پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهات): این خرافه‌ها را برای دور کردن توجه مردم درآورده بودند و امروزه که با موج رویکرد مردم (به ویژه در اربعین) مواجه هستند، بیشتر شایع می‌کنند! نگاه و بیان اهل عصمت علیهم السلام، عالمانه، حکیمانه و بصیرانه است.

هیچ مخلوقی بالذاته "نحس" نمی‌باشد، خداوند مبارک که نحس خلق نمی‌نماید. ایام نیز بالذاته نحوستی ندارند، و تمامی این نحوست‌ها به ما انسان‌ها و چونگی باورها، گرایش‌ها و نحوه‌ی تعاملات‌مان با خود و جهان بیرون بر می‌گردد. چنان که در سوره‌ی "یس" می‌خوانیم که کفار جاهل به پیامبران‌شان می‌گفتند: «ما شما را بدشگون گرفته‌ایم» و آنان در پاسخ می‌فرمودند: سرنوشت‌ها، شگون‌ها و ... همه با خودتان می‌باشد:

« قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُمْ مِنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ * قَالُوا طَائِرُكُمْ مَعَكُمْ أَئِنْ ذُكِّرْتُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ » (یس، 18 و 19)

ترجمه: آنان گفتند: «ما شما را به فال بد گرفته‌ایم (و وجود شما را شوم می‌دانیم)، و اگر (از این سخنان) دست برندارید شما را سنگسار خواهیم کرد و شکنجه دردناکی از ما به شما خواهد رسید * (رسولان) گفتند: «شومی شما از خودتان است اگر درست بیندیشید، بلکه شما گروهی اسرافکارید!»

ایام نحس:

حتی "ایام نحس" که در قرآن کریم آمده است، به موضوعش و انسان‌های مشمول آن بر می‌گردد؛ چون در آن روز یا دوره (ایام)، چنان از شمول رحمت الهی خارج شدند که دیگر عذاب حق‌شان شده بود و قضای الهی برایشان حتمی گردیده بود، لذا آن یوم و یا ایام، برای آنها "نحس" گردید. لذا در قرآن مجید، هر کجا که سخن از "روز نحس" به میان می‌آید، علتش را نیز بیان می‌فرماید. مانند:

« فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي أَيَّامٍ نَحِسَاتٍ لِنُذِيقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَى وَهُمْ لَا يُنْصَرُونَ » (فصلت، 16)

ترجمه: سرانجام تندبادی شدید و هول‌انگیز و سرد و سخت در روزهایی شوم و پرغبار بر آنها فرستادیم تا عذاب خوارکننده را در زندگی دنیا به آنها بچشانیم؛ و عذاب آخرت از آن هم خوارکننده‌تر است، و (از هیچ طرف) یاری نمی‌شوند!

مثالی آشکار:

آیا عاشورا، روز مبارکی است و یا روز نحسی؟

بی‌تردید، هیچ روزی نحس‌تر از روزی که یک عده سفیه، جاهل و دنیاطلب، تحت نام اسلام (منتهی اسلام یزیدی)، امام‌شان را به همراه فاضل‌ترین افراد امت خودشان، به مسلخ کشاندند، تکه تکه کردند و سر بریدند، وجود ندارد.

این مصیبت و بلایی است که تا امروز و تا آخرالزمان، دامنگیر تمامی مسلمانان جهان، تمامی شیعیان و تمامی انسان‌ها خواهد بود؛ لذا اما حسن مجتبی علیه السلام، در بستر احتضار شهادت، به برادرشان که بر بالین او اشک می‌ریختند فرمود: « لَا يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ - »، یعنی مصیبت‌های وارده بر من و پدر و مادرم بسیار سنگین است، این حال مسمومیت که جگرم را تکه تکه کرده و بیرون می‌آورد، بسیار سخت است، اما «هیچ روزی مثل روز تو (عاشورا) نیست، ای ابا عبدالله»!

در عین حال دختر امیرالمؤمنین و فاطمه علیهماالسلام، در شرح آن چه در این روز دیده و چشیده بود (البته خطاب به جسارت عبیدالله بن زیاد که می‌خواست بگوید: جبری حاکم است و خدا چنین کرد)، فرمود: « مَا رَأیت الاّ جَمیلاً – جز زیبایی (جلوه جمال الهی) چیزی ندیدم»!

حال عاشورا روز یُمن و برکت است و یا روز نحس؟!

بستگی به زاویه‌ی دید و مواضع هر شخص، جامعه و امتی دارد.

●- دشمنان این روز را برای خودشان بسیار مبارک و پریُمن قلمداد کردند و به یکدیگر نیز تبریک گفتند: « يَوْمٌ تَبرَّکَتْ بِهِ بَنُو اُمَيَّةَ » و به جشن و شادمانی پرداختند: « يَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِيادٍ وَ آلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَيْنَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِ »!

●- برای اهل عقل، ایمان به توحید و معاد، تقوا، اسلام، قرآن، ولایت و امامت، روز مصیبتی بی‌بدیل بود. « يا اَباعَبْدِاللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصيبَةُ بِكَ عَلَيْنا وَ عَلى جَميعِ اَهْل ِالإسْلامِ »؛ و این مصیبت بزرگ، به خاطر فرا رسیدن، ماه، هفته و روز نبود، بلکه به خاطر عمل انسان‌نمای حیوان صفت بود.

