب قرار داده و هشدار می‌دهد که اگر شما برگردید، چه می‌شود. پس چه بسا مؤمن نیز مرتجع شده و بازگردد، چه رسد به این که اگر چه مسلمان باشد، اما ایمان قرص و محکمی نداشته باشد:

« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ » (المائدة، 54)

ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‏‌ايد، هر كس از شما از دين خود برگردد، به زودى خدا گروهى [ديگر] را مى‌‏آورد كه آنان را دوست مى دارد و آنان [نيز] او را دوست دارند [اينان] با مؤمنان فروتن [و] بر كافران سرفرازند در راه خدا جهاد مى‌كنند و از سرزنش هيچ ملامت‌گرى نمى‏‌ترسند اين فضل خداست آن را به هر كه بخواهد مى‏ دهد و خدا گشايشگر داناست.

امتحان:

اگر خداوند متعال برای کسی ضمانت‌نامه بفرستد، دیگر "امتحان" موضوعیتی نخواهد داشت، در حالی که آدمی تا زنده است، در معرض امتحان قرار داد. حتی در یک نگاه و چرخش چشمش نیز امتحان می‌شود، چه رسد به کل دین و ایمان و چرخش از آن.

ثبات:

این همه آیات در قرآن کریم و هم چنین احادیث و دعاها که به "ثبات دین" اختصاص دارد، حاکی از آن است که رسیدن به یک دین و ایمان، و یا انجام یک عمل خوب، دلیلی برای تضمین بی قید و شرط فلاح و عاقبت به خیری در آینده نیست، بلکه باید همیشه به ثبات در دین و ایمان، اهتمام ورزید و از او مسئلت نمود.

آیاتی چون: « رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا » برای چه کسانی است؟! و هشدار و تذکر به مؤمنان جهت ثبات ایمان، ثبات قول و ثبات قدم برای چیست؟

« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ » (الأنفال، 45)

ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، چون با گروهى (غیر مؤمن، دعوت کننده به ناحق) برخورد مى‌‏كنيد، پايدارى ورزيد و خدا را بسيار ياد كنيد باشد كه رستگار شويد.

*** - بنابراین، نه تنها تزلزل برای همه (از شیعه و سنی) امکان دارد و باید در حفظ دستآوردها بکوشد، بلکه حتی امکان بازگشت از اسلام و ایمان نیز وجود دارد، و خداوند متعال هیچ گاه به خاطر یک عمل پذیرفته شده (مرضی)، ضمانت‌نامه‌ی ابدی و بی قید و شرط به کسی نداده است.

*** - هیچ فرقی بین مسلمانان، مؤمنان و صحابه در گذشته و حال وجود ندارد و امروزه تمامی مسلمانان جهان (اعم از شیعه، سنی و ...)، کسانی هستند که با ذکر «اَشهدُ انَّ محمّداً رسولُ الله»، با ایشان بیعت کرده و هر روز این بعیت‌شان را چند بار تجدید می‌کنند. آیا خداوند متعال به ما مسلمانان ضمانت‌نامه‌ی ابدی داده است و یا فقط برای یک عده‌ی مورد نظر چنین ضمانت‌نامه‌ای را صادر نموده است؟! به چه دلیل عقلی و یا سند نقلی؟!

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

اهل سنت معتقدند رضایت الهی از بیعت‌کنندگان (آیه 18 سوره فتح) رضایتی بی‌قید و شرط و ابدی است، لذا برای صحابه حرمتی خاص قائلند. شما چه می‌گویید؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8860.html

 

 

کلمات کلیدی:  قرآن