پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): چه منتسبین به جریان شیرازیها و چه غیر منتسبین به آنها، خودتان میفرمایید: «در توجیه اعمال غیر عقلانی»! پس رجوع و استناد غیر عاقل به قرآن کریم نیز غیر عاقلانه (جاهلانه) میباشد! پس "عاقل" هیچ گاه در فهم و درک قرآن و حدیث، به فهم و درک جاهل، رجوع، تکیه و استناد نمینماید.
به طور کلی، فحش دادن و ناسزا گفتن، مبتنی بر ضعفهای فراوانی چون ضعف علم، ضعف قدرت و نیز ضعف اخلاق میباشد. بنابراین حتی انسان عاقل، عالم، حکیم و با اخلاق نیز فحش نمیدهد و ناسزا نمیگوید، چه رسد به "الیعاذ بالله"، خالقِ علیمِ حکیمِ قادر، که سبحان و منزه از هر گونه عیب و نقصی میباشد.
فحش و ناسزا:
فحش، به معنای کلمات و سخنان رکیک و وقیحانه میباشد؛ اما ناسزا، ترجمهی فارسی فحش نیست؛ بلکه هر گفتهی ناروایی، اعم از افترا و تهمت نیز "ناسزا" میباشد؛ پس کسانی که به خداوند متعال چنین افتراهایی میبندند، در واقع نسبت به او ناسزا میگویند و البته به خاطر این افتراها، در زمرهی ظالمترینها قرار میگیرند و البته مجرم هستند:
« فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّـهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْمُجْرِمُونَ » ﴿یونس علیه لاسلام، 17)
ترجمه: چه کسی ستمکارتر است از آن کس که بر خدا دروغ میبندد، یا آیات او را تکذیب میکند؟! مسلماً مجرمان رستگار نخواهند شد!
خداوند سبحان، نه فحش میدهد و نه ناسزا میگوید:
اگر به انسان شرافتمندی بگویند: «بیشرف»، این فحش یا همان "سبّ" است؛ و اگر به انسان عاقلی بگویند: «مجنون، دیوانه یا خُل»، کلمات وقیحانه نیستند، اما "ناسزا و ناروا" و التبه "افترا" میباشند.
اما اگر به دیوانه، بگویید: «دیوانه»، یا به دزد بگویید: «سارق یا کلاهبردار»، به اهل فحشا بگویید: «فاحش یا فاحشه = بدکار»، به قاتل بگویید: «جنایتکار» و ...، اینها نه فحش است و نه ناسزا، بلکه توصیف حقیقی و واقعی آنهاست.
خداوند علیم، حکیم، غنی و سبحان، نه در تعریف غلو میکند و نه در نکوهش، فحش و ناسزا میگوید، بلکه هویت یک شخص یا شخصیت را توصیف مینماید.
بنابراین، اگر در تمجید بفرماید: این شخص یا چنین شخصیتی، برگزیده (صفوة الله) است، یا فرستاده (رسول الله) است، یا پیشوا (امام بر حق) است، یا رحمة للعالیمن و ...، غلوی در آن نیست، چنان اگر بگوید: چنین شخص یا شخصیتی، جاهل، غافل، متکبر، عاصی، باغی، طاغی، فاسد، فاسق و مجرم است، فحش و ناسزایی در آن نیست؛ چنان که اگر بفرمایید: این گروه مانند جامدات هستند (کَالحَجَر – مانند سنگ) هستند – آن گروه مانند نباتات هستند (کالشَّجَر) هستند، و آن گروه دیگر مانند حیوانات و بلکه گمراهتر هستند (كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ) و ...، نه تنها فحش و ناسزا نیست، بلکه توصیف درست از هویت چنین انسانهایی میباشد.
آیهی مورد بحث:
در آیه مورد بحث نیز خداوند متعال، برخی از صفات و ویژگیهای بندگان تکذیب کنندهاش را بر شمرده است، منتهی انسان بیخرد، نادان و بد اخلاق، گمان میکند که خداوند سبحان، فحش و ناسزا گفته است!