●- از سوی دیگر، برای اهل ایمان، از آن روز تا آخر الزمان، روز تجلی تمام اسلام و نمایش تمام کفر در یک میدان کوچک بود – روز نجات اسلام و مسلمین بود – روز آغازین جدایی اسلام ناب، از اسلام معاویه‌ای و یزیدی بود – روز جانفشانی و شهادت طلبی، برای اصلاح امت، در راه خدا بود – روز پایه‌گذاری مقاوت، ایستادگی و مبارزه در مقابل مستکبران، ظالمان و فاسدان بود – روز باز شدن باب رحمت الهی، شفاعت و اتصال به حبل الله بود، تا قیامت، لذا فرمود: « مَا رَأیت الاّ جَمیلاً ».

در منظر الهی:

خداند متعال، نه تنها منفعل شعارها، امیال، عملکردها و خرافه‌های مخلوقات نمی‌باشد، بلکه خط کلی را او تبیین و ابلاغ نموده است و آن خط «حق و باطل» می‌باشد.

هر کسی، در هر سال، ماه، روز، ساعت و لحظه‌ای که به "حق" بگرود و عمل کند، برایش مبارک است و اگر رویکرد به باطل داشته باشد، برایش نحس و پر بلای مضر و گمراه کننده است.

●- پس محرم و عاشورا – صفر و اربعین، برای امت اسلام حقیقی، بسیار پر برکت بوده و هست و خواهد بود، اگر چه در ماجراهالی این ایام، ظلم‌های بسیاری بر آنان تحمیل شده و می‌شود؛ و برای یزید و اصحابش، و طرفداران آنها، کسانی که شرکت کردند، یا از دور و نزدیک یاری کردند، موافق بودند، یا فقط در قلب‌شان راضی بودند، یا حتی ناراضی نبودند و ...، روز، ماه و ماجرای نحسی است، تا روز قیامت.

صدقه:

صدقه از "صدق" اخذ شده، یعنی هر کار خوبی در راه خدا را شامل می‌گردد، ولو صدق کلام، نظر محبتی از روی صدق، یا دلجویی و احوالپرسی. اما به لحاظ نوع نگرش و نیز باب فقهی آن، اذهان عمومی بیشتر صدقه را در بخشیدن پول یا مالی به مستمندان می‌دانند، که البته درست است، ولی فقط این نیست.

از آثار "صدقه" این است که بلای مضر را دور می‌گرداند، وگرنه صرف "بلا" به معنای چالش‌هایی که سبب امتحان و بالتبع رشد یا هبوط انسان‌ها و جوامع می‌گردد، همیشه هست و خواهد بود، حتی در یک نگاه، یا نوشیدن یک جرعه آب نیز بلا و امتحان هست. بنابراین، نه تنها در ماه صفر، بلکه برای همیشه توصیه و تأکید شده که "زیاد صدقه بدهید".

بدیهی است که در ماه‌هایی چون محرم و صفر نیز بلاهای بزرگی (اسباب امتحان بزرگی) برای مردم پیش آمده است که سرآمد آنها، رحلت نبی اکرم، رسول اعظم، حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله می‌باشد؛ چرا که در این مصیبت و امتحان، درون‌ها بیرون ریخت، بازگشت به نگرش‌ها و گرایشات دوران جاهلیت و بالتبع اختلافات و انشعابات و ظلم‌ها، در میان مسلمانان، از همانجا شروع شد.

از این‌رو، خداوند علیم و حکیم، قبل از رحلت، آیه‌ی مبارکه‌ی زیر را توسط خود ایشان به مردم ابلاغ نمود، تا هوشیار و بصیر باشند:

« وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ » (آل‌عمران، 144)

ترجمه: و محمد جز فرستاده‌اى كه پيش از او [هم] پيامبرانى [آمده و گذشتند] نيست، آيا اگر او بميرد يا كشته شود از عقيده خود برمى‏‌گرديد؟ و هر كس از عقيده خود بازگردد، هرگز هيچ زيانى به خدا نمى‌‏رساند و به زودى خداوند سپاسگزاران را پاداش مى‏‌دهد.

ماه صفر:

بنابراین، تمامی این حوادث، به ویژه آن چه که در ماه‌های رمضان، محرم و صفر اتفاق افتاده، مواردی است که تمامی انسان‌ها (اعم از کافر یا مؤمن) به آن آزمایش می‌گردند. عده‌ای « أَصْحَابُ الْيَمِينِ » می‌شوند، و عده‌ای « أَصْحَابُ الشِّمَالِ »، عده‌ای نان به نرخ  روز خور، عده‌ای بی‌تفاوت و عده‌ای اساساً بی‌خبر و گمراه می‌گردند.

●- بنابراین، تکاپوی شیاطین جنّ و انس نیز در این موارد خاص، بسیار بیشتر می‌شود، و اتفاقاً به مؤمنان، آگاه شدگان، متذکران، حتی کسانی که فقط یک روز یا یک ساعت توجه به حق کرده‌اند، به مراتب حساس‌تر و مضاعف نگاه دشمنی می‌کنند، چرا که با بقیه دیگر کاری ندارند. لذا توصیه شده در این ماه زیاد صدقه بدهید. بلاهای حساب نشده‌ای که از آن خبر نداریم را نیز دور می‌کند.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

آیا ایام ماه صفر نحس است؟! آیا سفارش به زیاد صدقه دادن و ... در این ماه، به معنای بیشتر بودن بلاها و... در این ماه هست‌؟!

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8898.html

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   امام حسین(محرم)