ایکس – شبهه: اشخاص، روحانیون، مداح‌ها، وبلاگ‌ها و سایت‌هایی که در این خصوص جنجال راه انداخته‌اند (البته آنان که جنجال راه انداخته‌اند نه آنان که بحث علمی دارند)، برخی فحش داده‌اند، برخی از ایشان با الفاظ درشت و زشت نام برده‌اند، برخی کلیپ سخنان آیت‌الله خوشوقت و مخالفین نظر ایشان را کنار هم منتشر کرده‌اند و ...، خود عالباً به چند گروه تقسیم می‌شوند که اهمیّت دسته‌بندی و شناخت آنها کمتر از اهمیّت اصل موضوع نیست.

*- گروه اول مخلصین هستند. آنان که ضمن باور داشتن وجود حضرت رقیه (ع) به عنوان دختر امام حسین‌(ع)، بسیار به ایشان علاقه، ارادت و حتی تعصب نیز دارند. لذا در نقد گاهی عصبانی شده و به خطا نیز سخن گفته و متأسفانه درشتی هم می‌کنند. که البته خطا و مذموم است. و در میان این مخلصین افراد زود باور با نگاه ساده نیز وجود دارد که به محض شنیدن یک خبر، بدون تحقیق و تفحص سریعاً منفعل می‌شوند.

*- گروه دوم افراد شناخته شده میانه هستند. یعنی کسانی که نه تنها دشمنی ندارند، بلکه مبلغ اسلام نیز هستند، اما گاهی دانسته و یا ندانسته با علم تجارت می‌کنند. یعنی تا یک سخنی موافق یا مخالف می‌شوند و آن را مناسب برای طرح در منبر، تریبون، سایت و ... جهت مطرح کردن خود می‌بینند، حسابی از آن مطلب بهره برداری می‌کنند.

*- گروه سوم نیز اساساً هیچ اعتقادی به خدا، رسول(ص) و اسلام ندارند چه رسد به حضرت رقیه (ع). این گروه بیش از دیگران تلاش می‌کنند تا با سر و صدا و جنجال از آب گل آلود ماهی بگیرند و بر ضد تبلیغ خود علیه اصل اسلام و شاخصه بیدار کننده و محرک آن که کربلا است، شدت بخشند.

حضرت رقیّه علیها السلام:

علما و مورخین بسیاری بر اساس مستنداتی که برایشان قابل قبول بوده است بر این باورند که حضرت رقیه علیها‌السلام قطعاً دختر امام حسین (ع) بوده است و برخی دیگر معتقدند که چنین دختری بوده، اما دختر امام حسین (ع) نبوده است و عده‌ی دیگری نیز قائلند که امام حسین (ع) چنین دختری داشته‌اند، اما از نام وی در اسناد تاریخی خبر موثقی نیامده است و لذا به ایشان «رقیّه» می‌گوییم. به قول آیت‌الله فاطمی نیا «ما می‌گوییم دردانه امام حسین (ع)». آیت‌الله خوشوقت در این باره می‌گوید:

«ایشان یکی از دختران شهدای کربلاست. در تاریخ که بچه‌های امام حسین (ع) را می‌نویسند، دختری به نام رقیّه نیست.»

س: اصلاً حضور داشتند در کربلا؟

پاسخ: بله. وجود داشت، در شام هم اتفاق افتاد (منظور ماجراهای نقل شده برای ایشان است)، اما دختر امام حسین (ع) نبود.

س: همین طور پرسیدند نقل‌هایی که در مورد کیفیت شهادت ایشان در خرابه شام بیان می‌کنند؟

پاسخ: باید بگویند نوشته‌اند در مقاتل – ما که نبودیم ببینیم چه جوری بوده است.

