حاج آقای دولابی رحمة الله علیه:

... امیدوارم نور فاطمه زهرا (س) همه شما را غرق کند. هر وقت یادش می‌کنید نور او با شماست. از آن نور می گیرید.

نور، علم است، چراغ است. اگر چراغ را خاموش کنند با این که چشم داریم جایی را نمی‌بینیم. چشم تنها برای دیدن کافی نیست. نور هم لازم است. لذا نور فاطمه برای شما خیلی خوب است.

وقتی به آن خانم توجه کردی آن نور به مجلس شما می‌تابد. آن وقت می‌بینید؛ عرایضی را که می‌خواهم بکنم می‌بینید. من با لبم حرف می زنم و شما با دلت می‌بینی. چون نور فاطمه زهرا خیلی صفا دارد  . اگر ذکری از جمالش بشود، یکمرتبه می‌بینی که خورشیدی پیدا شد که تمام ظاهر و باطن و درون و بیرون را روشن کرد.

نور، آدم را زیبا می‌کند. « وَمَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ - و خدا به هر كس نورى نداده باشد او را هيچ نورى نخواهد بود / النّور، 40»؛ وقتی نور نبود، چیزی نداریم. این نور، یعنی نور فاطمه، نور محمد و آل محمد (صلوات الله علیهم اجمعین). اینها همه نور خدا هستند؛ « اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ » نور همین است.

محمد و آل محمد(ص) مال آسمان‌ها و زمینند و همه نور هستند. وقتی یادشان می‌کنیم آن خورشید، خودش را نشان می‌دهد و ما هم نور می‌گیریم و جزو نور آنها می‌شویم. وقتی چراغ روشن شد خیلی زیبا می‌شود. همه چیز را در قلب خود و با جان خود نگاه می‌کنی. هر چه حسن و زیبایی است آشکار می‌شود. آن نور، عیب‌ها را هم کنار می‌زند. اصلا نور، ظلمتی باقی نمی‌گذارد.

ان شاء الله روز قیامت آن قدر به فاطمه زهرا (علیها السلام) علاقه‌مند هستیم که هر وقت آنها را گم کردیم، خودشان می‌آیند ما را در بغل می‌گیرند و می‌گویند: ما را ندیدی؟! از بس ما را دوست دارند.

ان شاء الله الان هم همین طور علاقه‌مند باشیم و قلب ما مال اینها باشد. چراغش را اینها روشن کنند. در سر دلت چراغی روشن می‌شود که مال محمد و آل محمد (صلوات الله علیهم) است. مال فاطمه زهرا (علیهاالسلام) است و در سرّ شما مخفی است، نورش هم مخفی است. همان طور که قبرش مخفی است، نورش در من و شما مخفی است. از بس لطیف است. آن قدر لطیف است که نمی‌توانم سرم را پایین کنم و نگاهش کنم.

ان شاء الله این عرایض را دل‌تان با آن نور تطبیق کند، « يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشَاءُ – خداوند هر آن که بخواهد (طالب باشد) را به نورش هدایت می‌کند / النّور، 35»؛ هر که دوست داشته باشد، خداوند از آن نور به او عطا می‌کند. « مَنْ يَشَاءُ » یعنی هر کس بخواهد، نه این که هرکس را خدا بخواهد. خیلی قشنگ بخواه! از همسر و پدر و مادر و از همه بهتر بخواه! آن وقت حق اینها ادا خواهد شد.

وقتی خدا را بیش‌تر از همه دوست بداری، حق آنها را می‌توانی ادا کنی. طبق وظیفه‌ات رفتار می‌کنی بدون هیچ زحمت. چون مولا بالای سر اوست و حواسش به اوست و آن هم حق کسی را ضایع نمی‌کند. این خیلی بینایی می‌آورد.

قدرت ندارم همه را تعریف کنم؛ ان شاء الله خودتان بیابید. آنچه را در قلبت می‌یابی خوب است، خیلی قشنگ است. با قلب و جانت معامله می‌کنیم کسی هم نمی‌فهمد.

(کتاب طوبی محبت – ص 56)

 

 

کلمات کلیدی:  در محضر استاد   فاطمیه   مادر