ایران‌پی‌ان – یادداشت/ رضا ن.: به رغم آن چه شایع شده است، خبرنگاران به هیچ وجه «خبرسازان» نمی‌باشند، بلکه اطلاع‌رسانان یا منتقل کنندگان خبر واقع شده توسط دیگران به اذهان عمومی هستند. و این چگونگی دریافت اطلاعات توسط مخاطب است که به غیر از مطلع نمودن او از واقعه، به ذهنش نیز جهت می‌دهد. لذا اطلاع رسانی و خبر رسانی از اهمیت بسیار ویژه‌ای برخوردار می‌باشد.
از این رو، حکومت‌ها، دولت‌ها، احزاب، جریان‌ها و حتی بخش خصوصی در تعاملات اقتصادی و ...، سرمایه‌گذاری‌های مادی و معنوی کلانی را به صنعت اطلاع رسانی اختصاص داده‌اند. تا آنجا که گزینش افراد با استعداد را کافی ندانسته و برای تعلیم و تربیت خبرنگاران و گزارش‌گران، با تأسیس دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزشی علمی و حرفه‌ای، همت حیرت‌آوری را معطوف داشته‌اند.
اما گویا متأسفانه در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، هیچ یک از شاخص‌های مهم مطرح نیست و اصلاً به اهمیت، جایگاه و نقش اطلاع‌رسانی و خبرنگاری واقف نبوده و برای چگونگی تهیه خبر و گزارش نیز هیچ وقعی اهمیّتی قائل نیستند. البته این تصور، فقط در صورت خوش‌بینی، خوش‌باوری و شاید هم ساده‌اندیشی و سطحی‌نگری صادق است، وگرنه اگر بخواهیم با تعمق و تأمل بیشتری به مسئله نگاه کنیم، «گویا»های دیگری مطرح می‌شود.
حال به بیان آن چه اتفاق افتاد برگردیم. نیازی به هیچ شرحی نیست؛ نقد هم لازم ندارد؛ کافی است که مطلب یک بار دیگر مورد بازنگری قرار گیرد. اما اجازه دهید که خیلی کوتاه به اهمیت «موضوع خبر» اشاره کنیم.
ملاقاتی است بین «معلمان و اساتید» که تربیت کنندگان نسل امروز و فردای این کشور و جهان اسلام هستند، با حضرت امام خامنه‌ای که رهبری انقلاب اسلامی را بر عهده داشته و تبیین کننده‌ی سیاست‌های کلی نظام اسلامی در شئون متفاوت می‌باشند. پس دیدار بسیار مهمی است.
معلم‌ها و استادهای عاشق ولایت و مشتاق زیارت، از راه‌های دور و نزدیک به راه افتاده و تلاش نموده‌اند تا حتی ساعتی زودتر به میقات برسند، تا مبادا محروم بمانند. تصاویر تلویزیونی حاکی از آن بود که بسیاری از مردان و زنان معلم و استاد نیز میانسال بودند. یعنی شخصیت‌های وزین و محترمی که عمری را صرف تعلیم و تربیت و آموزش فرزندان ما نموده‌اند. یعنی اگر کسی احترام معلمی و استادی را نیز یاد نگرفته باشد، دست کم باید احترام به بزرگ‌تر را در محیط خانه و خانواده یاد گرفته باشد و برخوردش با این بزرگان، در سطح احترام آنان و نیز وزانت مجلسی که در آن حضور یافته‌اند باشد.
رسانه ملی نیز برای تهیه گزارش از این اجلاس بسیار ارزشمند جهت اطلاع رسانی به اذهان عمومی، خبرنگار یا به اصطلاح گزارشگری را مأمور نموده و با افتخار تمام گزارش تهیه شده توسط این انسان ناشی، بی سواد، کج سلیقه و احیاناً بی‌ادب و بی‌نزاکت را در اخبار سراسری پخش می‌نماید.
همان طور که بیان شد، به هیچ وجه نیازی به تشریح و یا حتی نقد نیز وجود ندارد، فقط سه سؤال مطروحه توسط این گزارشگر بی‌سوادِ کج سلیقه را عیناً نقل می‌کنیم و برای جامعه خبرنگاری ایران ابراز تأسف می‌نماییم.
این آقا نزد برخی از اساتید و معلم‌ها که سنّ و سالی نیز از آنان گذشته بود و معلوم بود که اسوه‌ها و نخبه‌های آموزش و پرورش یا آموزش عالی می‌باشند و برای دیدار رهبرشان و استماع بیانات و رهنمودهای ایشان حضور یافته‌اند رفت و پرسید:
آیا تا به حال کسی را کتک زدی؟!
آیا معلمی پول هم دارد؟
آیا سیبیل لازمه‌ی معلمی است؟!
آن چه در خبر دیدید یا در این دردنامه خواندید، حاشیه تهیه خبر و گزارش از دیدار معلمان و استادان با مقام معظم رهبری بود! تحلیل و داوری با خودتان.
مجید ر.: بالاخره مشکلات اقتصادی از تحریم بود یا نه؟ تکلیف مردم را مشخص کنید 