مو شکافی برخی نقدها:

ابتدا باید توجه داشت که بسیار خوب و لازم است که نه تنها بزرگان و به ویژه اهل علم و مشاهیر، بلکه همگان هیچ گاه به نقل قول اطرافیان [که بعضاً عمداً یا سهواً جوّ می‌دهند] بسنده نکرده و حتماً برای اثبات دلیل و مدرک مستند و موثق بخواهند. ممکن است گاهی خبر تحریف شده باشد و یا خبر آورنده منحرف باشد که هر دو نوعی فسق قلمداد می‌شوند. مگر خداوند متعال در کلام وحی امر نفرمود که وقتی خبری برای شما می‌آورند حتماً بیّنه بخواهید:

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن جَاءكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَأٍ فَتَبَيَّنُوا أَن تُصِيبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ»(الحجرات، 6)

ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد اگر فاسقى برايتان خبرى آورد نيك وارسى كنيد مبادا به نادانى گروهى را آسيب برسانيد و [بعد] از آنچه كرده‏ايد پشيمان شويد.

آیت الله خوشوقت به صراحت گفته‌اند که نامی تحت عنوان رقیه به عنوان دختر امام حسین (ع) در اسناد تاریخی ثبت نشده است؛ خوب اگر کسی سندی معتبر از تاریخ در اختیار دارد که ثبت شده است، لازم است بسیار عالمانه سند خود را ارائه داده و بحث کند. این چالش علمی و تبادل علوم بسیار مثبت و مفید خواهد بود و مخاطب هم همین را می‌خواهد، نه اختلاف، دعوا، پرخاش، توهین و دو دستگی که خواست دشمنان اسلام است.

دلیل آوردن برای رد یک نظر یا سخن بسیار خوب و ممدوح است، اما قطعاً درست نیست که یک شخصیت علمی و محترم و یا یک شخصیتی که موجه است و مخاطبینی دارد، با سخنان زشت و رکیک پرخاش کند. بحث علمی که پرخاش ندارد، حتی اگر مخاطب وجود حق تعالی را منکر گردد.

آیا درست، شرعی و اخلاقی است در حالی که آیت‌الله خوشوقت گفته است: «بله، چنین شخصیتی بوده و از فرزندان شهدای کربلاست و چنین اتفاقاتی نیز در شام افتاده است، ولی ثبت نشده که دختر امام حسین (ع) بوده است»، یکی فریاد بر آورد که اگر می‌گویید دختر امام حسین (ع) نبوده، پس دختر که بوده؟ دختر عایشه؟ دختر یزید؟ و ...! علت این جوّ دادن و هیجانی کردن مخاطبین چه می‌تواند باشد؟ اگر در مجلسی به همین استاد بزرگوار بگویند: «خدا نیست» یا «غدیر خم واقعیت ندارد»، با شرح صدر، اخلاق نیکو و دلایل عقلی و نقلی قابل قبولی پاسخ خواهند داد.

آیا درست است که وقتی از چگونگی شهادت آن حضرت در شام می‌پرسند و آیت الله خوشوقت پاسخ می‌دهد، «باید بگویند آن چه در مقتل نوشته است – ما که آن جا نبودیم ببینیم»، یک شخص محترمی به غضب آید و فریاد بزند که شما در سقیفه یا شب قدر و ... نیز نبودید پس همه را منکر شوید؟!

مگر ایشان منکر شده بود؟ اتفاقاً آیت الله خوشوقت تصریح دارد که آن چه در مقتل نوشته شده درست است و می‌افزاید «بگویند در مقتل نوشته است - ما که نبودیم ببینیم». خوب کجای این سخن غلط یا غضب‌آور است؟ راجع به همه حوادث تاریخی و از جلمه کربلا نیز صدق می‌کند. از کجا فهمیدند که دو دست حضرت عباس علیه السلام و روحی فداه قطع شده است؟ آیا آنجا بوده و دیده‌اند؟ یا خیر، بلکه به اسناد تاریخی و مقاتل معتبر استناد نموده‌اند؟

البته سخنان بسیار زشت و رکیک دیگری نیز بیان شده بود که الحمدلله (هر چند دیر)، اما این قسمت‌ها از کلیه فیلم‌های ویدیویی منتشر شده حذف شد. و لابد متوجه شدند که این گونه سخن گفتن نه در شأن گوینده است و نه در شأن مخاطبین و شنوندگان.