پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): به غیر از آن که هم چگونگی جستجو برای یافتن آیات مهم است، و هم تأمل، تعمق، تفکر و فهم آیات، مهم است؛ دقت کنیم که نگاه ما به آموزه‌های اسلامی، مانند وهابیت نباشد که بگوییم فقط ظاهر قرآن، آن نیز با تعبیر دلخواه، و بدون توجه به حدیث و روایت، که همان شرح قرآن کریم، توسط حاملان و معلمان وحی می‌باشند! این روش تحقیق در قرآن مجید، که مصداق بارز برخورد ظالمانه است، سبب دورتر شدن از معارف قرآنی و هدایت می‌گردد. «وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا»

●- در تحقیقات قرآنی نیز برخی برای یافتن یک موضوع در قرآن کریم، به یک سایتی که امکان جستجو در آیات را دارد رجوع نموده و کلمه‌ی مورد نظر خود را درج کنند، و اگر چنین کلمه‌ای نیافتند، یا اطلاق خاصی یافتند، و یا تعدادش کم بود، یا بر آن اساس قضاوت می‌کنند و یا در ذهن‌شان سؤال و شبهه ایجاد می‌گردد!

به عنوان مثال در رابطه با همین سؤال، ممکن است کسی کلمه «حرب» را جستجو کند؛ خب حالا اگر کلمه‌ی «قتال» را نیز جستجو کند، چه می‌شود؟! چرا که ماهیات جنگ، کشتن دشمن است، لذا در بسیاری از آیات، از جنگ با کلمه‌ی "قتال" یاد شده است. یا اگر توجه کنند که اساساً «محراب»، که جایگاه نماز است، یعنی محل "حرب"، چه می‌گویند؟!

●- خودتان یک دسته را "دشمنان خدا، رسول و دشمنان دوستان خدا"، بیان داشته‌اید؛ خب حالا کمی تأمل کنید که دشمنان در مقابل هم چه می‌کنند؟ آیا غیر از این است که می‌جنگند؟!

پس، دشمنان خدا، به جنگ خدا می‌روند، و خداوند نیز با تمامی جنودش راه آنان را سد می‌کند و یا بهتر است بگوییم: «آنان در مقابل جنود الهی صف‌آرایی نموده و به جنگ بر می‌خیزند»! و البته خداوند قادر و هادی، از ما خواسته است که جُند الله باشیم، جُند الشیطان.

«الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ» (الحج، 40)

ترجمه: همانها که از خانه و شهر خود، به ناحق رانده شدند، (گناهی نداشتند) جز اینکه می‌گفتند: «پروردگار ما، خدای یکتاست!» و اگر خداوند بعضی از مردم را بوسیله بعضی دیگر دفع نکند، دیرها و صومعه‌ها، و معابد یهود و نصارا، و مساجدی که نام خدا در آن بسیار برده می‌شود، ویران می‌گردد! و خداوند کسانی را که یاری او کنند (و از آیینش دفاع نمایند) یاری می‌کند؛ خداوند قوی و شکست ناپذیر است.

توجهی به برخی از آیات:

ربا – در مورد ربا می‌فرماید که اگر دست از رباخواری برندارید، خدا و رسول به جنگ شما خواهند آمد «فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ /  البقره، 179».

مسجد ضرار – در مورد مسجد ضرار، می‌فرماید: مسجد نیست، بلکه یک پایگاه و کمینگاهی است که توسط آنان که پیش از آن به جنگ خدا و رسول رفته بودند، برای ایجاد نفاق و دشمنی تأسیس کرده‌اند: «وَإِرْصَادًا لِمَنْ حَارَبَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ / التوبة، 107»

فتنه‌گران – در مورد "فتنه‌گران"، می‌فرماید: آنقدر با آنها بجنگید که دیگر هیچ فتنه‌ای باقی نماند: «وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ / الأنفال، 39»، چرا که فتنه بزرگتر از جنگ و قتل است: «وَالْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ / البقره، 217».

بنابراین، این فتنه‌گران محاربند، به جنگ خدا، رسول صلوات الله علیه و آله، قرآن مجید و مسلمانان برخاسته‌اند، و خداوند سبحان می‌فرماید: پس با شدت با آنها بجنگید.

پیمان شکنان و اجراج کنندگان از دیار – چه در گذشته و چه در حال، شاهدیم که کفار و مشرکین، هر گاه خود را در موضع ضعف ببینند، دعوت به مذاکره و معاهده می‌کنند! اما نه به این خاطر که بسیار فرهیخته و با فرهنگ هستند، بلکه برای این که هم فرصت بخرند، و هم از این راه وارد شده و ضربه بزنند. لذا سریعاً پیمان خود را می‌شکنند و قصدشان غصب سرزمین‌ها مسلمانان و اخراج آنها از دیارشان است.

خب، اینها به جنگ خدا، رسول (ص)، قرآن، اسلام و مسلمین برخاسته‌اند؛ لذا خداوند حکیم، نه این که بفرماید: «شما نیز بجنگید»، بلکه می‌فرماید: «پس چرا با اینان نمی‌جنگید، آیا می‌ترسید»؟!

«أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُمْ بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ» (التوبة، 13)

ترجمه: چرا با گروهى كه سوگندهاى خود را شكستند و بر آن شدند كه فرستاده [خدا] را بيرون كنند و آنان بودند كه نخستين‏ بار [جنگ را] با شما آغاز كردند نمى‌‏جنگيد؟! آيا از آنان مى‏‌ترسيد با اينكه اگر مؤمنيد خدا سزاوارتر است كه از او بترسيد.

می‌فرماید: در مواقفی، خدا با دست شما با آن می‌جنگد، تا شما در صف کشی در برابر باطل و ظلم، رشد یافته و کامل شوید.

«قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ» (همان، 14)

ترجمه: با آنها پیکار کنید، که خداوند آنان را به دست شما مجازات می‌کند؛ و آنان را رسوا می‌سازد؛ و سینه گروهی از مؤمنان را شفا می‌بخشد (؛ و بر قلب آنها مرهم می‌نهد)

مشرکان اهل کتاب:

"مشرک"، یا کافرِ مشرک است و إله‌ها، معبودها، ربّ‌های تقلبی و بت‌های جاندار و بی‌جان را می‌پرستد، و یا "اهل کتابِ مشرک" است و با افترای به خدا و رسولانش علیهم السلام - با جسمیت قائل شدن برای خدا - با فرزند قائل شدن برای خدا - با خدا خواندن دیگران و ... مشرک می‌شوند. در مورد هر دو گروه فرموده: «خدا آنان را بکشد»! خب این یعنی چه؟ بالاخره جان همگان را خداوند سبحان [با واسطه یا بی‌واسطه] می‌گیرد، چرا واژه‌ی "قتل" را به کار برده است؟! چون این افتراها، همه تحریف دین او، منحرف کردن بندگان او و در ملزومات جنگ با اوست:

«وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ذَلِكَ قَوْلُهُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ» (التوبة، 30)

ترجمه: یهود گفتند: «عزیر پسر خداست!» و نصاری کفتند: «مسیح پسر خداست!» این سخنی است که با زبان خود می‌گویند، که همانند گفتار کافران پیشین است؛ خدا آنان را بکشد، چگونه از حق انحراف می‌یابند؟!

تمامی مشرکان:

می‌فرماید که با تمامی مشرکان بجنگید، چنان که آنها با تمامی شما می‌جنگند: «وَقَاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَافَّةً / التوبة، 36» - در واقع جنگ با تمامی مسلمانان، یعنی جنگ با خدا که مثل جنگ انسان‌ها با یک دیگر نیست، بلکه جنگ با دین خدا، کتاب خدا و بندگان تسلیم خدا، همان جنگ با خداست؛ پس فرمود که با آنان بجنگید.

دشمنی با خدا، جنگ با خداست:

پیش از بیان شد که کار دشمن، جنگ [محاربه] است، حال خواه جنگ سخت باشد یا جنگ نرم. چنان که خداوند متعال نیز در جنگ با دشمنانش، گاه جان‌شان را به حسب ظاهر به آرامی می‌گیرد – گاه بلای طبیعی می‌فرستد – گاه اصلاً رهایشان می‌کند که گمراه‌تر شوند و بمیرند – گاه به عذاب تدریجی گرفتارشان می‌کند که نفهمند از کجا ضربه می‌خورند و هلاک می‌شوند – و گاه آنان را در جنگ سخت و به دست بندگان موحد مؤمنش می‌کُشد!

بنابراین، هر کجا که سخن از "دشمنی با خدا" آمده است، یعنی جنگ با خدا و ضرورتی ندارد که حتماً واژگانی چون «حرب یا قتال» بیاید و اگر این واژه دیده نشد، گفته شود: «نسبت دشمنی و جنگ با خدا، به غیر از رباخواران، افترا بستن به قرآن است»! در حالی که چنین تعبیر، قضاوت و حکمی، خودش عین افتراست. حال در قرآن مجید، چند آیه، در مورد دشمن شناسی و رویارویی با دشمنان خدا و دشمنان مؤمنان و دشمنان بشریت وجود دارد؟

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِيَّاكُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَابْتِغَاءَ مَرْضَاتِي تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَمَا أَعْلَنْتُمْ وَمَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ» (الممتحنة، 1)

ترجمه: ای کسانی که ایمان آورده‌اید! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگیرید! شما نسبت به آنان اظهار محبّت می‌کنید، در حالی که آنها به آنچه از حقّ برای شما آمده کافر شده‌اند و رسول اللّه و شما را به خاطر ایمان به خداوندی که پروردگار همه شماست از شهر و دیارتان بیرون می‌رانند؛ اگر شما برای جهاد در راه من و جلب خشنودیم هجرت کرده‌اید؛ (پیوند دوستی با آنان برقرار نسازید!) شما مخفیانه با آنها رابطه دوستی برقرار می‌کنید در حالی که من به آنچه پنهان یا آشکار می‌سازید از همه داناترم! و هر کس از شما چنین کاری کند، از راه راست گمراه شده است!

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

پرسش:

ادعا شده خداوند، علیه سه گروه رباخوار، مشرک و دشمنان دوستان خدا، اعلام جنگ نموده! در حالی که فقط درباره رباخواران، آیه هست؟

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9529.html 

 

 پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

 

 

  

 

 

 

کلمات کلیدی:  قرآن   ذکر   سوره بقره