نهج البلاغه، خطبه 133
وَ اِنَّمَا الدُّنْيا مُنْتَهى بَصَرِ الأعْمى، لايُبْصِرُ مِمّا وَراءَها شَيْئاً .
دنيا آخرين مرز ديد كوردل است، كه هيچ چيزى را در وراى آن نمىبيند.
وَالْبَصيرُ يَنْفُذُها بَصَرُهُ، وَ يَعْلَمُ اَنَّ الدَّارَ وَراءَها.
و بينا ديده اش را از دنيا نفوذ مى دهد، و مى داند كه از پى آن خانه آخرت است.
فَالْبَصيرُ مِنْها شاخِصٌ، وَ الأعْمى اِلَيْها شاخِصٌ.
پس بينا از دنيا برای سفر به آخرت شاخص دارد، و كوردل برای به سوى دنيا شاخص دارد.
وَ الْبَصيرُ مِنْها مُتَزَوِّدٌ، وَ الأعْمى لَها مُتَزَوِّدٌ.
بينا از دنيا توشه برمىگيرد، و كوردل براى آن تهيه توشه مىبيند.
و از اين خطبه است
وَاعْلَمُوا اَنَّهُ لَيْسَ مِنْ شَىْء اِلاّ وَ يَكادُ صاحِبُهُ اَنْ يَشْبَعَ مِنْهُ وَ يَمَلَّهُ اِلاَّ الْحَياةَ،
و بدانيد چيزى در دنيا نيست مگر اينكه دارندهاش از آن سير و خسته مىشود به جز زندگى،
فَاِنَّهُ لايَجِدُ لَهُ فِى الْمَوْتِ راحَةً.
زيرا زنده، راحتى را در مرگ نمىبيند.
وَ اِنَّما ذلِكَ بِمَنْزِلَةِ الْحِكْمَةِ الَّتى هِىَ حَياةٌ لِلْقَلْبِ الْمَيِّتِ،
اين حقيقت (قرآن کریم) به منزله حكمتى است كه عامل حيات قلب مرده،
وَ بَصَرٌ لِلْعَيْنِ الْعَمْياءِ، وَ سَمْعٌ لِلاُْذُنِ الصَّمّاءِ، وَ رِىٌّ لِلظَّمْآنِ،
و بينايى چشم كور، و شنوايى گوش ناشنوا، و آبى گوارا براى تشنه است،
وَ فيها الْغِنى كُلُّهُ وَالسَّلامَةُ.
و در اين همه بى نيازى و سلامت است.
كِتابُ اللّهِ تُبْصِرُونَ بِهِ، وَ تَنْطِقُونَ بِهِ، وَ تَسْمَعُونَ بِهِ،
كتاب خداست كه به آن مىبينيد، و به آن مى گوييد، و به آن مىشنويد،
وَ يَنْطِقُ بَعْضُهُ بِبَعْض، وَ يَشْهَدُ بَعْضُهُ عَلى بَعْض،
بعضى از آيات تفسير بعض ديگر، و برخى گواه برخى ديگر است،
وَ لا يَخْتَلِفُ فِى اللّهِ، وَ لا يُخالِفُ بِصاحِبِهِ عَنِ اللّهِ.
آياتش درباره خدا اختلاف، ندارد، و همدم خود را از خدا منحرف نكند.
نکوهش منحرف شدگان:
قَدِ اصْطَلَحْتُمْ عَلَى الْغِلِّ فيما بَيْنَكُمْ،
شما بر حقد و كينه بين خود اتفاق كردهايد،
وَ نَبَتَ الْمَرْعى عَلى دِمَنِكُمْ، وَ تَصافَيْتُمْ عَلى حُبِّ الاْمالِ،
در مزبله وجودتان گياه سبز روييده، در دوستى آرزوها با هم يكدل شدهايد،
وَ تَعادَيْتُمْ فى كَسْبِ الأمْوالِ.
و در ربودن اموال با هم دشمن شديد.
لَقَدِ اسْتَهامَ بِكُمُ الْخَبيثُ، وَ تاهَ بِكُمُ الْغَرُورُ،
شيطان پليد شما را سرگردان نموده، و آن فريبكار شما را به گمراهى انداخته است،
وَ اللّهُ الْمُسْتَعانُ عَلى نَفْسى وَ اَنْفُسِكُمْ.
و خداست كه بايد درباره خود و شما از او يارى جويم.
کلمات کلیدی:
نهج البلاغه