این توصیفات، بیان و شرح ویژگیها، همه لازمهی انسانشناسی، جامعهشناسی، رفتار شناسی، جریانشناسی، الگو شناسی ... و بالاخره اسباب رشد و هدایت میشود، چنان که در آیات مورد بحث، خوب و بد را معرفی مینماید و به اطاعت و عدم اطاعت هر کدام متذکر میگردد. ●- یک گروه از کفار فحاش و ناسزاگو، در عرصه جنگ نرم و ضد تبلیغ و ترور شخصیت، به پیامبر اعظم که مظهر اتمّ اسمای الهی است، ناسزاهایی چون «مجنون» میگفتند و خداوند متعال چنین پاسخ میدهد:
ن ۚ وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ ﴿القلم، 1﴾
نون، سوگند به قلم و آنچه مىنويسند،
مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ ﴿ 2﴾
[كه] تو، به لطف (نعمت) پروردگارت، ديوانه نيستى.
وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ ﴿٣﴾
و بىگمان، تو را پاداشى بىمنت (بدون خواست متقابل و همیشگی) خواهد بود.
وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ (4)
و تو اخلاق عظیم و برجستهای داری!
فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ ﴿٥﴾
به زودى خواهى ديد و [آنها] خواهند ديد،
بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ ﴿٦﴾
که کدام یک از شما دیوانه شدهاید!
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ ﴿ 7﴾
پروردگارت بهتر از هر کس میداند چه کسی از راه او گمراه شده، و هدایتیافتگان را نیز بهتر میشناسد!
●- فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ ﴿٨﴾
پس، از دروغزنان فرمان مبر.
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ ﴿٩﴾
آنها دوست دارند نرمش نشان دهی تا آنها (هم) نرمش نشان دهند. (امتیاز بگیرند و بدهند = بُرد بُرد باشد).
●- وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ ﴿١٠﴾
و از هر قسم خورنده فرو مايهاى فرمان مبر؛ (فرو مایهها، بسیار قسم دروغ میخورند).
هَمَّازٍ مَّشَّاءٍ بِنَمِيمٍ ﴿١١﴾
[كه] عيبجوست و براى خبرچينى گام برمىدارد (آمد و شد نموده و ارتباط برقرار میکند)
مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿١٢﴾
و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است؛
●- عُتُلٍّ بَعْدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ ﴿١٣﴾
(کسی که) علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است (مردم پدری برای او نمیشناسند)!
أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ ﴿١٤﴾
[دزچنین کسی پیروی مکن] اگر چه او صاحب مال (ثروتمند) و فرزندان (قوم) باشد (مبادا به خاطر اینها از او پیروی کنی)!
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿١٥﴾
هنگامی که آیات ما بر او خوانده میشود میگوید: «اینها افسانههای خرافی پیشینیان است!»
●●● – آیا هیچ مؤمنی و حتی هیچ عاقلی که از اندک شعور انسانی، کمی تقوا و اخلاق برخوردار باشد، به این توصیفات میگوید: «فحاشی»؟! و سپس خداوند سبحان را متهم به فحاشی میکند و بدتر از آن اخلاق رذیلهی خود را به قرآن کریم و اخلاق الله نسبت میدهد؟!
حدیث:
رسول اعظم، صلوات الله علیه و آله: «لا تَسُبُّوا الناسَ فَـتَـكتَسِبُوا العَداوَةَ بَينَهُم»؛ (كافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص360، ح 3)
ترجمه: به مردم ناسزا نگوييد، كه با اين كار در ميان آنها دشمن پيدا مىكنيد .
مرتبط:
دوباره باب شد که شایع کنند قرآن و احادیث به انسانها فحش میدهند. (23 آبان 1391)
مشارکت و همافزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)
برخی از منتسبین به بیت شیرازیها، برای توجیه رفتار غیر عاقلانه خود میگویند: خدا نیز در قرآن کریم ناسزا گفته (مثل عُتُلٍّۭ بَعْدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ)، پس ما فحش ندهیم؟
http://www.x-shobhe.com/shobhe/9033.html
کلمات کلیدی:
قرآن