پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): بت‌پرستان کنونی نیز با بت‌پرستان عصر جاهلیت، هیچ تفاوتی ندارند، حال خواه بت‌ آنها مجسمه، گاو و هیکل باشد و یا شیاطین بزرگ و کوچک از جنّ و انس و یا ایسم‌ها و وابستگی‌ها.

مقایسه‌ی ظاهر و فیزیک اعمال کاملاً خطاست. مثل این که بگویند: ظالم و مظلوم در رویارویی با یک دیگر، هر دو می‌جنگند، پس چه فرقی با هم دارند؟!

این سؤال مثل آن است که بپرسند: «ما نماز می‌خوانیم و آنها نیز مقابل بت‌های خود، خضوع، خشوع، رکوع و حتی سجده دارند» - «ما دعا می‌خوانیم، آنها نیز اورادی دارند» - «ما روزه داریم، آنها هم دارند» - «ما فقه داریم، آنها نیز احکامی برای خود دارند» ... و حتی «ما می‌جنگیم، آنها نیز می‌جنگند»، پس چه فرقی با هم داریم؟!

حتی می‌شود انسان و اعمال نیکش را با حیوانات گوناگون مقایسه نمود و گفت: ما تلاش می‌کنیم، آنها هم می‌کنند – ما فرزندان خود را دوست داریم و تربیت می‌کنیم، آنها نیز چنین می‌کنند – ما مرزهایی را معین کرده و از وطن تا پای جان دفاع می‌کنیم و با مهاجم می‌جنگیم، بسیاری از حیوانات نیز چنین می‌کنند ...، پس ما چه فرقی با آنها داریم؟!

 ●- تفاوت مؤمن با کافر، در "عقل و جهل" و "علم و نادانی" می‌باشد. چنان که خالق بشر فرمود: آنها که چشم دارند و نمی‌بینند، گوش دارند و نمی‌شنوند، قلب دارند و فهم نمی‌کنند، مانند حیوانات و بلکه بدتر می‌باشند.

●- تفاوت مؤمن با کافر، در خضوع، خشوع و تسلیم امر حق شدن و "تکبر" و "تسلیم امر هوای نفس شدن" می‌باشد.

این جهلِ توأم با تکبر، سبب می‌شود که کافر از جانب خود إله بسازد، از جانب خود مکتب و دین بسازد، از جانب خود وسیله‌ی قرب بسازد؛ از جانب خود، مجسمه یا حتی گاو و گوساله و را شفیع بین خود و خداوند متعال قرار دهد ...، و در نتیجه به جای خداوند متعال، تسلیم هوای نفس خویش گردیده و خودش را بندگی و عبادت نماید.

اسباب تقرب:

بدیهی است که تحقق هیچ هدفی، به دست آوردن هیچ خواسته‌ای و رسیدن به هیچ کمال و درجه‌ای، بدون همراه شدن با اهلش (شفاعت) و متوسل شدن به وسایل مربوطه‌اش (توسل)، میسر نمی‌باشد؛ حال خواه هدف نوشیدن یک جرعه آب باشد، یا قرب الهی، یا حتی ظلم و فساد.

●- پس تفاوت در همین است که هدف چیست و وسایل رسیدن به آن کدام است و چه کسی می‌تواند و باید که وسایل را قرار دهد؟

●- همیشه هدف، وسیله را تبیین و تعریف می‌کند. اگر هدف کسب علم باشد، وسیله‌اش تحصیل علم از معلم و کتاب و مربی می‌باشد – اگر هدف رفع گرسنگی باشد، وسیله‌اش تهیه‌ی خوراک سالم و مفید می‌باشد – اگر هدف درآمد باشد، وسیله‌اش کار و تلاش و اشتغال است و ... .

بنابراین، اگر هدف "قرب خدا" قرار گرفت، باید وسیله‌اش را او قرار دهد و باید به همان وسایل متوسل شد.

●- پس فقط "توسل به اهل عصمت علیهم السلام"، نیست، بلکه نماز، روزه، حج، جهاد، امر به معروف و نهی از منکر، مطالعه، کار و تلاش، صله ارحام، انفاق ...، و خلاصه هر کاری که انسان به امر خدا و برای خدا انجام دهد، وسیله‌ی قرب به او می‌گردد؛ لذا اگر چه دقایقی در گوشه‌ای استراحت نماید نیز عبادت است. چنان که فرمودند: نفس کشیدن روزه‌دار در ماه مبارک رمضان ذکر و خوابیدن او عبادت است. چرا که به امر خدا و برای خداست.

●- پس تفاوت در همین تسلیم امر خدا شدن است – تفاوت در همین بندگی خدا را نمودن، یا منیّت و بندگی هوای نفس خود و دیگران را نمودن است.

« قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ » (الأنعام، 162)

ترجمه: بگو در حقيقت نماز من و [ساير] عبادات من و زندگى و مرگ من براى خدا پروردگار جهانيان است.

مرتبط:

ما بوسیله ائمه واولیاء خدا ازخداوند شفا وحاجت می‌گیریم‌؛ هندو‌ها هم ازگاوها وبت‌هایشان و همینطور ملل و مذاهب دیگر ازچیزی که به آن اعتقاد دارند وهمه هم به آن معجزه می‌گویند. پس ازاین نظر چه فرقی با هم داریم. (25 دی 1392)

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

تفاوت ما شیعیان با بت پرستان زمان پیامبر چیست؟ آنها بت را وسیله تقرب به خدا می‌دانستند و ما امام و امام زاده را؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8928.html

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه